Αρκούν τα κρεβάτια στα νοσοκομεία; Θα κλείσουν όλα τα εργοστάσια; Υπάρχουν αρκετά αποθέματα; Θα πεινάσουμε; Πού θα πάει η ανεργία; Αναπάντητα για την ώρα, τα ερωτήματα των εγκλείστων. Οσο προχωρούν η καραντίνα και τα μέτρα, ο φόβος μεγαλώνει και μας κάνει να ξεχνάμε ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Ξεχάσαμε τα σαββατιάτικα πάρτι των εμπρησμών οχημάτων. Ξεχάσαμε τις διαδηλώσεις για το τίποτα ή για ιδεολογική εκτόνωση. Ξεχάσαμε τις κομματικές κοκορομαχίες. Επαψαν να επικρατούν οι λαϊκιστές με τις δωρεάν υποσχέσεις. Τώρα ακούμε ευλαβικά τους ειδικούς. Κρεμόμαστε από τα χείλη του λοιμωξιολόγου καθηγητή, που οι φοιτητές του σίγουρα την κοπανούσαν από το μάθημά του. Τώρα μοιάζει να κατανοούμε την έννοια της πειθαρχίας και της αυτοπειθαρχίας για να επιβιώσουμε. Πειθαρχούμε στις οδηγίες, πλένουμε τα χέρια μας σχολαστικά, περιμένουμε υπομονετικά στην ουρά, αποφεύγουμε το στριμωξίδι, δεν βήχουμε στα μούτρα των άλλων. Μειώθηκε η ρύπανση. Διάφοροι οίκοι προσφέρουν δωρεάν (μερικοί και για να διαφημιστούν) εκ του μακρόθεν εικαστικές εκθέσεις, βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα, όπερες.
Οι υποδομές υγείας μας βελτιώνονται. Οι διεθνείς συνεργασίες μας σε θέματα υγείας και περιβάλλοντος τονώνονται. Η ασφάλεια του πολίτη, χάρη στον κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη, ενισχύεται. Ενισχύοντας το ψηφιακό κράτος, χάρη στον κ. Κυρ. Πιερρακάκη, περιορίζονται οι ουρές, τα φακελάκια, οι καβγάδες. Γίνεται επαρκέστερο με λιγότερους υπαλλήλους, μειώνεται το κόστος, μειώνεται η διαφθορά. Θεσπίζεται η τηλεργασία που αποκαθιστά την αξιοπρέπεια του υπαλλήλου, αφού παύει να ελέγχεται η παρουσία του, όπως γίνεται με τα παιδιά του δημοτικού σχολείου. Η αξιολόγησή του γίνεται επί της αποδόσεως. Ανάλογα ισχύουν και για τον ιδιωτικό τομέα. Οσες επιχειρήσεις αντέξουν την οικονομική καταιγίδα, θα είναι πιο ανταγωνιστικές.
Καθιερώθηκε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η κ. Νίκη Κεραμέως δικαιούται επίσης συγχαρητηρίων. Στις διεθνείς σχέσεις ενδυναμώθηκε η συνεργασία. Ο ανταγωνισμός μεταφέρθηκε από τις βόμβες στις μάσκες. Η Ε.Ε. δεν κατάφερε για την ώρα να κάνει άλμα προς την ολοκλήρωσή της. Εκανε όμως βήματα.
Τέλος, η πανδημία μάς δίνει μία ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι πολλά από όσα νομίζαμε ότι μας ήταν απολύτως απαραίτητα, δεν είναι. Αν καταφέρουμε όλα αυτά να μας γίνουν συνήθειες, θα έχουμε μια καλή μαγιά για τον κόσμο που θα γεννηθεί.