Γειτόνισσα του Αντώνη Κυριακούλη στη Νέα Σμύρνη, τον έχω συνηθίσει να κυκλοφορεί με την καλοκαιρινή του «στολή»: ένα κομψό λευκό πουκάμισο, μπεζ παντελόνι, αρχοντικό καπέλο παναμά και στρογγυλά γυαλιά ηλίου. Μόνο που αυτή τη φορά τον είδα βιαστικά –εκείνος πίσω από τα κάγκελα της αυλής του, εγώ στον δρόμο– και αυτό που συγκράτησα ήταν η χειρουργική μάσκα στο πρόσωπό του: «Αχ, αυτή η πανδημία μάς έχει καταταλαιπωρήσει. Για να μάθει ο κορωνοϊός, τον ζωγράφισα και εγώ σαν τέρας. Διότι τέρας δεν είναι, να μας κλείνει μέσα στο σπίτι με τόση ζέστη, μανούλα μου; Εγώ φοβάμαι να βγω έξω με τόσο κόσμο παντού, τώρα που ξαμολύθηκαν όλοι», μου είπε ο πολυτάλαντος ζωγράφος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος και συγγραφέας.
«Σου δίνω τα σχέδια να τα βγάλεις στη στήλη σου. Α, και σου έγραψα και ένα γράμμα, γιατί με την κλεισούρα πάθαν τα νεύρα μου και δεν μπορώ να σου δώσω συνέντευξη» μου είπε και –τσουπ!– βρέθηκα με το πεσκέσι στα χέρια: ένα μάτσο ζωγραφιές και μια επιστολή με πένα. Ημουν σίγουρη ότι ο κορωνοϊός θα είχε τη μορφή μιας κυρίας με μεγάλη μύτη, αλλά όντως ήταν τέρας φρικτό, με πόδια κότας, σώμα δεινοσαύρου και στόμα κροκοδείλου. Σε μια άλλη απεικόνιση ήταν κάτι μεταξύ φάλαινας και αυτοκινήτου. Αρχισα να διαβάζω την επιστολή:
Ο κορωνοϊός ως τέρας – διότι έτσι πρέπει να απεικονίζεται.
«Οσο για την ερώτησή σου, πώς περνάω, δεν ξεύρω τι να σου πω, ζω ένα μεταφυσικό χάος, εντελώς πρωτόγνωρο. Ελπίζω να μη μου έχει στρίψει. Χθες το βράδυ κατά τις δέκα, κτύπησε το κουδούνι. Ρώτησα ποιος είναι και μου απήντησε κάποιος με βροντερή φωνή: “Είμαι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με τη θεία μου Ευταλία Κολοκοτρώνη – Τσιτσιρούγια. Την έχεις γνωρίσει στη Μάχη του Πέτα που κατατροπώσαμε τον Ιμπραήμ”. Κάτι θυμόμουν, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. “Η κοντή με τα στραβά ποδαράκια;”, τον ρωτάω. “Στραβάδι, άνοιξε την πόρτα, που τολμάς να λες ότι η θεία Ευταλία είναι στραβοκάνα. Ανοίγω και εγώ την πόρτα…
Βρέθηκα μπροστά σε έναν γίγαντα με μίνι φουστανέλα και μια γραία που κρατούσε ένα γλειφιτζούρι. Ο σύζυγος της Ευταλίας ήταν ο Μίμης Τσιτσιρούγας, που με μάθαινε γκολφ. Είχαμε πάει μαζί του και στην Αυστρία, επί αυτοκράτειρας Σίσυς, η οποία μας κάλεσε και στην Κέρκυρα, όπου είχε σπίτι. Μη σε κουράζω όμως άλλο με τη φλυαρία μου. Σε φιλώ. Αντώνης.
ΥΓ. Ξέχασα να σου πω πως έγινε και απόπειρα δολοφονίας του Καποδίστρια στο Ναύπλιο. Τον πήγαν εσπευσμένα στο Υγεία. Τη βγάζει, δεν τη βγάζει. Ελπίζω να τη σκαπουλάρει».