Κύριε διευθυντά
Ο «Φαληρεύς» («Κ» 17-3-20) γράφει για την αδιαφορία των Νεοελλήνων να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των αρχών: «Είναι, πάντως, παρηγορητικό ότι η βλακεία είναι πανανθρώπινη και δεν έχει εθνικά χαρακτηριστικά». Αυτά με αφορμή το πατρινό καρναβάλι, τις γεμάτες παραλίες, την παράδοση των υπερηλίκων στην «ανοσία της αγέλης» (στην Αγγλία, όπου δεν κλείνουν τα σχολεία, διότι ο κορωνοϊός «χαρίζεται» στους μικρούς). Ακόμη στη Γαλλία, το «μεγαλύτερο συνέδριο στρουμφ» με συμμετοχή 3.500 ατόμων και τις δημοτικές εκλογές. Τα περί βλακείας θυμίζουν ένα περιστατικό στις εξετάσεις σε πανεπιστήμιο της Γαλλίας. Ενας καθηγητής έθεσε σε τελειόφοιτους μαθηματικούς το ερώτημα: Πώς ορίζεται η έννοια του απείρου. Μια απλή απάντηση είναι: Δοθέντος ενός ακέραιου αριθμού, οσοδήποτε μεγάλου, πάντα υπάρχει άλλος ακέραιος αριθμός ακόμη μεγαλύτερος αυτού. Ομως, μία φοιτήτρια έδωσε την εξής απάντηση: «Δοθέντος ενός βλακός, πάντα θα υπάρχει ένας άλλος βλαξ πιο ηλίθιος από αυτόν. Ετσι φτάνουμε στο άπειρο της βλακείας!»
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος