Εκπαιδευτικοί που ήδη διοργανώνουν από το σπίτι τηλεμαθήματα για τους μαθητές τους και άλλοι που διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν τεχνικό εξοπλισμό και σύνδεση με Ιντερνετ στο σπίτι. Δημόσιες υπηρεσίες που δηλώνουν πανέτοιμες για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, και λίγο αργότερα ζητούν από τους εκπαιδευτικούς το e-mail τους!
Τα πολλά πρόσωπα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος αναδεικνύει η διαχείριση, με τη χρήση της τεχνολογίας, των χαμένων ωρών διδασκαλίας λόγω των κλειστών σχολείων. Το υπουργείο Παιδείας έχει εστιάσει κατ’ αρχάς στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, με την υπουργό κ. Νίκη Κεραμέως να δίνει ιδιαίτερο βάρος στο μέτρο. Ηδη, στα δοκιμαστικά που έγιναν έχουν συμμετάσχει περίπου 1.000 εκπαιδευτικοί από όλη τη χώρα.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, το υπουργείο με εξαιρετικά επείγον έγγραφο ζήτησε από τους διευθυντές των σχολείων να δηλώσουν τα emails των εκπαιδευτικών του σχολείου τους, τα οποία προφανώς δεν θα υπήρχαν! Από την πλευρά της, η ΟΛΜΕ υποστήριξε ότι υπάρχουν μαθητές και εκπαιδευτικοί που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο από την κατοικία, ενώ πάρα πολλά σχολεία δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένα για τηλεκπαίδευση.
Είναι αυτοί λόγοι για να χαθεί η επαφή του εκπαιδευτικού με τους μαθητές; «Οχι! Με την ανακοίνωση της αναστολής λειτουργίας των σχολείων μπήκα στη λογική να αναζητήσω τον τρόπο της επικοινωνίας, που θα κρατούσε σε επαφή εμένα και τους 23 μαθητές μου» αναφέρει στην «Κ» ο Μάριος Μάζαρης, δάσκαλος της Ε΄ Τάξης στο 13ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου. Και τον βρήκε, όπως περιγράφει τη νέα καθημερινότητα της τάξης του: «Για να είμαι ειλικρινής, το δημόσιο σχολείο δουλεύει με πολλές ταχύτητες, ανάλογα την περιοχή των παιδιών και την οικονομική τους κατάσταση. Κατέληξα λοιπόν σε αυτά που πια θεωρούμε στοιχειώδη: στο κινητό τηλέφωνο. Ευτυχώς από τον Σεπτέμβριο είχα επαφή με όλους τους γονείς μέσω μιας εφαρμογής που διατηρώ για την ενημέρωσή τους σχετικά με τα παιδιά. Μέσω αυτής μπόρεσα άμεσα να έχω απάντηση στην ερώτηση: έχουν όλοι πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο και viber; Τα περισσότερα παιδιά έχουν δικό τους, τα κινητά τηλέφωνα έχουν μπει για τα καλά στη ζωή τους. Η ομάδα φτιάχτηκε στο άψε-σβήσε, βάζοντας ως αρχή σημαντικούς κανόνες, όπως να μην ανεβάζουμε φωτογραφίες με το πρόσωπό μας, να μιλάμε όμορφα ο ένας στον άλλον και να προσπαθήσουμε να τηρήσουμε το καθημερινό ραντεβού. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, ίσως ένιωσαν, κι αυτά όπως και εγώ, ότι στη δύσκολη αυτή στιγμή θέλουμε κάτι να μας θυμίζει ότι είμαστε κοντά ο ένας με τον άλλον και πως διατηρούμε κάτι από τη ρουτίνα μας. Βέβαια το γεγονός ότι είναι μαθητές της Ε΄ Δημοτικού και όχι της Α΄ ή Β΄, βοηθάει. Συναντιόμαστε λοιπόν καθημερινά στις 10 το πρωί, και τηρούμε περίπου το πρόγραμμα που θα τηρούσαμε αν πηγαίναμε σχολείο. Κάποια μαθήματα δυστυχώς δεν είναι εύκολο να γίνουν εξ αποστάσεως, αλλά η γλώσσα, τα μαθηματικά, η γεωγραφία κι η ιστορία μπορούν. Αναπτύσσουμε νέους κώδικες επικοινωνίας, πατάμε καρδούλες ο ένας στον άλλον στα σχόλια που συμφωνούμε ή μας αρέσουν, βάζουμε emoticon όταν θέλουμε να ζητήσουμε τον λόγο, ανταλλάσσουμε ομαδικά και ατομικά μηνύματα με φωτογραφίες των ασκήσεων που έχουμε συζητήσει. Το μάθημα ξεκινάει με ανάγνωση λογοτεχνική από το βιβλίο που διαβάζαμε έτσι κι αλλιώς στην τάξη και δεν θέλουμε να χάσουμε τα επόμενα κεφάλαιά του. Συνεχίζουμε με γλώσσα, μαθηματικά, γεωγραφία, λίγα κάθε φορά, μια-δυο ασκήσεις, μια μικρή ανταλλαγή απόψεων. Η ώρα περνάει γρήγορα, όταν το μάθημα τελειώνει νιώθω λίγο πιο χρήσιμος, ότι η μέρα μου είχε μέσα της αυτό τον σκοπό. Να επικοινωνήσω με τους μαθητές που επικοινωνούσα χρόνια και αυτοί να νιώσουν ότι είμαι εδώ για εκείνους. Τους βάζω και ασκήσεις για το σπίτι, γελάνε κάθε φορά που τους λέω για το σπίτι, γιατί πάντα σπίτι είμαστε. Τις λύνουν και μου στέλνουν φωτογραφίες από τα τετράδια που συμπληρώνουν. Μου τις στέλνουν σε ανύποπτες ώρες και εκεί τους μαλώνω. Παράλληλα έφτιαξα και ένα blog, να συγκεντρώνω εκεί την ύλη της ημέρας για όσους δεν κατάφεραν να συντονιστούν μαζί μας. Σχεδόν καθημερινά γράφουμε προτάσεις για το πώς θα είναι όταν επιστρέψουμε».
Την τεχνογνωσία που είχε αποκτηθεί από την προηγούμενη χρονιά αξιοποιεί αυτές τις περίεργες ημέρες και έμπειρη φιλόλογος σε Γυμνάσιο της Καλαμαριάς, η οποία θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της μιλώντας στην «Κ». «Δημιούργησα από την προηγούμενη σχολική χρονιά μια ομάδα στο viber για να επικοινωνώ κατευθείαν με τους μαθητές στο τμήμα της Γ΄ Γυμνασίου που διδάσκω τις περισσότερες ώρες. Τώρα χρησιμοποιώ την ομάδα αυτή για να κρατώ επαφή με τους μαθητές. Σκοπός είναι να μην αποξενωθούν από το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας και των αρχαίων ελληνικών. Ετσι, μέσω viber στέλνω στην ομάδα σελίδες με κείμενο και ασκήσεις, βάζοντας deadline παράδοσης. Τις ασκήσεις τις στέλνω και στα emails των κηδεμόνων, τα οποία υπάρχουν στο σχολείο. Η παράδοση γίνεται μέσω email ή viber. Τις πρώτες ημέρες ανταποκρίθηκαν σχεδόν όλα τα παιδιά, και μάλλον με περισσότερη χαρά από όσο ανέμενα. Μάλιστα τα παιδιά του άλλου τμήματος της Γ΄ Γυμνασίου έφτιαξαν κι εκείνα ομάδα ώστε να πάρουν τις ίδιες ή άλλες ασκήσεις. Την Παρασκευή σε συνεργασία με τη συνάδελφο φιλόλογο κάναμε το ίδιο για τα τμήματα της Α΄ Γυμνασίου. Φυσικά είναι εθελοντική η συμμετοχή των μαθητών, αλλά παίρνουν μέρος οι περισσότεροι. Φαίνεται έτσι και η υπευθυνότητα αλλά και η διάθεσή τους».
«Οι μαθητές προσέχουν περισσότερο»
Ο χημικός στο 2ο Πειραματικό Λύκειο της Αθήνας κ. Στράτος Ασημέλλης έχει από καιρό οργανώσει την ψηφιακή επικοινωνία με τους μαθητές του. «Χρησιμοποιώ skype για παράδοση online μαθημάτων στους μαθητές σε προκαθορισμένες μέρες και ώρες. Επίσης, το viber για υποβολή ερωτήσεων, η οποία εύλογα μπορεί να γίνει ό,τι ώρα θέλει ο μαθητής. Φροντίζω να τους απαντώ το συντομότερο. Βεβαίως, υπάρχει η e-class πλατφόρμα του υπουργείου Παιδείας για απόθεση υλικού, μπορούν να οργανωθούν online διαγωνίσματα με χρήση Google Docs, με τήρηση του χρόνου ενός κανονικού διαγωνίσματος. Μπορούμε να έχουμε άμεση επικοινωνία με τους μαθητές μέσω messenger, ενώ ανεβάζω υλικό και στο διαδικτυακό μου τόπο». Ενδεικτικά, τη Δευτέρα 9 π.μ.-11 π.μ. έγινε από τον ίδιο online παράδοση του μαθήματος Χημείας Γ΄ Λυκείου
«Αντιδράσεις Προσθήκης», μέσω skype. Και όπως τονίζει ο κ. Ασημέλλης, «έχει παρατηρηθεί ότι χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες αυξάνεται ο χρόνος προσήλωσης των μαθητών στα μαθήματα. Το βασικό πρόβλημα, νομίζω, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι οι εκπαιδευτικοί που οφείλουν να εντάξουν την τεχνολογία στη δουλειά τους».