Σχεδόν κάθε βράδυ, και πάντα με την ελπίδα ότι ο ιός βρίσκει πια σοβαρές αντιστάσεις, κοιτάζω στους διαδικτυακούς χάρτες της πανδημίας την εξέλιξη στον αριθμό των θυμάτων και των κρουσμάτων. Οι χάρτες αυτοί, δημιουργημένοι από πανεπιστημιακά κέντρα, δεν βασίζονται στην πρωτογενή συλλογή στοιχείων σε κάθε χώρα, αλλά στην υιοθέτηση των πληροφοριών που ανακοινώνουν επίσημα οι κυβερνήσεις.
Εκ παραδόσεως τείνουμε να ταυτίζουμε την επισημότητα με την υπευθυνότητα, άρα και με την ειλικρίνεια. Και η πανδημία εντούτοις, όπως πάμπολλα άλλα γεγονότα μέχρι τώρα, τραβάει το αυτί της αγαθότητάς μας. Δεν είναι μόνο ορισμένοι παράδοξοι αριθμοί που νομιμοποιούν την υποψία ότι, πριν ανακοινωθούν, υφίστανται επεξεργασία. Είναι και οι πολλές καταγγελίες για χειραγώγηση των στοιχείων από διάφορα καθεστώτα, καταγγελίες δημοσιευμένες από διεθνείς οργανώσεις, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γιατρούς ή δημοσιογράφους αποφασισμένους να ρισκάρουν. Πρόκειται φυσικά για χώρες όπου η δημοκρατία χωλαίνει, η αντιπολίτευση έχει και δεν έχει δικαίωμα λόγου, τα δε ΜΜΕ ασφυκτιούν λογοκρινόμενα ή απειλούμενα με μηνύσεις.
Τα παράδοξα του χάρτη δεν έχουν παντού την ίδια καταγωγή και παραπλήσια εξήγηση. Μακάρι λ.χ. τα κρούσματα στη Συρία, με διαλυμένο το υγειονομικό σύστημα και το σύστημα υδροδοσίας, να είναι όντως 58, στις 19 Μαΐου, και τα θύματα μόλις τρία. Η βασανισμένη χώρα έχει πληρώσει πανάκριβα τον πόλεμο, περιττεύει να πληρώσει και τον ιό. Οπως μάλλον περιττεύει και η μακάβρια «δημιουργική λογιστική» από οποιονδήποτε. Ούτε τουριστικές προσδοκίες υπάρχουν εκεί ούτε επενδυτικές. Το πιο πιθανό είναι ότι οι υπηρεσίες έχουν παραιτηθεί από την υποχρέωση της λεπτομερούς καταγραφής.
Στον κακόβουλο βόρειο γείτονα της Συρίας, την Τουρκία, οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 150.593 και 4.171. Πολύ μεγαλύτεροι βέβαια από τους συριακούς, αλλά και μικρότεροι από τους πραγματικούς, σύμφωνα τουλάχιστον με όσες πληροφορίες καταφέρνουν να διασπάσουν την καθεστωτική φραγή. Μακάρι να έχει όντως εξαίρετο υγειονομικό σύστημα η Τουρκία. Και η Ρωσία επίσης, όπου στις 300.000 κρούσματα αντιστοιχούν λιγότερα από 3.000 θύματα. Και η Κίνα βέβαια, αν και εκεί το κατεξοχήν παράδοξο είναι ο αριθμός των κρουσμάτων: μόλις 83.000, με τη χώρα 13η στον σχετικό κατάλογο. Ας μην ξεχνάμε και το καθαυτό ευρωπαϊκό παράδοξο: τους χιλιάδες νεκρούς που αριθμήθηκαν αργοπορημένα, σε υποσημείωση. Επειδή ήταν ηλικιωμένοι. Νεκροί πριν πεθάνουν.