Οχι σπασμένη αλυσίδα, γροθιά

Οχι σπασμένη αλυσίδα, γροθιά

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για να λιγοστέψει η φρίκη, να μετριαστεί η ερήμωση της επόμενης μέρας, προέχει η συνοχή που καλλιεργεί η απαίτηση για ατομική ευθύνη και συλλογικό καλό, εντός και εκτός εθνικών τειχών. Τα νέα μικρά ατομικά χαρακώματα που επιβάλλει η πανδημία, υπογείως, μπαζώνουν τα αβυσσαλέα παλιά – όχι παντού με τον ίδιο ρυθμό, αλλά σταδιακά γεφυρώνουν απωθούμενες πλευρές. Εσωστρέφεια, σπασμωδικές προσπάθειες να σταθεί το κάθε κράτος όρθιο, κλείσιμο συνόρων για την αποφυγή περαιτέρω διασποράς του ιού, αλλά και αφύπνιση του αισθήματος της κοινής ευρωπαϊκής μοίρας, γρήγορα αντανακλαστικά (το έκτακτο πρόγραμμα αγοράς κρατικών και εταιρικών ομολόγων, ύψους 750 δισ. ευρώ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας – ένεση ρευστότητας στην ευρωπαϊκή οικονομία). Αγνωστο το ευρωπαϊκό τοπίο μετά τη λήξη αυτού του ιδιότυπου βιολογικού πολέμου. Μια σπασμένη αλυσίδα ή μια γροθιά;

Ολες οι πανδημίες παρέδωσαν μετά έναν κόσμο αλλιώς. Ο λοιμός της Αθήνας (430 π.Χ.) συνέβαλε στην ήττα των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και στην παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Ο λοιμός του Κυπριανού έπληξε το 444 μ.Χ. την άμυνα των Αγγλων εναντίον των Πικτών και των Σκώτων, με συνέπεια οι ντόπιοι να ζητήσουν βοήθεια από τους Σάξονες, οι οποίοι απέκτησαν τον έλεγχο του νησιού. Ο λοιμός του Ιουστινιανού (541) άλλαξε την πορεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καθώς ανέτρεψε τα σχέδια του αυτοκράτορα για την ανάκτηση των δυτικών εδαφών. Ο Μαύρος Θάνατος (1350) σακάτεψε την πανίσχυρη βόρεια Ιταλία, επέβαλε εκεχειρία μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας, διέλυσε το βρετανικό φεουδαρχικό σύστημα και έπληξε τη στρατιωτική ισχύ των Βίκινγκς. Η ευλογιά, η ιλαρά και η πανώλη που μετέφεραν οι Ισπανοί κονκισταδόρες στον νέο κόσμο κατέστρεψαν την αυτοκρατορία των Αζτέκων τον 16ο αιώνα, εξολόθρευσαν 56 εκατομμύρια ιθαγενών Αμερικανών και άλλαξαν, λόγω νέων καλλιεργειών, το κλίμα της Γης προκαλώντας τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων.

Πώς θα είναι ο πλανήτης, η Ευρώπη, μετά τον κορωνοϊό; Κολοσσιαία η πίεση στα κράτη και στις ανθρώπινες αντοχές. Ομως ο πόνος, η δυστυχία, ο θάνατος είναι δεδομένα κοινά. Η ιδέα του απέραντου ευρωπαϊκού ιστού, αυτής της πολυσύνθετης οντότητας, των κατοίκων της ηπείρου σε συνεχή αλληλοτροφοδότηση και το αίσθημα αλληλεγγύης απλώνουν δίχτυα πέρα από εθνικά σύνορα. Θα ενώσει η πανδημία τα ευρωπαϊκά κράτη πάνω σε μια ευρεία ισχυρή βάση; Είναι μια πολυώδυνη ευκαιρία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή