Πήραν τις θέσεις τους στη βεράντα του ισογείου, στο Κέντρο Αναπνευστικής Ανεπάρκειας του νοσοκομείου «Σωτηρία», το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Εξι γιατροί και τέσσερις νοσηλευτές, όλο το προσωπικό της εφημερίας. Τηρούσαν τις αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους, κάποιοι είχαν και φαναράκια στα χέρια. Εκεί, για 20 λεπτά, έξω από τα μεγάλα παράθυρα των θαλάμων όπου περιθάλπονται ασθενείς με COVID-19, έψαλαν αναστάσιμα τροπάρια. Για όλους, αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο Πάσχα.
Μόλις ευχήθηκαν το «Χριστός Ανέστη», άφησαν στα περβάζια των 14 νοσηλευομένων πασχαλινά αυγά και χειροποίητες ευχετήριες κάρτες, τις οποίες φιλοτέχνησε η φοιτήτρια Ιατρικής Αννα Καραγιαννάκου, μια από τους δεκάδες εθελοντές οι οποίοι βοηθούν τις τελευταίες ημέρες τη Γ΄ Παθολογική Κλινική στο «Σωτηρία». Οσοι ασθενείς δεν ήταν συνδεδεμένοι με οξυγόνο μπορούσαν να πλησιάσουν στα παράθυρά τους και να ανταλλάξουν από μακριά ευχές με το προσωπικό.
«Ηταν πολύ κατανυκτικά. Είχαμε ενημερώσει τους ασθενείς από το μεσημέρι. Δύο γιατροί, ο Κωνσταντίνος Κυριακούλης από την κλινική μας και ο εθελοντής Γιώργος Σαχτούρης, οι οποίοι είναι βυζαντινοί ψάλτες, δέχθηκαν να συμμετάσχουν και να ψάλλουν», λέει στην «Κ» η Γαρυφαλλιά Πουλάκου, παθολόγος-λοιμωξιολόγος και επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Ηταν μια συγκινητική εμπειρία. Εδιωξε από πάνω μας ένα κομμάτι από το άγχος των τελευταίων εβδομάδων».
Μόλις ευχήθηκαν το «Χριστός Ανέστη» οι γιατροί και οι νοσηλευτές του νοσοκομείου, άφησαν στα περβάζια των 14 ασθενών με COVID-19 πασχαλινά αυγά και χειροποίητες ευχετήριες κάρτες.
Τα αυστηρά μέτρα ατομικής προστασίας που επιβάλλει ο μεγάλος βαθμός μεταδοτικότητας της νόσου COVID-19 και η οικονομία στη χρήση του εξοπλισμού έχουν επηρεάσει και τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι ιατρικές επισκέψεις. Πίσω από την ολόσωμη πλαστική στολή, τα προστατευτικά γυαλιά και τις μάσκες. είναι πιο δύσκολη η βλεμματική επαφή, η φωνή ακούγεται κάπως αλλοιωμένη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πιο δύσκολα οικοδομείται και η σχέση εμπιστοσύνης στους θαλάμους νοσηλείας. «Στο δωμάτιο οι γιατροί εξετάζουν, χορηγούν τη θεραπεία, συζητούν με τον άρρωστο και απαντούν με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις, χωρίς να ρίξουν το ηθικό. Η ψυχολογία είναι πολύ σημαντική. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σχέση ιατρού και αρρώστου σε προσωπικό επίπεδο», είχε δηλώσει σε επίσκεψη της «Κ» στο «Σωτηρία» ο διευθυντής της Γ΄ Παθολογικής Κλινικής, Κώστας Συρίγος.
Το κτίριο, όμως, όπου στεγάζονται, έχει μια ιδιαιτερότητα που βοήθησε το προσωπικό στο έργο του. Χτίστηκε πριν από δεκαετίες ως σανατόριο για φυματικούς. Τα φαρδιά του μπαλκόνια σε άλλες εποχές χρησίμευαν ως «εξώστες αεροθεραπείας». Οι ασθενείς μπορούσαν να παραμείνουν σε αυτά για ώρες, εκτεθειμένοι στον ήλιο και στον καθαρό αέρα. Από την ίδια βεράντα πλέον γίνεται η σίτιση των ασθενών με COVID-19. Η τραπεζοκόμος της συγκεκριμένης κλινικής δεν χρειάζεται να ντυθεί με την προστατευτική στολή και να εισέλθει στους θαλάμους. Μία από τις σκέψεις είναι εάν και όποτε υπάρξει δυνατότητα επισκεπτηρίου συγγενών, να συνομιλούν με τους ασθενείς από το ίδιο ασφαλές σημείο, χωρίς να χρειαστεί να μπουν μέσα στο δωμάτιο ή να αξιοποιήσουν το σύστημα ενδοεπικοινωνίας.
Κατά την προηγούμενη θητεία της σε άλλα νοσοκομεία, σε εποχές προ κορωνοϊού, η κ. Πουλάκου έχει περάσει και άλλες αναστάσιμες βραδιές σε εφημερία. Ποτέ άλλοτε όμως σε συνθήκες καραντίνας. «Αυτή τη χρονιά υπήρχε ένα συναισθηματικό κενό», λέει. «Ζήσαμε όλοι σε συνθήκες μεγάλης έντασης όταν ξεκίνησε η επιδημία. Η αίσθηση του κινδύνου, η διαχείριση του εξοπλισμού, όλα αυτά βάρυναν πολύ τους ώμους μας. Αυτή η κίνηση τη βραδιά της Ανάστασης ευχαρίστησε τους ασθενείς και προσέφερε αγαλλίαση στο προσωπικό».