Κύριε διευθυντά
Επ’ ευκαιρία της πρωτόγνωρης για όλους μας καραντίνας, κάθομαι όλη μέρα μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και στο χαρτί της εφημερίδας, όχι μόνο διότι δεν έχω τι άλλο να κάνω, αλλά κυρίως για να ενημερώνομαι για τα του κορωνοϊού. Πολλές επαναλήψεις παρόμοιων ειδήσεων, αρκετή σύγχυση. Μου θυμίζει το σλόγκαν «δεν ξέρω πού πατώ και πού βρίσκομαι», παρόλο που κάθε μέρα είναι και καλύτερα. Ευκαιρίας και καραντίνας δοθείσης, λοιπόν, πληροφορήθηκα ότι ο αριστερότερος των αριστερών (παλαιότερα λέγαμε βασιλικότερος του βασιλέως) κ. Παπαδημούλης βρέθηκε σε γνωστή υπεραγορά και αγόρασε 3 καρότσια πράγματα. Η πρώτη μου –καλοπροαίρετη– σκέψη ήταν: Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο υπερβολικοί. Ο άνθρωπος δεν ζει εν Ελλάδι οπότε χρειάζεται εφόδια για να περάσει τις ημέρες παραμονής του στη χώρα. Αλλά, πού τέτοια τύχη; Παρακολουθώντας εκ των υστέρων το βίντεο διέκρινα πολλά χαρτιά κουζίνας, υγείας, απολυμαντικά και λίγα τρόφιμα. Δεν το χώρεσε το μη αριστερό μυαλό μου. Oχι μόνο την κίνηση αυτή καθεαυτήν (η ακράτεια στις αγορές είναι συχνό φαινόμενο τελευταία), αλλά κυρίως το πώς ένας εκλεγμένος με 272.835 ψήφους ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου, αντί να αποτελεί οδοδείκτη, αντί να προάγει τη σύνεση, την εγκράτεια και τη λογική όπως κάνουν –οι περισσότεροι– πολιτικοί, πηγαίνει (αυτοπροσώπως) στην αγορά και φεύγει με τρία ολόκληρα καρότσια σαν να μη συνέβη τίποτε. Κοντολογίς, ο Καβάφης με κάλυψε λέγοντας: «οι τα φαιά φορούντες, περί ηθικής λαλούντες»
Κωστης Παττακος, Ηράκλειο Κρήτης