Ψηφίδες ενός όλου

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μέχρι χθες, ήταν μια μικρή αγγαρεία. Χθες το πρωί, παρά την ξαφνική παγωνιά, η πρωινή βόλτα με τον σκύλο ήταν ένα μικρό δώρο, ένας προαυλισμός. Γι’ αυτό όταν ολοκληρώσαμε τη γνωστή διαδρομή, προσπεράσαμε την είσοδο του σπιτιού και συνεχίσαμε. Εκτός από το φύσημα αυτού του δυσοίωνου ανέμου, το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας επίμονος γδούπος. Ερχόταν από μια οικοδομή, οι εργάτες και χθες δούλευαν κανονικά. Σκέφτηκα ότι θα έχουν πάρει λεωφορεία να έρθουν ώς εδώ, εκθέτοντας τον εαυτό τους και άλλους σε κίνδυνο. Από την άλλη, αυτός ο κτύπος ήταν η καρδιά της γειτονιάς. Ζούμε ακόμα.

Γυρίσαμε σπίτι επειδή ο σκύλος κουράστηκε από τη βόλτα – τα ύστερα του κόσμου. Αλλά αυτό κάνει αυτός ο ιός, διαστρεβλώνει τα πράγματα, τις έννοιες. Για να προστατεύσουμε όσους αγαπάμε πρέπει να μείνουμε μακριά τους. Για να αντέξουμε σαν κοινωνία πρέπει να λύσουμε τα χέρια, να διαλύσουμε τον ιστό, να σηκώσουμε οχυρά – πού ακούστηκε τέτοια άμυνα;

Οι μέχρι χθες πιο αισιόδοξοι χώροι μοιάζουν σήμερα σχεδόν ραδιενεργοί – το προαύλιο του σχολείου, το γηπεδάκι, η παιδική χαρά. Είναι παράλογο, δεν το χωράει ο νους. Να ακούς γέλια παιδιών, να βλέπεις μπουλούκια εφήβων και να κάνεις αρνητικούς συνειρμούς. Σαν οι οικογενειακές ταινίες να το γύρισαν συντονισμένα όλες σε θρίλερ.

Για πρώτη φορά πρέπει να προτάξουμε ταυτόχρονα και τη λογική και το συναίσθημά μας. Να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα αλλά με γνώμονα τον διπλανό, το σύνολο, όχι τον εαυτό μας. «Υπευθυνότητα είναι να συμπεριφέρεσαι σαν να έχεις ήδη τον ιό και να φοβάσαι μήπως τον μεταδώσεις», όπως είπε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, περιγράφοντας το πραγματικό νόημα της αλληλεγγύης.

Εμείς και σήμερα γράφουμε τα δημοσιογραφικά μας κείμενα από το σπίτι. Η έκδοση της εφημερίδας θα είναι ένας μικρός άθλος, αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα τα καταφέρουμε, πρέπει να τα καταφέρουμε. Η δουλειά από το σπίτι ή η αναστολή λειτουργίας υπηρεσιών και επιχειρήσεων δεν αποτελεί μόνο τρόπο αντιμετώπισης της διασποράς του ιού, αλλά και γενναία εξοικονόμηση δυνάμεων. Οταν η κοινωνία όπως ένας οργανισμός πρέπει να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα στα νοσοκομεία, οι υπόλοιπες λειτουργίες μπαίνουν σε sleep mode. Είμαστε μέρος κάτι μεγαλύτερου από εμάς, ενός όλου. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή