ΛΟΝΔΙΝΟ. Οσοι ζούμε εδώ βρισκόμαστε σε σύγχυση. Μέσα σε τρεις μέρες ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, έκανε στροφή 180 μοιρών. Την προηγούμενη Πέμπτη μας είχε ζητήσει να συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά. Την Κυριακή και μετά την παγκόσμια κατακραυγή που δέχθηκε, ανακοίνωσε και επισήμως ότι πρέπει να μείνουμε όλοι σπίτι.
Για ένα λαό όπως οι Βρετανοί που έχει υψηλή την αίσθηση του αστικού του καθήκοντος, το να μην ξέρει τι πρέπει να πράξει, οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές. Ενας φίλος μου που μένει μαζί με τους ηλικιωμένους γονείς του, έφυγε από το σπίτι του και κλείστηκε σε δωμάτιο ξενοδοχείου όταν ένας συνάδελφός του με τον οποίο απλά εργαζόταν στον ίδιο όροφο τον ενημέρωσε ότι πιθανόν να έχει κορωνοϊό – χωρίς να είναι και σίγουρος. Ο φίλος μου αποφάσισε να μείνει στο ξενοδοχείο για 14 μέρες μέχρι να σιγουρευτεί ότι δεν έχει τα συμπτώματα. Δεν θέλει να ρισκάρει να είναι αυτός η αιτία που θα νοσήσουν οι γονείς του. Και δικαίως.
Οι ουρές στα σούπερ μάρκετ τις τελευταίες μέρες είναι παρόμοιες με τις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου που απειλούνται από την πανδημία του κορωνοϊού. Το χαρτί τουαλέτας είναι πλέον είδος πολυτελείας, το βρεφικό γάλα με το που φτάνει στα ράφια εξαφανίζεται, ενώ οι κούτες των τσιγάρων φεύγουν η μια μετά την άλλη. Πλέον έχουν στηθεί στην είσοδο των σούπερ μάρκετ γωνιές με προϊόντα για την πρόληψη του κορωνοϊού: αντιμικροβιακά τζελ και μαντιλάκια και ειδικά απολυμαντικά. Προσωπικά νιώθω τυχερή, καθώς μόλις βγήκα νικήτρια από τη μάχη που έδωσα στο Waitrose της γειτονιάς μου για το τελευταίο πακέτο μακαρόνια. Τα κλασικά είχαν τελειώσει, οπότε αποφάσισα να συμβιβαστώ με την gluten-free εκδοχή τους. Νιώθω βέβαια τύψεις για τους αγαπητούς Ιταλούς που βιώνουν τόσο τραγικές ώρες και που αν μη τι άλλο θα έπρεπε να δείξω τον δέοντα σεβασμό στην τροφή που με τόσο μεράκι εξάπλωσαν σε όλο τον κόσμο και να απορρίψω την gluten-free εκδοχή τους, αλλά στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, έγραψε ο Νίτσε και ποια είμαι εγώ να τον αμφισβητήσω; Οσο για τις online παραγγελίες από τα σούπερ μάρκετ –κάτι που λειτουργούσε άρτια μέχρι πρότινος στη χώρα– έχουν τόσο υψηλή ζήτηση που όταν προσπάθησα να κάνω παραγγελία ο συντομότερος χρόνος παράδοσης ήταν 8 μέρες!
Πολλές περιοχές έχουν οργανωθεί σε τοπικό επίπεδο, δημιουργώντας ομάδες στο Facebook με εθελοντές που βοηθούν ευπαθείς ομάδες κάνοντας ψώνια και προσφέροντας στήριξη όπου χρειάζεται. Αυτό πάντα με εντυπωσίαζε σε αυτή τη χώρα. Η αίσθηση της γειτονιάς ακόμη και στο αφιλόξενο Λονδίνο παραμένει δυνατή. Οι άνθρωποι νοιάζονται και ενδιαφέρονται πραγματικά για τον γείτονα.
Ανοιχτά σχολεία
Τα σχολεία παραμένουν ανοιχτά ενώ η Premier League, η πιο κερδοφόρος ποδοσφαιρική κατηγορία του κόσμου, έβαλε λουκέτο επ’ αόριστον. Αντιφατικό; Ισως. Υπάρχουν γονείς που αποφάσισαν από μόνοι τους να κρατήσουν τα παιδιά τους σπίτι και να μην τα στείλουν σχολείο.
«Το μεν εργάζεσθαι αγαθόν το δε αργείν κακόν», έγραψε ο Ξενοφών, κάτι που μάλλον βρίσκει σύμφωνους και τους Βρετανούς καθώς ακόμη οι περισσότερες εταιρείες έχουν ήδη λάβει μέτρα για εργασία από το σπίτι, κάτι που είναι πολύ διαδεδομένο ούτως ή άλλως στο Λονδίνο.
Υπάρχουν όμως και μερικοί που συνεχίζουν να ζουν κανονικά, λες και ο COVID-19 είναι ιός από την τελευταία σειρά επιστημονικής φαντασίας του Netflix (πιθανώς βέβαια να έχουν στοκάρει χαρτί τουαλέτας και πάστα με γλουτένη). Τα καφέ έχουν κόσμο αν και σαφώς λιγότερο, το ίδιο και τα γιόγκα στούντιο. Ενώ είχα προσωπική πρόσκληση για να παρευρεθώ χθες σε συνέδριο στο Shoreditch στο ανατολικό Λονδίνο, μάταια περίμενα να ακυρωθεί μέχρι και τελευταία στιγμή. Το συνέδριο έγινε κανονικά με πολύ περιορισμένη προσέλευση, όπως έμαθα. Προσωπικά κράτησα γραμμή Μητσοτάκη και «έμεινα σπίτι».
Μεγάλη μερίδα των Βρετανών πιστεύει ότι τα μέτρα ελήφθησαν πολύ αργά και πως οι επιπτώσεις για τη χώρα θα είναι τραγικές. Αλλοι πάλι διακατέχονται από ψυχραιμία –χαρακτηριστικό του λαού της Γηραιάς Αλβιώνας– δείχνοντας εμπιστοσύνη στις κινήσεις της κυβέρνησης. Ας ελπίσουμε το καλύτερο για τη χώρα και για όλους μας.