Ο Μανώλης Γλέζος, τα σύμβολα και τα αγάλματα

Ο Μανώλης Γλέζος, τα σύμβολα και τα αγάλματα

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παρών μέχρι τέλους ο Απεραθίτης Μανώλης Γλέζος, πολέμησε και πολεμήθηκε επί δεκαετίες, μετά τις 31.5.1941, όταν, μαζί με τον Λάκη Σάντα, κατέβασαν τη ναζιστική σημαία που λέρωνε την Ακρόπολη της δημοκρατίας κι έστησαν σιωπηρό χορό πάνω στον βράχο. Πολιτικός, συγγραφέας και δημοσιογράφος, πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής το 1951, με την ΕΔΑ, ενώ ήταν θανατοποινίτης, ακόμη μια φορά. Η ζωή του στάθηκε μια αλληλουχία φυλακίσεων, βασανιστηρίων, εκτοπίσεων (από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος και τη χούντα) και δικαστικών περιπετειών: καταδικάστηκε σε θάνατο το 1948, για «αδικήματα Τύπου», και το 1949 για παράβαση του Γ΄ Ψηφίσματος, και σε πενταετή φυλάκιση το 1958, για «κατασκοπεία».

Στο βιογραφικό του συνοψίζεται η ζωή του τόπου ανάμεσα στην Κατοχή και στη δικτατορία. Δεκάδες οι καταδίκες του για την αντιστασιακή και πολιτική του δράση. Εντεκάμισι χρόνια στις φυλακές και τεσσεράμισι στην εξορία. «Ο βίος μου όλος», έλεγε απολογούμενος στις 16.7.1959, με τον Αντώνη Καρκαγιάννη τότε έναν από τους συγκατηγορούμενούς του, «αναλώνεται για την πατρίδα. Ο κόσμος το ξέρει. Ξέρει ότι σκύβω μπροστά στον πόνο, σκύβω για ν’ ακούσω την καρδιά του λαού και ξέρει ότι είμαι αλύγιστος όταν πρόκειται να υπερασπιστώ αυτόν τον λαό». Αλλά ο βασιλικός επίτροπος του Στρατοδικείου Αθηνών αποκάλυψε το σκοτεινό σχέδιο:

«Πολύς θόρυβος έγινε πέριξ του ονόματος του Εμμανουήλ Γλέζου, ο οποίος χαρακτηρίζεται πατριώτης και αγωνιστής από τον Διεθνή Κομμουνισμόν. Τον Γλέζον τον μετεχειρίσθη ο Διεθνής Κομμουνισμός, όπως οι Αμερικανοί τους πιθήκους και τα ποντίκια εντός των πυραύλων και όπως οι Ρώσοι την Λάικα μέσα εις τον Σπούτνικ. Προσεπάθησαν να δημιουργήσουν ένα σύμβολον, εκμεταλλευόμενοι την πράξιν του κατά την Κατοχήν. Ναι! Ητο πράξις γενναία, απαιτούσα αποφασιστικότητα. Αλλά ήτο τόσον μεγάλη, κατά την γνώμην του Διεθνούς Κομμουνισμού, ώστε να εγερθή τόσος θόρυβος περί τον ηρωισμόν του Μανώλη Γλέζου;». Μα ήταν του Διεθνούς Κομμουνισμού ο Ντε Γκωλ, που χαρακτήρισε τον Γλέζο «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης»;

Στο βιβλίο «Υπόθεσις Μανώλη Γλέζου», που εξέδωσε η ΕΔΑ το 1960, με επιμέλεια του Γιάννη Βούλτεψη, προτάσσεται ένα δοξαστικό ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παππά, που τελειώνει με τον στίχο «Αγαλμα από τότε είσαι στη μνήμη μας», όπου «τότε» ο Μάης του 1941. Ο Μανώλης Γλέζος, όμως, υπήρξε κάτι σπουδαιότερο από άγαλμα ή σύμβολο: πολίτης διαρκούς εγρήγορσης. Με το πάθος της προσφοράς να υπερκεράζει τις αναπόφευκτες για κάθε άνθρωπο αντιφάσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή