Στην «Περιφρόνηση» του 1963, ο τότε σχετικά άγνωστος εκτός Γαλλίας Μισέλ Πικολί βρέθηκε αντιμέτωπος με μια μεγάλη πρόκληση: να πρωταγωνιστήσει στην καινούργια ταινία του μεγάλου Ζαν-Λικ Γκοντάρ, σε σενάριο του Αλμπέρτο Μοράβια, με την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, την Μπριζίτ Μπαρντό, στο πλευρό του. Ο Γάλλος ηθοποιός, που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών, τα κατάφερε και μάλιστα με στυλ.
Υποδυόμενος έναν κινηματογραφικό σεναριογράφο, ο οποίος αποτελεί ουσιαστικά alter ego του ίδιου του Γκοντάρ, ο Πικολί βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα σε έναν τρομερά κουλ ανδρικό χαρακτήρα, με το τσιγάρο να κρέμεται μονίμως από τα χείλη του, και στον ερωτοχτυπημένο καλλιτέχνη που η γυναίκα του τον προδίδει για να πάει με τον παραγωγό. Πικολί και Μπαρντό δημιουργούν ένα γοητευτικό δίδυμο υπό την καθοδήγηση του «πάπα» της νουβέλ βαγκ, με μερικές εκπληκτικές σκηνές, στις οποίες αναδεικνύεται η ιδιαίτερη, κοντρολαρισμένη ερμηνεία του πρώτου.
Αυτή η καλλιτεχνική ισορροπία έγινε στη συνέχεια κάτι σαν σήμα κατατεθέν του Πικολί, τον οποίο αγάπησαν και προτίμησαν μερικοί από τους σπουδαιότερους κινηματογραφιστές του σύγχρονου ευρωπαϊκού σινεμά: ο Ζαν Ρενουάρ («French Cancan»), ο Ζαν-Πιερ Μελβίλ («Le Doulos»), ο Ζακ Ριβέτ («La Belle Noiseuse»), ο Λουί Μαλ («May Fools») και ο Λεός Καράξ («Mauvais sang»). Η πιο γνωστή συνεργασία του, ωστόσο, είναι αυτή με τον μεγάλο Λουίς Μπουνιουέλ.
Ο Ισπανός δημιουργός εμπιστεύθηκε τον Πικολί σε έξι συνολικά ταινίες του, με πιο σημαντικό τον ρόλο του στην «Ωραία της Ημέρας». Εκεί υποδύεται τον σκοτεινό Ανρί Χουσόν, ο οποίος συστήνει την πρωταγωνίστρια (Κατρίν Ντενέβ) στον κόσμο της πορνείας. Καμία από τις παραπάνω ταινίες, όμως, δεν χάρισε στον Μισέλ Πικολί μεγάλα βραβεία. Αυτό, αντιθέτως, έγινε το 1980 στις Κάννες με την ερμηνευτική διάκριση για το «A Leap in the Dark» του Μάρκο Μπελόκιο και δύο χρόνια αργότερα στο Φεστιβάλ Βερολίνου με το «Strange Affair» του Πιερ Γκρανιέ-Ντεφερέ.
Παρά τις 230 και πλέον (!) ταινίες στις οποίες συμμετείχε σε μια καριέρα σχεδόν 80 ετών, ο Πικολί κατάφερε επιπλέον να εργαστεί στην τηλεόραση αλλά και στο θέατρο. Εκεί μάλιστα έπαιξε αρκετούς ρόλους, με κορυφαίο τον βασιλιά Ληρ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «I Lived in my Dreams», ο ίδιος περιγράφει τις πεποιθήσεις για την τέχνη του: «Το ιδανικό για εμένα είναι να συγκλονίζεις τον κόσμο μέσα από την απλότητα, δίχως υποκρισία. Ενας πραγματικά σπουδαίος ηθοποιός πρέπει να είναι πολύ ταπεινός για τη δουλειά του, για την απόλαυση που παίρνει κάνοντας ένα τόσο συναρπαστικό επάγγελμα. Δεν υπάρχει καμία επιτυχία στο να είσαι ένας μέτριος καυχησιάρης. Προσωπικά προτιμώ τους ηθοποιούς που παραμένουν απολύτως κρυπτικοί».