Δουλεύοντας από το σπίτι

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Kαραντίνα. Μια παλιά αχρησιμοποίητη λέξη στη ζωή μας. O κατ΄οίκον περιορισμός εισάγει νέα έθιμα στην εργασιακή καθημερινότητα. Στην Αγγλία 1,5 εκ. εργάζονται ήδη από το σπίτι και η μοναχική φυλή θα υποδεχτεί κι άλλους. O Μπόρις μέχρι πρότινος ακολουθούσε το σλόγκαν «keep calm and carry on» υπενθυμίζοντας αρχικά στους πολίτες να πλένουν τα χέρια τραγουδώντας δις το Happy birthday περνώντας στα περιοριστικά μέτρα στις κοινωνικές επαφές και στην παρότρυνση για δουλειά από το σπίτι. Παρόλα αυτά, μέχρι πριν από λίγες ημέρες έγραφα από μια χώρα που ακόμα όλα λειτουργούσαν. Στη χώρα που τις φυσικές αποστάσεις γνωρίζουν πώς να τις τηρούν με ευκολία, ένα σκούντημα ή ένα βήξιμο στο τιουμπ εγείρει υποψίες. Οι επιβάτες αραιώνουν κάθε μέρα και πιο πολύ. Όσοι το σταμάτημα και το ξεκίνημα του συρμού τούς αναγκάζει να κρατιούνται, το διεκπεραιώνουν φορώντας γάντια μιας χρήσης. Πριν από λίγες ημέρες, σε μια από τις τελευταίες διαδρομές μου με το μετρό, παρατήρησα ότι σε όσους αρέσει το ρίσκο συνεχίζουν να τρώνε με το ίδιο χέρι που στηρίζονται.

Η απασχόληση από το σπίτι έχει τους κανόνες της. Μπορεί να είναι απελευθερωτική, αλλά εάν κάτι πάει λανθασμένα, πάει πολύ στραβά. Εδώ μπορώ να συμβάλλω και θα σας γράψω όσα με κόπο έχω αποκομίσει. Αγνοήστε τους πάντες και ακούστε εμένα που έχω εντρυφήσει στο λίγο έξω και πολύ μέσα.  Πρώτα τα βασικά. Υπάρχει ωράριο, σηκωνόμαστε το πρωί, ανοίγουμε τις κουρτίνες, ντυνόμαστε, πλενόμαστε, ξυριζόμαστε, βαφόμαστε. Οι εμμονικοί  μπορείτε να κουβαλάτε και την τσάντα σας μαζί. Παπούτσια προαιρετικά. Καθόμαστε σε συγκεκριμένο χώρο του σπιτιού, έστω κι αν είναι ο πάγκος της κουζίνας. Γίνομαι βαρετή, αλλά αποκλείουμε όλα τα σημεία που βολεύουν οριζοντίως όπως και το κοντινότερο καφέ, γιατί είτε θα μαλώσουμε για τις πρίζες, είτε απλώς θα συγκεντρωθούμε στο να κρυφακούμε τις δελεαστικές συζητήσεις των διπλανών.

Τις καλές μέρες τραβάμε το καλώδιο στο μπαλκόνι ή στην αυλή.

Κλείνουμε τα social media, δεν μπαίνουμε στο youtube (γιατί θα βγούμε μετά βεβαιότητας μετά από δύο ώρες), κι αν μπορούμε κλείνουμε και το κινητό.

Προγραμματίζουμε όλα τα ραντεβού με τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο και τον τεχνικό της τηλεόρασης τις απογευματινές ώρες. Ισχύει και για την παράδοση από το σούπερ μάρκετ. Ο μόνος καλοδεχούμενος τεχνικός είναι ο γιατρός του υπολογιστή. Ωμοίως και με τις συναντήσεις με φίλους. Δεν πάμε ούτε για καφέ, ούτε για μεσημεριανό.

Τώρα τα sos. Δεν επισκεπτόμαστε τη κουζίνα ανά μισάωρο ανοίγοντας το ψυγείο με την εκκεντρική λαιμαργία της έγκυου. Κατευθυνόμστε αποκλειστικά στον βραστήρα. Απαγορεύονται τα φυστίκιαμπροστά από τον υπολογιστή για μεσημεριανό (απαγορεύονται και για απογευματικό και για βραδινό), ούτε στραγγίζουμε το βαζάκι με το γλυκό του κουταλιού επειδή κανείς δεν μας βλέπει. Σταματούμε και φτιάχνουμε κάτι που να μοιάζει υγιεινό. Θα εκπλαγείτε με το πόσο ταιριάζουν μεταξύ τους οι τυχαίες τροφές που βρίσκονται στο ψυγείο και πόσο αταίριαστες είναι με οτιδήποτε αλκοολούχο.

Oι εργοδότες τσεκάρουν καθημερινά τους υπαλλήλους και αντιστρόφως. Άμαθοι στο νέο καθεστώς υποψιάζομαι ότι κάποιοι θα νιώθουν εγκλωβισμένοι σε μυθιστόρημα του Κάφκα με ανάγκες ψυχολογικής συμπαράστασης. Στις τηλεδιασκέψεις είναι κακοί τρόποι να προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι φοράει ο συνομιλητής κάτω από το τραπέζι.

Αν αποκοιμηθείτε και ακούσετε το τηλέφωνο, αφήστε το να χτυπήσει τρεις φορές, σηκώστε το με ύφος ενοχλημένο και με έμφαση στην ενέργεια της φωνής για να αποφευχθεί το αμήχανο «συγγνώμη, σε ξύπνησα;»

Σηκωθείτε! Γυμναστείτε ή χορέψτε. Είστε μόνοι, κανείς δεν σας βλέπει. Βγείτε βόλτα αλλά βγάλτε τα ακουστικά από τα αυτιά σας. Είναι ο μόνος τρόπος να είστε στη ζωή και ν’ ακούτε τι συμβαίνει.

Τέλος, κλείστε τον υπολογιστή γιατί είναι μια παγίδα και μπορείς να καταλήξεις να δουλεύεις ασταμάτητα.

Αν αποφασίσετε να το πάτε μέχρι τέλους γιατί σας ταιριάζει η απομόνωση έχω δύο ακόμα συμβουλές για εμάς τους εσωστρεφείς. Αποσυνδέστε το κουδούνι της εξώπορτας και ακυρώστε τα πάντα, αφήστε κενό το ημερολόγιό σας μέχρι νεοτέρας. Είναι μια μοναδική ευκαιρία.

Σήμερα είναι η μέρα που όλα πήγαν λάθος. Χτύπησε η πόρτα, την άνοιξα, ο κούριερ μου παρέδωσε το πακέτο του γείτονα λέγοντας βιαστικά «υπογράψτε, νιώθετε καλά;» Ήταν η μοναδική, εδώ δεκαέξι χρόνια, μέρα που δεν έβαλα μέικαπ. Αυτό το κείμενο είναι μικρό γιατί είχα μεγάλο μεσημεριανό. Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ την ελαστική ελευθερία μου. Με κλειστά σχολεία βρισκόμαστε οικογενειακώς σε καραντίνα. Εικάζω ότι η Γκρέτα θα αφρίζει με την συλλογική κατανάλωση ρεύματος που θα τροφοδοτεί τα ηλεκτρονικά μας γκάτζετς και το ποσοστό διαζυγίων θα αυξηθεί κατακόρυφα.

*Η κ. Ελεάννα Βλαστού είναι συγγραφέας και μένει στο Λονδίνο

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή