H χαρά του παιδιού

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το περασμένο Σαββατοκύριακο πήγα για μπάνιο με ένα αγοράκι επτά ετών. O ενθουσιασμός του ήταν διάχυτος. «Είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της καραντίνας», επαναλάμβανε και έκανε βουτιές από ένα πλαστικό στρώμα με σχήμα καρπουζιού. Βλέποντας αυτήν την ατόφια, ακατέργαστη χαρά, αναρωτιέμαι ποιοι γονείς δεν θέλουν, τώρα που ο αριθμός των νέων κρουσμάτων, των θανάτων και των ασθενών στις ΜΕΘ έχει σχεδόν μηδενιστεί, να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο και πώς δεν συνειδητοποιούν πόσο σημαντική είναι η επιστροφή τους –έστω για λίγες μέρες, σε λειψές τάξεις, με ελάχιστα μαθήματα– για την ψυχική τους υγεία.

Αν εμείς οι ενήλικοι, που υποτίθεται ότι έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε κρίσεις, βυθιζόμαστε στην κατάθλιψη, στις φοβίες και στο άγχος, δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι συμβαίνει στο μυαλό των πιτσιρικάδων: πόσες δικές μας αγωνίες έχουν αφομοιώσει, τι ακριβώς έχουν καταλάβει από την υγειονομική και κοινωνικοοικονομική δυστοπία που εξελίσσεται γύρω μας, τι αισθάνονται όταν ακούν στο πλευρό των γονιών τους την καθιερωμένη ενημέρωση από τον Σωτήρη Τσιόδρα στις έξι το απόγευμα. Ως χώρα εμπιστευθήκαμε τους ειδικούς επιστήμονες για την πορεία μέσα από την πανδημία και επιδείξαμε πρωτοφανή (για την υποτιθέμενη ατίθαση μεσογειακή ιδιοσυγκρασία μας) επίπεδα συμμόρφωσης με τις κυβερνητικές οδηγίες. Οι παραφωνίες (αντιδράσεις, αντάρτικο και επίκληση θεωριών συνωμοσίας) ήταν περιθωριακές, σε αντίθεση με άλλες πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες, όπου αυτά τα φαινόμενα ήταν μαζικότερα και διαχύθηκαν και μέσα στο κομματικό σύστημα.

Οι ίδιοι άνθρωποι λοιπόν που εμπιστευθήκαμε τους τελευταίους μήνες μάς διαβεβαιώνουν τώρα ότι είναι ασφαλές να πάνε τα παιδιά σχολείο. Καθημερινά δημοσιεύονται διεθνείς έρευνες που συγκλίνουν στην άποψη ότι τα παιδιά μεταδίδουν τον κορωνοϊό πολύ λιγότερο από ό,τι οι μεγάλοι. Ο φετινός χειμώνας προοιωνίζεται δύσκολος αν χρειαστεί να επιστρέψουν τα περιοριστικά μέτρα. Οσοι αγαπούν τα παιδιά τους και δεν έχουν κάποιον συγκεκριμένο λόγο να ανησυχούν για την υγεία τους πρέπει να τα στείλουν στο σχολείο. Η άσκηση εύκολης αντιπολίτευσης με εργαλειοποίηση του θέματος και συνθήματα όπως «τα παιδιά μας δεν είναι πειραματόζωα» ​​​​είναι απλός λαϊκισμός. Ειδικά τα αριστερά κόμματα θα έπρεπε να ενθαρρύνουν το άνοιγμα των σχολείων, ώστε να μπορούν οι γονείς να επιστρέψουν κανονικά στις δουλειές τους. Πράγματι, τα παιδιά δεν είναι πειραματόζωα να τα κλείσουμε σαν χαμστεράκια σε μια ρόδα για να δούμε τι θα συμβεί όταν τα αφήσουμε ελεύθερα, πέντε μήνες αργότερα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή