«Ο βιβλιοπώλης είναι μια γεννημένη προξενήτρα. Φέρνει κοντά τους ανθρώπους με τα βιβλία», έλεγε η Σοφίκα Ελευθερουδάκη στη συνάδελφο Λίνα Γιάνναρου τον Ιανουάριο, με αφορμή την πρωτοβουλία «Γράψε, μπορείς!» των εκδόσεων «Γ. Κ. Ελευθερουδάκης», η οποία είχε ξεκινήσει στις αρχές του 2020. Ηταν μια παρότρυνση σε όλους εμάς να καταγράψουμε και να εκδώσουμε τις αναμνήσεις μας, είτε είναι διηγήσεις από μέλη της οικογένειάς μας, είτε απολογισμός της επαγγελματικής μας πορείας, είτε κάποιο από τα βιώματά μας που θεωρούμε αξιομνημόνευτο. H διαδικασία για να ξεκινήσουμε απολύτως βατή: απαντώντας σε 100 ερωτήσεις που υπάρχουν στον ιστότοπο των εκδόσεων, φτιάχναμε το νήμα της αφήγησης.
«Πού να φανταστούμε τότε, πριν από δύο μήνες, πως το εγχείρημα αυτό θα μπορούσε να αποκτήσει άλλη διάσταση στην εποχή τής καραντίνας», μου λέει η Σοφίκα στο τηλέφωνο. «Ισως είναι η καταλληλότερη στιγμή, μια περίοδος που έχουμε τον χρόνο να ανακαλύψουμε μέσα μας τον συγγραφέα, τον αφηγητή. Και ίσως μέσα σε αυτή τη δυσκολία που όλοι περνάμε, να είναι μια ασχολία δημιουργική και ανακουφιστική. Το πόνημα της καταγραφής είναι κατά κάποιον τρόπο μια πράξη αγάπης για τα παιδιά, τους συγγενείς, τους φίλους μας, διότι σε αυτούς απευθύνεται».
Η Σοφίκα Ελευθερουδάκη μας προτρέπει να γράψουμε.
«Καταλαβαίνω την αμηχανία που μπορεί να αισθανθούν κάποιοι από εμάς», συνεχίζει. «Θεωρούμε φυσικό να διαβάσουμε τη βιογραφία ενός σπουδαίου ανθρώπου από τον χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού. Εμείς τι έχουμε να διηγηθούμε; Δεν μπορούμε να σταθούμε στο ύψος αυτών των μορφών. Σίγουρα, αλλά εδώ το κίνητρο δεν είναι να τους ανταγωνιστούμε. Ο σκοπός είναι να μη χαθούν οι αναμνήσεις μας, αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τις οικογένειες, τις παρέες, τις φιλίες, ακόμα και τους συναδέλφους μιας επιχείρησης».
Η Σοφίκα έχει δίκιο. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η τεχνολογία λειτουργεί διασπαστικά ως προς τη μνήμη. Εχουμε τη δυνατότητα να καταγράφουμε καθημερινά ιστορίες και συναισθήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να κάνουμε τους άλλους κοινωνούς της καθημερινότητάς μας. Ομως, η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μια συγκόλληση αναρτήσεων. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. «Στο τέλος της κορωνοαπαγόρευσης μπορεί να έχουμε στα χέρια μας έναν μικρό θησαυρό», τονίζει. Αντί να πλοηγούμαστε στο χάος του παρελθόντος, ας μπούμε στο www.eleftheroudakis.com. Μας περιμένουν ερωτήσεις, από το γενεαλογικό μας δένδρο, τις σχέσεις με την οικογένειά μας, τους αγαπημένους φίλους, τις αταξίες, τα αξέχαστα (ή μη) σχολικά και φοιτητικά χρόνια, ώς το «τι θα έκανα αν ξεκινούσα πάλι από την αρχή» και «πράγματα που μετάνιωσα», «άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή μου». Οπως λέμε και στο FB, challenge accepted!