O Αντώνης Στάβερης βιώνει μια περίεργη διχοτόμηση: η αγαπημένη του, η Γερμανίδα ζωγράφος Αννα, βρίσκεται στο Βερολίνο με τη σκυλίτσα τους τη Σελέστε και εκείνος είναι απομονωμένος στα Πετράλωνα, όπου βρίσκονται το σπίτι του και το εργαστήριό του. Η κατάσταση δεν τους επιτρέπει να κάνουν τα συνηθισμένα τους ταξίδια και είναι άγνωστο για πόσο καιρό θα συνεχιστεί η απόσταση μεταξύ τους. «Αισθάνομαι περίεργα. Η μισή μου ζωή είναι εδώ και η άλλη μισή στη Γερμανία, σαν δύο κομμάτια που δεν μπορούν να κολλήσουν μεταξύ τους», μου λέει στο τηλέφωνο.
«Για να μην επηρεάζομαι από τις ειδήσεις για τον ιό, έχω αποφασίσει να ενημερώνομαι επιλεκτικά, διότι αλλιώς με καταλαμβάνει δυσκολία συγκέντρωσης. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας επηρεάζονται άσχημα από τον καταιγισμό των αρνητικών νέων. Οπότε, είμαι κλεισμένος στο ατελιέ μου και προσπαθώ να ζω την έλευση της άνοιξης από το παράθυρό μου. Οσο κοιτάζω έξω, πάντα βρίσκω κάτι όμορφο: τα δένδρα στο απέναντι πεζοδρόμιο, ο ουρανός, τα λουλούδια… Είναι στη φύση μου να αναζητώ την ομορφιά και τη χαρά, όπου και αν βρίσκεται αυτή. Το ίδιο κάνουν και τα παιδιά, να κάτι αξιοθαύμαστο. Αρκεί μια ζωγραφιά, μια βόλτα, για να αισθανθούν αμέσως ευτυχία – είναι υπόδειγμα ψυχικής υγείας ως προς αυτό».
Τα φυτά και τα άνθη είναι από τα αγαπημένα του θέματα. Ζωγραφίζει επίσης τοπία, αστικά και μη.
«Ταυτόχρονα», συνεχίζει, «θεωρώ χρέος ενός ζωγράφου να την προσφέρει την ομορφιά μέσα από τα έργα του, να βάζει ένα φρένο στην απελπισία που σου δίνει η ύπαρξη». Από το 2009 και μετά ο Στάβερης ζωγραφίζει φυτά εσωτερικού χώρου σε συνθέσεις. Είναι μια δουλειά που εκπέμπει γαλήνη και ανάταση: «Τα τελευταία χρόνια έγιναν μόδα τα φυτά, αλλά εγώ συμβιώνω μαζί τους εδώ και πολύ καιρό. Ξέρω πώς να τα φροντίζω και η ενασχόληση μαζί τους με γεμίζει. Από τη στιγμή που άρχισα να τα σχεδιάζω, μπόρεσα να τα γνωρίσω και καλύτερα. Τότε κατάλαβα την υπόστασή τους. Νομίζω ότι, όπως τα ζώα, έτσι και τα φυτά είναι ένα κομμάτι της Φύσης και παρατηρώντας τα μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά πράγματα.
Θα έλεγα, λοιπόν, στους ανθρώπους που βρίσκονται σε καραντίνα να αγοράσουν πειραματικά ένα φυτό εσωτερικού χώρου. Νομίζω ότι τα φυτώρια στις γειτονιές έχουν μείνει ανοικτά. Η φροντίδα του σίγουρα απαλύνει το άγχος και η ύπαρξή του μέσα σε ένα διαμέρισμα σίγουρα το ζωντανεύει. Το μόνο που ζητά είναι φως και λίγο νερό. Αφού, λοιπόν, δεν μπορούμε να πάμε στην εξοχή, ας φέρουμε κάτι από αυτήν στο δικό μας περιβάλλον».