Είσαι στο σπίτι με πυρετό. Ή δεν είσαι άρρωστος, πάντως είσαι αδύναμος και κουρασμένος. Επειδή αγωνιάς ή λυπάσαι, επειδή είσαι μόνος ή με έναν πολύ δικό σου άνθρωπο περιορισμένοι στο σπίτι σας, επειδή κανείς άλλος δεν θα περάσει την πόρτα σου, ούτε κι εσύ ο ίδιος. Φοράς πιζάμες ή παλιά ρούχα, είσαι αχτένιστος κι ατημέλητος. Είσαι, τέλος πάντων, αυτός που είσαι μια μέρα της καραντίνας σου.
Αίφνης, μια βιντεοκλήση από το κινητό απειλεί να εισβάλει στον ιδιωτικό χώρο σου. Το δίλημμα, μεγάλο: Να αφήσεις την πολύτιμη ευκαιρία για επικοινωνία να πάει χαμένη ή να μην απαντήσεις όπως δεν θα δεχόσουν απρόσκλητο τον επισκέπτη που εμφανίζεται μπροστά σου όποτε του καπνίσει; Μήπως όμως υπάρχει στ’ αλήθεια κάποια ανάγκη ή απλώς είναι ένας φίλος που πλήττει και θέλει να φλυαρήσει;
Απαντάς κι έχεις απέναντί σου έναν χαμογελαστό που χαζολογάει. «Τι νέα;», σε ρωτάει, την ώρα που η οθόνη του κινητού μεταφέρει σε αυτόν και σε εσένα την ταλαίπωρη εικόνα ενός ανθρώπου που σε καιρό πανδημίας λειτουργεί στοιχειωδώς, σε safe mode. Η έννοια του «πολιτισμού» σχετίζεται με ποικίλα δεδομένα κι ένα από αυτά είναι οι τρόποι συμπεριφοράς, έγραφε ο κοινωνιολόγος Νόρμπερτ Ελίας στην κλασική πλέον μελέτη του «Η διαδικασία του πολιτισμού, μια ιστορία της κοινωνικής συμπεριφοράς στη Δύση». Οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονταν ανέκαθεν με τον τρόπο που συνηθίζουμε σήμερα, σχολίαζε, κι ούτε ό,τι εννοούμε σήμερα ως τυπικό γνώρισμα των πολιτισμένων ανθρώπων ίσχυε ανέκαθεν. Ο πολιτισμός είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, κι αυτό εξέταζε ο Ελίας από τον Μεσαίωνα έως τις αρχές του 20ού αιώνα. «Πρόσεξε μη βουτήξεις στην αλατιέρα κομμάτια φαγητού για να τα αλατίσεις», συμβούλευαν τον 15ο αιώνα.
«Το χασμουρητό, το φτύσιμο και το βήξιμο πρέπει να γίνονται διακριτικά», παρατηρούσαν το 1729. Το υπνοδωμάτιο άρχισε να λογίζεται ως ιδιωτική περιοχή της ανθρώπινης ζωής στα τέλη του 18ου αιώνα, και ολόκληρο το σπίτι φαντάζομαι αρκετά αργότερα. Προφανώς ένα νέο εγχειρίδιο κοινωνικής συμπεριφοράς πρέπει να γραφτεί τώρα, με κεφάλαιο αφιερωμένο στη χρήση της κάμερας στους μοναχικούς καιρούς της υγειονομικής κρίσης.