Καινοτόμοι παραγωγοί ανοίγουν νέους δρόμους στο εθνικό κρασί.
Θα ξεκινήσω με μια παραδοχή: Ναι, έχω μια εμμονή με τη ρετσίνα, γιατί πιστεύω ότι είναι μεγάλο προνόμιο μια χώρα να έχει ένα εθνικό κρασί! Ένα ιστορικό μάλιστα εθνικό κρασί, που θα μπορούσε να έχει αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στο οινικό μας storytelling. Την εμμονή μου αυτή ενίσχυσε η γνωριμία, που εξελίχθηκε σε φιλία, με την οινολόγο Ελένη Κεχρή, πρωτοπόρο σε μια νέα γενιά διορατικών και ρηξικέλευθων παραγωγών, που είδαν στη μοναδική ελληνικότητα της ρετσίνας ευκαιρίες για καινούργιους δρόμους στις αγορές τόσο της Ελλάδας όσο και του κόσμου. Αυτοί οι παραγωγοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το αμαρτωλό της παρελθόν, την κακιά της φήμη και την απαράδεκτη τις περισσότερες φορές ποιότητά της, πειραματίστηκαν, πάλεψαν, τόλμησαν και πέτυχαν!
Ιδού λοιπόν η νέα εποχή της ρετσίνας! Φινετσάτα και κομψά κρασιά, αλλάζουν το τοπίο και αρχίζουν να συμπεριλαμβάνονται στις προτιμήσεις του οινόφιλου κοινού, ειδικά των «προχωρημένων» και των «ψαγμένων».
Χαρακτηριστικό, αλλά διακριτικό άρωμα ρετσινιού, υπογραμμισμένο από μαστίχα, δεντρολίβανο, δαφνόφυλλο, η ελαφριά «πίκρα» της πευκοβελόνας και το πιπεράτο τελείωμα έδεσαν με τα φρουτώδη ποικιλιακά αρώματα των σταφυλιών. Κλασικές ποικιλίες για ρετσίνα, το Σαββατιανό και ο Ροδίτης ανοίγουν τον δρόμο και σε οινοποιήσεις από Ασύρτικο και Ξινόμαυρο, που ξεχωρίζουν.
Σε κολονάτο ποτήρι του λευκού κρασιού σερβίρω μια παγωμένη φινετσάτη ρετσίνα δίπλα στις μακαρονάδες αλ πέστο, γιατί τι νομίζετε ότι θα ταιριάξει καλύτερα στον βασιλικό και στο κουκουνάρι; Στον «Οινοχόο» οργανώσαμε γευστική δοκιμή «σούσι με ρετσίνα», που συνοδεύτηκε με επινίκια άσματα!
Με το Δάκρυ του Πεύκου της φίλης μου Ελένης Κεχρή στο τραπέζι έπεισα τους αρνητές και τους μεταμόρφωσα, ως άλλη Κίρκη, σε φανατικούς. Με τη Ρόζα από Ξινόμαυρο τους σκλάβωσα για πάντα. Κρατώ για τους «ψαγμένους» τον Αφρό, την πρώτη pet-nat ρετσίνα, που εμφιαλώνεται θολή και αφιλτράριστη, για να φυλακίσει τον σπινθήρα και τα αρώματα του κρασιού που ζυμώνει. Διακριτικές φυσαλίδες ανεβαίνουν ζωηρά στην επιφάνεια του ποτηριού, απελευθερώνοντας έντονα αρώματα.
Όταν έχω κέφια, φτιάχνω το κοκτέιλ Nutty Roots, το οποίο απολαμβάνω τα καλοκαίρια στο αγαπημένο μου μπιστρό Ginger all day στη Χαλκίδα (και περιμένω με αγωνία να ξανανοίξει):
- 30 ml Δίκταμο Roots
- 10 ml lime
- 10 ml σιρόπι μελιού (πεύκο)
- 3 μεγάλα φύλλα δυόσμου
- 90 ml Αφρός Ρετσίνα Κεχρή
- 15 ml 3Cents Ginger beer
Χτυπάμε στο σέικερ τα τέσσερα πρώτα υλικά και σουρώνουμε σε ποτήρι Collins με πάγο. Συμπληρώνουμε με τον Αφρό και την ginger beer. Γαρνίρουμε με μία φέτα lime και μία κορφή από δυόσμο.
Στην υγειά μας!