Μια ηλικιωμένη κυρία πληρώνει τα ψώνια της στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Είναι μόνοι τους, την ακούω να λέει στην ταμία, δεν έχουν κάποιον που θα μπορούσε να αναλάβει αντ’ αυτών τις απαραίτητες προμήθειες σε τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης. Και δείχνει με νόημα τον σύζυγό της, που, φορώντας μάσκα και κρατώντας στα γαντοφορεμένα χέρια του τη συνταγή του γιατρού, περιμένει υπομονετικά τη σειρά του λίγα μέτρα μακριά από την είσοδο του φαρμακείου, στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
Παρότι η προστασία των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, ηλικιωμένων, ανθρώπων με χρόνια προβλήματα υγείας, υπήρξε από την αρχή της πανδημίας κύρια μέριμνα των υγειονομικών και κρατικών αρχών σε παγκόσμιο επίπεδο, πρακτικά, για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα αν νοσήσουν από τον ιό, αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο να αποφύγουν τις μετακινήσεις μένοντας στο σπίτι. Ηδη σε κάποιες περιπτώσεις συγγενείς κινητοποιούνται και αναλαμβάνουν τα εβδομαδιαία ψώνια, στην πολυκατοικία μιας φίλης έγινε συνεννόηση μεταξύ των ενοίκων για να κάνουν κάτι αντίστοιχο, στα κοινωνικά δίκτυα συναντάει κανείς «αγγελίες» τόσο ανθρώπων που δηλώνουν την πρόθεσή τους να βοηθήσουν όσο και άλλων που αναζητούν βοήθεια.
Για τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκε στο Facebook η ομάδα «Βοήθεια ηλικιωμένων για τον κορωνοϊό». Την πρωτοβουλία πήρε η κ. Τίνα Λαμπρινίδου, κάτοικος Αγίου Δημητρίου, με σκοπό, όπως τόνιζε σε σχετικό ποστ, «να εξυπηρετήσει ηλικιωμένους και άτομα που ανήκουν γενικά στις ευπαθείς ομάδες, ώστε να μην χρειάζεται να βγαίνουν έξω από το σπίτι για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ψώνια από σούπερ μάρκετ (που τους εκθέτουν σε τεράστιο κίνδυνο), φάρμακα ή ό,τι άλλο χρειαστούν. Μπορούμε να οργανώσουμε ομάδες ανά γειτονιά για να τους βοηθήσουμε να μείνουν υγιείς».
Αμεση ανταπόκριση
Η ανταπόκριση υπήρξε άμεση από ανθρώπους σε διάφορες περιοχές της Αθήνας – η ομάδα αναγκάστηκε να περιορίσει τη δράση της στον Αγιο Δημήτριο και στους γύρω δήμους για να μπορέσει να οργανώσει καλύτερα τους εθελοντές. «Η ιδέα να κάνω αυτή την ομάδα ήρθε αυθόρμητα, όταν μπήκα σε σούπερ μάρκετ μια από τις τελευταίες μέρες που ήταν ακόμη ελεύθερη η μετακίνηση και είδα απίστευτα πολλούς ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να κυκλοφορούν χωρίς καμία απολύτως προστασία», λέει η κ. Λαμπρινίδου.
Η ομάδα έχει αυτή τη στιγμή 360 μέλη, αν και όχι όλα ενεργά. Τα μέλη ενημερώνουν για περιπτώσεις ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια, δίνουν το τηλέφωνό τους και γίνεται η απαραίτητη επαφή και συνεννόηση μαζί τους. Ηδη περίπου δέκα άνθρωποι έχουν αναλάβει δράση ως «βοηθοί» δώδεκα ηλικιωμένων ή ανθρώπων με προβλήματα υγείας σε Αγιο Δημήτριο, Αργυρούπολη και Νέα Σμύρνη. «Σήμερα, για παράδειγμα, πήγα σε ένα ζευγάρι, πλήρωσα τους λογαριασμούς του μέσω του δικού μου e-banking, μου έδωσαν τα χρήματα και στη συνέχεια τη λίστα με φάρμακα και τρόφιμα που χρειάζονταν, τα οποία θα τους τα πάω αύριο. Επίσης, αύριο θα πάω έναν κύριο για αιμοκάθαρση. Αναλαμβάνουμε να πάμε ανθρώπους σε γιατρούς για να μην πάρουν μέσα μεταφοράς. Εκτός από σούπερ μάρκετ ή φαρμακείο, πηγαίνουμε επίσης αν χρειαστεί στο ταχυδρομείο», εξηγεί.
Αυστηρές οδηγίες
Κύριο μέλημα όλων των εθελοντών είναι να μη θέσουν σε κίνδυνο τους ωφελουμένους. Ολοι έχουν αυστηρές οδηγίες να μην πλησιάζουν σε μη ασφαλή απόσταση, να έχουν ανοιχτά παράθυρα στο αυτοκίνητο, να μην μπαίνουν στα σπίτια τους, να μην ακουμπούν αντικείμενα που μετά θα αγγίξουν οι ηλικιωμένοι ή ασθενείς, να φορούν οπωσδήποτε γάντια – μάσκες, δυστυχώς, δεν βρίσκονται εύκολα. Επίσης, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος στην ομάδα να εισχωρήσουν «επιτήδειοι», γίνεται αυστηρός έλεγχος στο ποιοι συμμετέχουν ως βοηθοί, ενώ ζητείται ως προϋπόθεση να αφήνουν στο σπίτι των ωφελουμένων την ταυτότητά τους, η οποία τους επιστρέφεται όταν παραδίδουν τα ψώνια.
Ενωμένοι για το κοινό καλό
«Οι εποχές κρίσης ήταν πάντοτε στην Ιστορία εποχές που αναδυόταν η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο φόβος για το “κοινό κακό” οφείλει να μας ενώνει για το “κοινό καλό”. Με συναίσθηση του κινδύνου και την απαραίτητη προφύλαξη, ας βοηθήσουμε τους ανθρώπους που κινδυνεύουν περισσότερο, ώστε να χαρούν ξανά μαζί μας μια βόλτα στην πόλη χωρίς φόβο. Είναι οι ίδιοι που μας βοήθησαν κάποτε να κάνουμε τη δική μας βόλτα χωρίς να πέσουμε. Βοηθάμε, όλοι μαζί, τις ευπαθείς ομάδες να μείνουν υγιείς», τονίζει η κ. Λαμπρινίδου, η οποία ευελπιστεί να ακολουθήσουν και άλλοι άνθρωποι το παράδειγμα της ομάδας.
Τη ρωτώ αν φοβάται μήπως νοσήσει από τον ιό, γιατί, ενώ περιορίζει τις μετακινήσεις άλλων ανθρώπων, αυξάνει τις δικές της. «Δεν φοβάμαι», λέει, «και είναι πολύ μεγάλη ανταμοιβή κάθε φορά που βλέπω την ανακούφιση στα μάτια των ανθρώπων που βοηθάμε».