Τις επόμενες ημέρες θα καταφθάσει στους καλλιτέχνες και επισήμως η επιστολή με την πρόταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου για τη σύναψη σύμβασης «εδώ και τώρα» και μετάθεση της παράστασής τους για την επόμενη χρονιά με προκαταβολή 30% του συμφωνηθέντος ποσού. Αυτή ήταν η εισήγηση της καλλιτεχνικής διευθύντριας Κατερίνας Ευαγγελάτου προς το Δ.Σ. του Φεστιβάλ, την οποία έχει συζητήσει κατ’ ιδίαν με τους καλλιτέχνες. Η ίδια εκτιμά, όπως λέει στην «Κ», ότι περίπου το 90% των καλλιτεχνών θα ανταποκριθεί θετικά.
«Προσπαθήσαμε πολύ. Είναι η μόνη βιώσιμη λύση και μια άμεση ανακούφιση για τους καλλιτέχνες και μια δέσμευση ότι θα είναι και την επόμενη χρονιά μαζί μας», μας λέει η κ. Ευαγγελάτου. Οι υγειονομικοί κανόνες για τις πρόβες, τις παραστάσεις και τους κλειστούς χώρους προκάλεσαν μεγάλο προβληματισμό στους καλλιτέχνες και στο ίδιο το Φεστιβάλ, καθώς έβγαλαν από το κάδρο την Πειραιώς 260 και μικρότερους χώρους που θα φιλοξενούσαν παραστάσεις, όπως τον «Αίαντα» του Σίμου Κακάλα που θα παιζόταν σε ένα καφενείο ή «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» της Χριστίνας Μαξούρη, που προορίζονταν για μια πλατεία στο Μεταξουργείο.
Η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση έφερε τους καλλιτέχνες σε αμηχανία και ανέδειξε τα προβλήματα που προκαλεί η διαχρονική πρακτική του Φεστιβάλ να συνάπτονται συμβάσεις μετά την ανακοίνωση του προγράμματος. Μέχρι τότε όλες οι συμφωνίες είναι προφορικές και στηρίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, κάτι που δεν είναι γνώρισμα μόνο του Φεστιβάλ ή μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δεν είναι όμως όλες οι παραστάσεις φτιαγμένες με τον ίδιο τρόπο. Ως εκ τούτου, κάποιες από αυτές μπορούν να μεταφερθούν την επόμενη χρονιά, όπως το «Το σχολείο των γυναικών» του Μολιέρου που ετοίμαζε ο σκηνοθέτης Εκτορας Λυγίζος και συμφώνησε με την πρόταση του Φεστιβάλ, κάποιες όμως όχι, όπως το «Κουκλόσπιτο» του Ιψεν που προετοίμαζε ο Νίκος Καραθάνος.
«Μιλήσαμε με την Κατερίνα Ευαγγελάτου σε ένα κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αγαστής συνεργασίας και της είπα ότι το έργο όπως το έχω οραματιστεί καλλιτεχνικά δεν επιβιώνει σε μέλλοντα χρόνο και περιμένω», λέει στην «Κ» ο κ. Καραθάνος, «να βρει ο θεσμός τα κατάλληλα εργαλεία για να προβεί σε αποζημιώσεις στους ανθρώπους που απασχολήθηκαν όλο αυτό το διάστημα με την παράσταση. Πρέπει ο θεσμός, η πολιτεία, να δώσουν στη διευθύντρια τον τρόπο να πράξει το δίκαιο».
«Η παράστασή μου ήταν σχεδιασμένη σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που δεν μπορούσε να αλλάξει», μας λέει ο Σίμος Κακάλας για τον «Αίαντα», «και προσπαθούμε να δούμε πώς μπορούμε να τη μεταφέρουμε για του χρόνου, είναι ζήτημα οικονομοτεχνικό». Προβληματισμένος είναι και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος που θα σκηνοθετούσε την παράσταση «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» του Λουίς Σεπουλβέδα στην Πειραιώς 260 και θα παιζόταν σε δομές προσφύγων, κάτι που πια δεν μπορεί να γίνει.
Θέσαμε στην κ. Ευαγγελάτου το ζήτημα της αποζημίωσης που αξιώνουν όσοι καλλιτέχνες δεν επιθυμούν να μεταφέρουν τις παραστάσεις τους και μας είπε ότι μια τέτοια απαίτηση προσκρούει σε νομικά κωλύματα. «Συναισθηματικά, ως καλλιτέχνις, είμαι στο πλευρό τους για μια τέτοια λύση, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε συμβάσεις μαζί τους δημιουργεί ένα μεγάλο νομικό πρόβλημα. Η διοίκηση του φορέα δεν μπορεί να δώσει δημόσιο χρήμα χωρίς να έχει παραχθεί ένα προϊόν», σημειώνει.
Η ακύρωση των παραστάσεων ζημιώνει τους καλλιτέχνες αλλά και το ίδιο το Φεστιβάλ. Τα έσοδα από τα εισιτήρια και την παραχώρηση των χώρων υπολογίζονταν σε περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ με τα νέα δεδομένα δεν θα ξεπεράσουν τις 200.000 ευρώ. Αυτό που θα απομείνει πάντως από το Φεστιβάλ Αθηνών δεν θα είναι ακριβώς… Φεστιβάλ Αθηνών. Γι’ αυτό και φέτος θα αλλάξει όνομα.