Ερωτεύτηκα σφόδρα τη Θράκη όταν την είδα μέσα από τα μάτια της Αγγελικής Γιαννακίδου. Η ιδρύτρια του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης, στην Αλεξανδρούπολη, μου γνώρισε ανθρώπους, δάση, βουνά, τον Εβρο, με τέτοια αγάπη που δεν μπορούσε παρά να είναι άκρως μεταδοτική. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, η σύνδεσή της με την περιοχή προήλθε από τον Θρακιώτη σύζυγό της και τη μανία της να ανακαλύψει κάθε πέτρα και χωριό, από το 1968 που εγκαταστάθηκε εκεί. Σήμερα παραμένει η ζωντανή συνείδηση και ιστορία του τόπου. Της τηλεφώνησα πριν από δύο ημέρες, να της ευχηθώ για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θράκης στην Ελλάδα.
«Εμείς εδώ περάσαμε δύο δοκιμασίες» μου είπε. «Η πρώτη ήταν με την απόπειρα εισβολής των μεταναστών στα σύνορα. Υπήρχε μεγάλη αγωνία εκείνο το τριήμερο, αλλά και πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στους θεσμούς της πολιτείας και του στρατού ότι θα καταφέρουμε να αποκρούσουμε αυτή την απειλή. Οι Θρακιώτες, που έχουν οι περισσότεροι προσφυγικές ρίζες, από Ανατολική Θράκη, Καππαδοκία, Πόντο, Ανατολική Ρωμυλία και Μικρασία, είναι ευαίσθητοι γιατί ξέρουν τι θα πει ξεριζωμός. Γνωρίζουν και τι θα πει ένταση στη μεθόριο. Ομως, αυτή την πρωτοφανή και απάνθρωπη εργαλειοποίηση των προσφύγων που είδαμε από την άλλη πλευρά, δεν την είχαμε ξαναζήσει», υπογραμμίζει.
Το κέντημα των 60 τ.μ. έξω από το δημαρχείο.
«Η αποτελεσματική αντιμετώπισή της, βέβαια, μας έδωσε ακόμα μεγαλύτερη πεποίθηση πως η πολιτεία θα σταθεί όπως πρέπει και στην πανδημία, κάτι που συνέβη», προσθέτει. «Το μόνο που με θλίβει λίγο είναι πως η επέτειος των 100 ετών πέρασε απαρατήρητη μέσα στον κυκεώνα των γεγονότων που ζούμε. Ελπίζω, όμως, ότι το καλοκαίρι, λόγω της κατάστασης –που ευνοεί τα οδικά ταξίδια– περισσότεροι συμπατριώτες μας θα πάρουν τον δρόμο για τον Βορρά και θα ανακαλύψουν μια περιοχή που αξίζει να γνωρίσει κάθε Ελληνας. Δεν είναι μόνο η ιστορία της Θράκης ως ζωτικού χώρου της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης. Είναι ένα μέρος με καταπληκτική φύση, την οποία ο εκσυγχρονισμός δεν έχει αλλοιώσει πολύ. Οι άνθρωποι εδώ διατηρούν τη γλυκύτητά τους, είναι ζωντανοί φορείς της παράδοσης και της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, με τρόπο φυσικό και ανόθευτο».
Το ΕΜΘ παραμένει κλειστό, όμως για να εορτάσει τη σημαντική επέτειο παρουσιάζει στην ιστοσελίδα του ένα πολύ καλοφτιαγμένο βίντεο με φωτογραφίες από το αρχείο του υποστρατήγου Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν, που απελευθέρωσε τη Θράκη. Και επειδή η παράδοση, όπως είπαμε, είναι ακμαία εδώ, έξω από το δημαρχείο της Αλεξανδρούπολης κρεμάστηκε, με πρωτοβουλία της Γιαννακίδου, ένα κέντημα ύψους 15 μ. και πλάτους 4 μ., που ύφαιναν 49 κεντήστρες όλο τον χειμώνα, με αφορμή την επέτειο.