Η πλατφόρμα ★★★
ΘΡΙΛΕΡ (2020)
Σκηνοθεσία: Γκαλντέρ Γκαζτελού-Ουρούτια
Ερμηνείες: Ιβάν Μασάγκουε, Ζόριον Εγκιλέορ, Αντόνια Σαν Χουάν
Ενα αλληγορικό κοινωνικό θρίλερ, με πολιτικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, μας σέρβιρε πρόσφατα το Netflix, προκαλώντας και αρκετές (διαδικτυακές) συζητήσεις. Ο Γκόρενγκ, ένας τριαντάρης άνδρας, μπαίνει οικειοθελώς (;) σε μια παράξενη κατακόρυφη φυλακή του μέλλοντος. Κάθε κελί καταλαμβάνει ένα επίπεδο κι εκεί ζουν δύο άνθρωποι. Στη μέση υπάρχει μια μεγάλη τρύπα, από όπου κάθε μέρα κατεβαίνει ένα πελώριο τραπέζι γεμάτο λιχουδιές – θα μείνει εκεί μόνο για δύο λεπτά. Ολοι φυσικά τρώνε από το ίδιο τραπέζι και κάπως έτσι στα κατώτερα επίπεδα δεν φτάνει τίποτα. Μία φορά τον μήνα όλοι οι κρατούμενοι αλλάζουν επίπεδα και ο Γκόρενγκ σύντομα θα καταλάβει πως η νοσηρή αγριότητα της πλατφόρμας δεν έχει τέλος. Μια έξυπνη ιδέα δημιουργεί ένα κοινωνικό πείραμα. Προφανέστερη ερμηνεία της αλληγορίας είναι αυτή του σύγχρονου οικονομικού συστήματος: τα ανώτερα επίπεδα της φυλακής απολαμβάνουν βουνά από φαγητό, ενώ παρακάτω φτάνουν μόνο μερικά ψίχουλα ή και τίποτα, με αποτέλεσμα οι ένοικοι να τρώνε (κυριολεκτικά) τις σάρκες τους. Kάποιες σκηνές χρειάζονται αρκετά γερό στομάχι, ενώ δεν λείπουν και οι «τρύπες» από το σενάριο, ωστόσο η δύναμη του μηνύματος και η σοκαριστική απλότητα της απεικόνισης είναι αρκετές για να σε καθηλώσουν.
The Florida Project ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Σον Μπέικερ
Ερμηνείες: Μπρούκλιν Πρινς,
Μπρία Βινέτ, Γουίλεμ Νταφόε
Η δεύτερη επιλογή της εβδομάδας είναι από την ελληνική πλατφόρμα Cinobo. Στην Disneyworld του Ορλάντο, δίπλα από τα πολυτελή ξενοδοχεία, βρίσκεται μια σειρά από φθηνότερα μοτέλ. Εξυπηρετούν τους λιγότερο εύπορους τουρίστες, αλλά κυρίως στεγάζουν εκατοντάδες ημιμόνιμους κατοίκους. Στο πιο κιτς από αυτά ζει η Χέιλι, μια νεαρή κοπέλα με μπλε μαλλιά και αμέτρητα τατουάζ, μαζί με τη μικρή της κόρη, τη Μούνεϊ. Καθώς το ζεστό καλοκαίρι προχωράει, το εξάχρονο κοριτσάκι και η παρέα της θα εξερευνήσουν τον συναρπαστικό αλλά και παράταιρα σκληρό μικρόκοσμο της γειτονιάς τους. Η πραγματικότητα του λεγόμενου «white trash» αποκαλύπτεται εδώ μέσα από τα αθώα μάτια των παιδιών. Το κοινωνικό τέλμα, η παραίτηση, οι μικροπαρανομίες, ακόμη και η (βολική) αποβλάκωση είναι όλα εκεί. Ταυτόχρονα, η κωμική ελαφράδα και το δράμα εναλλάσσονται συνεχώς στη θέση του οδηγού μιας ταινίας που φέρει ανάγλυφη τη σφραγίδα του καλύτερου αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου.