Την στιγμή που βγήκε ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής στην αγορά, οι άνθρωποι προέβλεψαν ένα λαμπρό μέλλον δουλεύοντας από το σπίτι τους. Μετά από μια μόνο εβδομάδα στο σπίτι, έχω να σας πω ότι το μέλλον δεν φαίνεται και τόσο φωτεινό ή τουλάχιστον τόσο απλό όταν έχουμε μάθει να είμαστε παραγωγικοί στον χώρο ενός γραφείου. Οι παρούσες συνθήκες καραντίνας χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια από συγγενικά πρόσωπα ή baby sitter, απαιτούν ένα υψηλό επιπέδου “multi-tasking”. Εργαζόμενη με δυο παιδιά, βρήκα πολύ γρήγορα τον εαυτό μου να τσαλαβουτάει σε όλες τις υποχρεώσεις. Κάθε μισάωρο έκανα και κάτι άλλο: έγραφα μια παράγραφο, μαγείρευα, πεταγόμουν στο παιδικό δωμάτιο για να τσεκάρω τα μαθήματα της κόρης μου εξ’ αποστάσεως, έκανα δυο τηλεφωνήματα ενώ ταυτόχρονα σφουγγάριζα, και όταν ξαφνικά ακούγαμε να χτυπάει το skype του άντρα μου, τρέχαμε όλοι μαζί πανικόβλητοι να τον απομονώσουμε στην κουζίνα για να “υποκριθεί” ότι βρίσκεται σε ένα αυστηρό περιβάλλον γραφείου. Ενώ είχα ήδη μεγάλη εμπειρία στο να δουλεύω εξ’ αποστάσεως, έπιασα τον εαυτό μου με συμπτώματα διάσπασης προσοχής και κρίσεις άγχους.
Με παρακαταθήκη το μικρό αυτό μάθημα λίγων ημερών και λαμβάνοντας υπόψιν πως αυτή θα είναι η νέα μας κανονικότητα για το επόμενο διάστημα, αποφασίσαμε να οργανώσουμε τον χώρο εργασίας, τόσο για να μείνουμε παραγωγικοί και να κρατήσουμε ψηλά το ηθικό μας, αλλά και για να συνεχίσουμε, έστω και με πλήγματα, να “φαινόμαστε” επαγγελματίες στους συναδέλφους μας.
Το πρώτο κλειδί είναι το περιβάλλον εργασίας. Εάν δεν υπάρχει ήδη, πρέπει να φτιάξεις έναν χώρο εργασίας στον οποίο θα “φτάνεις” το πρωί αφού έχεις προετοιμαστεί σαν να πήγαινες στο γραφείο, δηλαδή αφού ντυθείς, πλυθείς και φτιάξεις πρωινό. Μπορεί για λίγες μέρες να απολαύσεις την δουλειά με πιτζάμες στον καναπέ, ή το ότι μιλάς στο αφεντικό σου από την τουαλέτα του σπιτιού, πολύ γρήγορα όμως θα δεις την διάθεση σου να βυθίζεται. Ο “χώρος εργασίας” οριοθετεί και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δείχνοντας τους ότι αυτή την στιγμή “δεν είμαι εκεί”, συνεπώς δεν μπορώ να πεταχτώ να φτιάξω ένα lego που χάλασε ή να απαντήσω στην ερώτηση τι χρειαζόμαστε από το σουπερ μάρκετ. Η οριοθέτηση όμως είναι αναγκαία και για την ίδια την εργασία. Όταν δεν υπάρχει ένας φυσικός χώρος από τον οποίο αποχωρείς, μπορεί να βρεις τον εαυτό σου συνδεδεμένο όλη την ημέρα, δημιουργώντας ένα αδιάκοπο στρες ότι κάτι έχω ξεχάσει να κάνω.
Το δεύτερο κλειδί είναι οι ξεκάθαροι στόχοι. Τι είναι αυτό ακριβώς που περιμένει το αφεντικό σου από εσένα και πότε. Εάν πάλι είσαι εσύ ο προϊστάμενος της ομάδας η ανάθεση ημερήσιων εργασιών και στόχων θα βοηθήσει την ομάδα να μείνει σε εγρήγορση. Το πρωινό meeting μπορεί να αντικατασταθεί από ένα τηλεφώνημα skype ώστε να προγραμματίσει ο καθένας την ημέρα του. Συνηθισμένοι οι περισσότεροι στους ανοιχτούς χώρους εργασίας, η αυτονόητη συνεχής επικοινωνία με τους συναδέλφους σου, χρειάζεται να υποκατασταθεί από ένα “εικονικό” περιβάλλον με εφαρμογές, όπως το Slack, ή βίντεο συσκέψεων, όπως το Zoom. Είναι επίσης απαραίτητα εργαλεία, γιατί όλοι ξέρουμε από τα chat που χρησιμοποιούμε πως τα μηνύματα φέρνουν παρεξηγήσεις κι ένα αστείο που θα έλεγες κατά πρόσωπο και όλοι θα γελούσαν, στον γραπτό λόγο ενδέχεται να δημιουργήσει παρεξηγήσεις.
Η απομόνωση από τα πρόσωπα που περνάμε την καθημερινότητα μας μπορεί προσωρινά να μας ανακουφίσει, αλλά οι επιπτώσεις της σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει ήδη για την τηλεργασία δείχνουν ότι μπορούν να οδηγήσουν σε συναισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Το αίσθημα ότι ανοίγεις σε μια επαγγελματική κοινότητα μειώνει το άγχος της φυσικής απομόνωσης. Γι’ αυτό μην διστάζετε να οργανώσετε συναντήσεις online ή μια μέρα “έξω” με πίτσες και κοκτέιλ – ο καθένας φέρνει μπροστά στον υπολογιστή τα δικά του!
Απολαύστε την προσωρινή ανακούφιση από την κίνηση για να φτάσεις στο γραφείο, τις εντάσεις του γραφείου και την δυνατότητα να ξυπνήσετε μισή ώρα αργότερα. Και κρατήστε το ηθικό σας ψηλά επιστρατεύοντας το χιούμορ σας! Μεταξύ μας, είναι η πιο θαυμάσια ευκαιρία για “κουτσομπολιό”. Μπορείς να κρυφοκοιτάξεις σε σπίτια συναδέλφων, να δεις πως συμπεριφέρονται τα παιδιά του αφεντικού σου ή τι χρώμα έχει αυτός ο καναπές που τόσο εκθειάζει ο συνάδελφος σου στο διπλανό γραφείο. Οι πιο “ντροπαλοί” μην ανησυχείτε, υπάρχουν ήδη εργαλεία για το πως μπορείτε να φτιάξετε το background της κουζίνας σας να μοιάζει με εξωτική παραλία ή να θολώσετε το background και να φαίνεται μόνο το πρόσωπο σας.
Όσο για τα παιδιά…ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε ότι η φωνούλα που στριγκλίζει είναι το ιδιότυπο πριόνι του γείτονα ή ότι το αδιάκοπο γρατζούνισμα στην κλειστή πόρτα είναι κάποιος περίεργος θόρυβος που κάνει η γραμμή. Μια φέτα οικογενειακής ζωής, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την φωτογραφία του παιδιού σας στην οθόνη του υπολογιστή σας. Καλή τύχη με αυτό…τα δικά μου παιδιά μου τα “δωροδοκώ” με την υπόσχεση μιας δυνατής παρτίδας UNO μόλις κλείσω το τηλέφωνο.
Της Νατάσσας Μπλάτσιου