Τις επόμενες κινήσεις της Aγκυρας στο μέτωπο της Λιβύης επιχειρεί να χαρτογραφήσει η Αθήνα, δεδομένης της διαρκούς κινητικότητας του τουρκικού ναυτικού στα νότια της Κρήτης, αλλά και της νομικής προπαρασκευής που πλέον είναι αποτυπωμένη στις συντεταγμένες και στους χάρτες που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ, με τελευταία την επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας Φεριντούν Σινιρλίογλου της 18ης Μαρτίου. Στην ανάλυση που έχουν κάνει οι αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας, είναι απολύτως σαφές ότι τα δύο έγγραφα (επιστολή 18ης Μαρτίου και 27ης Φεβρουαρίου 2020) στον ΟΗΕ, στηρίζονται στη νομική κατασκευή του υποναυάρχου Τσιχάτ Γιαϊτσί, σύμφωνα με την οποία τα ελληνικά νησιά, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, δεν έχουν καμία επήρεια στην Ανατολική Μεσόγειο, πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων που τα περιβάλλουν. Σε ένα σημείο αυτό των αναλύσεων επισημαίνεται ότι τα νησιά που βρίσκονται στα ανατολικά του Αιγαίου (όπως το αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι) παρουσιάζονται σε «λάθος πλευρά» της μέσης γραμμής ανάμεσα στις δύο ηπειρωτικές ακτές Ελλάδας και Τουρκίας, κάτι που συνιστά μονόπλευρη ερμηνεία μιας τάσης της διεθνούς νομολογίας που παραβλέπει τη μοναδικότητα κάθε υπόθεσης.
Με βάση αυτή την ανάλυση, τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να αποκόψουν (cut-off effect) την προβολή της ηπειρωτικής ακτής της Τουρκίας προς τη λιβυκή ακτή, ενώ αν βρίσκονται «στη λάθος πλευρά» δεν μπορούν καν να έχουν επήρεια και θαλάσσιες ζώνες. Ενας από τους «νεωτερισμούς», που σημειώνουν οι συγκεκριμένες πηγές, συνίσταται στην άποψη που προβάλλεται από την Αγκυρα ότι σε μια οριοθέτηση θα πρέπει να ληφθούν υπόψη το μήκος και η κατεύθυνση της ηπειρωτικής ακτής.
Δεν πρόκειται, βέβαια, για τυχαία τοποθέτηση, καθώς με βάση αυτή τη θεωρία της «κατεύθυνσης», ουσιαστικά η Αγκυρα προβάλλει την άποψη ότι ούτε το Καστελλόριζο αλλά ούτε και όλα τα άλλα νησιά (που βρίσκονται ανατολικά της μέσης γραμμής στο Αιγαίο) μπορούν να έχουν θαλάσσιες ζώνες, ενώ ούτε η Κρήτη μπορεί να παρεμβληθεί και να αποκόψει την προβολή των τουρκικών ακτών με τις «απέναντι» λιβυκές ακτές.
Η συγκεκριμένη αποτύπωση έχει πείσει την Αθήνα ότι η παρούσα νηνεμία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εσωστρέφεια που προκαλεί και στην Τουρκία η αντιμετώπιση
της πανδημίας.
Ακόμα και μέχρι πρόσφατα, νότια της Κρήτης έπλεαν πέντε τουρκικά πολεμικά, τη στιγμή που τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια υπολογίσιμη αεροναυτική δύναμη για την επιτήρηση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, στο πλαίσιο των αποφάσεων που έχουν ληφθεί για την επιχείρηση «Ειρήνη». Αν και το αδιέξοδο ως προς την εν πλω διοίκηση φαίνεται να ξεπερνιέται, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει το δεύτερο εξάμηνό της (πιθανότατα τον Δεκέμβριο του 2020), η «Ειρήνη» παραμένει στα χαρτιά, διότι αυτή τη στιγμή ενδιαφέρον για προσφορά μονάδων εκτός από την Ελλάδα και την Ιταλία, έχουν εκδηλώσει μόνο η Γαλλία, με ένα πλοίο και αυτό για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ το Λουξεμβούργο και η Πολωνία έχουν εκδηλώσει πρόθεση για κάποιες αεροπορικές μονάδες (ελικόπτερα ή αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας).