Οι πρώτες εβδομάδες μετά το κλείσιμο των σχολείων κύλησαν εύκολα στο σπίτι. Ηταν σαν το διάλειμμα που και οι τέσσερίς μας είχαμε ανάγκη. Να βρεθούμε μαζί, να ζήσουμε μαζί, χωρίς το πρωινό ξύπνημα των 06.45, τα πέρα δώθε στο κολυμβητήριο και στον χορό, τα Σαββατοκύριακα των back to back παιδικών πάρτι, τα μεταμεσονύχτια μαγειρέματα για την επόμενη μέρα.
Οσο ωραία και χορταστικά ήταν όλα αυτά, άλλο τόσο βέβαιο ήταν πως αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η στιγμή που θα «κολλούσαμε». Πόσα κεραμικά μπολ γιαουρτιού να χρωματίσεις με τέμπερες, πόσα μπλοκ ακουαρέλας να γεμίσεις μπρος πίσω με ζωγραφιές, πόσες ιδέες να κατεβάσεις στους τέσσερις τοίχους που να μην είναι μία από τα ίδια. Πώς να συνδυάσουν δύο γονείς τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις από το σπίτι με τον δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά τους εντός, χωρίς να νιώθουν ότι οι μέρες τούς γλιστρούν μέσα από τα χέρια. Και κυρίως, πώς θα αποφύγουν να «παρκάρουν» τα παιδιά σε μια οθόνη, για να προλάβουν να τελειώσουν εγκαίρως τη δουλειά τους ή να φέρουν εις πέρας ένα σημαντικό τηλεφώνημα χωρίς διακοπές.
Tailor-made συμβουλές
Με αυτές τις σκέψεις κατά νουν, κάλεσα το 10306 και την 24ωρη γραμμή ψυχολογικής στήριξης για παιδιά και οικογένειες, που λειτουργεί σε συνεργασία με το «Χαμόγελο του Παιδιού». Το αίτημα, σχετικά απλό αλλά κρίσιμο: να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, αποτελεσματικά και χωρίς ενοχές. Είναι άλλο πράγμα να ανταλλάσσεις tips γονεϊκότητας με φίλους και άλλο ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας να σε ακούει να περιγράφεις –συνοπτικά έστω– τη δική σου περίπτωση, για να κάνει στη συνέχεια παρεμβάσεις που νιώθεις ότι σε αφορούν: tailor-made συμβουλές, μια κουβέντα με άξονα τις ανάγκες της δικής σου καθημερινότητας, του δικού σου σπιτιού.
Τροφή για σκέψη
Στα 20 λεπτά της συνομιλίας μας δεν ανακάλυψα προφανώς τον τροχό. Κράτησα όμως ως τροφή για σκέψη και δράση από εδώ και πέρα μερικές πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, με κυριότερη το ότι σε αυτή τη φάση μπορούμε –και επιβάλλεται– να σχεδιάσουμε την καθημερινότητά μας από την αρχή.
Να βάλουμε δηλαδή κάτω με χαρτί και μολύβι τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να ολοκληρώσουμε τις ημερήσιες εργασιακές μας υποχρεώσεις, αλλά και αυτόν που τα παιδιά θα αφιερώσουν στο ελεύθερο παιχνίδι, στη μελέτη για το σχολείο και στις κοινές μας δραστηριότητες.
Ακουσα την ειδικό να μου λέει ότι δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου αν οι κόρες μου παίξουν μια ώρα τάμπλετ, αρκεί όλο αυτό να είναι δομημένο, να έχει προκαθορισμένη αρχή, μέση και τέλος. Οτι μια ωραία ιδέα θα ήταν να οργανώνουμε μέσα στη μέρα βιντεοκλήσεις με φίλους ή συγγενείς – η επαφή με αυτά τα πρόσωπα και με αυτόν τον τρόπο, με το να έχουν δηλαδή και οπτική επαφή, λειτουργεί για τα παιδιά ως βαλβίδα αποσυμπίεσης. Οτι το να δημιουργήσουμε την καινούργια μας ρουτίνα είναι μια δουλειά ομαδική, στην οποία μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα μεγάλοι και μικροί, προτείνοντας ιδέες και αγαπημένες ασχολίες: έτσι και τον χρόνο τους θα γεμίζουν ευχάριστα τα παιδιά και θα νιώθουν ασφάλεια.
Αλλά κυρίως ότι από τη στιγμή που θα τη σχεδιάσουμε, είναι θέμα χρόνου να προσαρμοστούμε σε αυτή τη νέα ρουτίνα – θα βοηθούσε ίσως αν κολλούσαμε το πρόγραμμα της ημέρας στην πόρτα του ψυγείου, για να ανατρέχουμε όλοι σε αυτό όποτε χρειάζεται.
Χειροποίητο excel
Οταν έκλεισα το τηλέφωνο, πήγα και βρήκα τις κόρες μου με μαρκαδόρους και πολύχρωμα χαρτόνια. Τραβήξαμε κάθετες και οριζόντιες γραμμές, τοποθετήσαμε τα ονόματά μας σε στήλες και τις γεμίσαμε με τα καινούργια μας «ωράρια». Το δικό μας χειροποίητο εξέλ –προίκα αυτής της 20λεπτης κουβέντας– ήταν ό,τι πιο χρήσιμο βάλαμε στη ζωή μας τις τελευταίες εβδομάδες.