Αμάρτησα για το παιδί μου

3' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχει πάντα κάτι συναρπαστικό όταν ακούς τα δημόσια πρόσωπα να μιλούν ελεύθερα, χωρίς τους φραγμούς της αυτολογοκρισίας που επιβάλλει η επίγνωση της παρουσίας ενός ακροατηρίου που κρίνει. Αυτό ισχύει είτε πρόκειται για τις ηχογραφήσεις των συσκέψεων του προέδρου Τζόνσον (LBJ) με τους συνεργάτες του σχετικά με την εξέλιξη του πολέμου στο Βιετνάμ είτε πρόκειται για τη Νάντια Γιαννακοπούλου του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ που μιλάει αμέριμνη στο τηλέφωνο για το ρουσφέτι της. Πέραν της διαφοράς μεγέθους, υπάρχει βέβαια και η διαφορά των περιστάσεων: ο LBJ ηχογραφούσε ο ίδιος τις συσκέψεις του, για τους δικούς του λόγους, ενώ η καημένη η κ. Γιαννακοπούλου δεν είχε αντιληφθεί ότι το μικρόφωνό της ήταν ανοικτό και έθαβε τη Νίκη Κεραμέως, μιλώντας τηλεφωνικώς με μια φίλη της.

Εντάξει, κατανοώ την αμηχανία της ίδιας – είναι σαν να απαντάς σε βιντεοκλήση στο WhatsApp έχοντας ξεχάσει ότι την ίδια ώρα βρίσκεσαι στην τουαλέτα και δη επί του σεπτού θρόνου. Αλλά ο θόρυβος που προκάλεσε το περιστατικό ήταν υπερβολικός, και από πλευράς του Τύπου μάλλον υποκριτικός. Σιγά τα «γαλλικά» που εκστόμισε η γυναίκα! Η λέξη «σκωρ», της οποίας η ονομαστική του πληθυντικού μάς τρομάζει τόσο, είναι ωραιότατη, τριτόκλιτη και πανάρχαια. Τη δε εκφραστική χρησιμότητά της αποδεικνύει το γεγονός ότι, ακόμη και αν κάποιες πτώσεις της έχουν περιέλθει σε αχρησία (δυστυχώς, δεν λέμε «τοις σκατέσι»…), η ίδια έχει επιζήσει. Οσο για τα υπόλοιπα («θα τη σκίσω» κ.λπ.), αυτά δεν ξέφευγαν από το σύνηθες πλαίσιο του θαψίματος, που πέφτει κατά κόρον μεταξύ γυναικών. Δεν είχε τίποτε ανοίκειο φραστικά και ο τόνος της φωνής ήταν μάλλον κακιασμένος παρά θυμωμένος. Σιγά το μέγα παράπτωμα!

Το πρόβλημα δεν ήταν το ύφος της κ. Γιαννακοπούλου, αλλά το περιεχόμενο της συνομιλίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η ίδια αισθάνθηκε υποχρεωμένη να δικαιολογηθεί και το έκανε προχωρώντας αμέσως στην αντεπίθεση. Οι κακές λέξεις ήταν λάθος, είπε, και γενικώς το ύφος των συγκεκριμένων λόγων δεν τη χαρακτηρίζει. Ομως, τα πήρε στο κρανίο, όπως είπε ακριβώς, επειδή η υπουργός Παιδείας διέπραξε ένα «τεράστιο λάθος», μετατρέποντας το Μαράσλειο σε πρότυπο. Παραδέχθηκε ότι ενδιαφερόταν για τη μεγάλη κόρη της, που φοιτά τώρα στο Πειραματικό της Πλάκας και επρόκειτο να πάει στο Μαράσλειο. Διευκρίνισε, όμως, ότι αν επρόκειτο για το δικό της συμφέρον, δεν θα μιλούσε καθόλου, είναι όμως τεράστιο λάθος για το σχολείο που το ξέρει και το πονάει.   

Πράγματι, δεν είναι μόνο για τη μεγάλη κόρη της το θέμα. Η κ. Γιαννακοπούλου έχει δύο παιδιά στο συγκεκριμένο δημοτικό σχολείο (και ένα στο νηπιαγωγείο), τα οποία θα μπορούσαν, όταν έλθει η ώρα, να περάσουν κατευθείαν στο Μαράσλειο χωρίς εξετάσεις, ενώ τώρα που αυτό μετατρέπεται σε πρότυπο, θα πρέπει να δώσουν εξετάσεις. Επομένως, υπό μία έννοια έχει δίκιο όταν λέει ότι δεν προτάσσει το συμφέρον της, γιατί το προσωπικό συμφέρον της ως πολύτεκνης είναι κάπως μεγαλύτερο από τα προσωπικά συμφέροντα των άλλων γονέων, που έχουν λιγότερα παιδιά. Διαβεβαίωσε, τέλος, όσους ενδεχομένως ανησυχούσαν, ότι ήταν, είναι και θα παραμείνει ΠΑΣΟΚ. Το είχαμε καταλάβει, όμως, από την αντίληψή της περί προσωπικού συμφέροντος…

Ποια υποχώρηση;

Στο ερώτημα πού ακριβώς έκανε την υποχώρηση η υπουργός Παιδείας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν υπάρχει απάντηση, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει καμία υποχώρηση. Εξαρχής, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήταν μόνο προαιρετική. Η σχετική τροπολογία που εισήγαγε η Ν. Κεραμέως, καθώς και η αιτιολογική έκθεση που τη συνοδεύει, αναφέρεται ρητώς και επανειλημμένως σε δυνατότητα παροχής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και όχι σε υποχρέωση. Επομένως, είναι λάθος ορισμένων που σπεύδουν να δουν υποχώρηση του υπουργείου απέναντι στις αντιδράσεις των συνδικαλιστών.

Είναι, επίσης, άσκοπη, νομίζω, η πίεση των ένθερμων υποστηρικτών του μέτρου, που ζητούν να γίνει υποχρεωτικό. Το πρόβλημα είναι ότι αν γινόταν υποχρέωση του κράτους η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τότε βάσει του άρθρου 16 του Συντάγματος, που ορίζει μεταξύ άλλων και την υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει τα μέσα για την εκπαίδευση, το κράτος θα έπρεπε να ανακαλύψει τώρα ένα κονδύλι 150 εκατομμυρίων για τη δημιουργία της αναγκαίας υποδομής. Είναι εύκολο; Ούτε ένας Μάρδας –τι λέω;– ούτε δύο, ούτε τρεις Μάρδες δεν σου βρίσκουν τέτοιο ποσό στο πιτς φιτίλι!

Είχε καρδαμώσει

Είναι κρίμα ότι, με τέτοια δύναμη στη φωνή και στα πνευμόνια, ο Βασίλης ο Κεγκέρογλου του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ δεν ακολούθησε καριέρα στο λυρικό τραγούδι. (Εχει και το κατάλληλο σουλούπι – κομμένος και ραμμένος για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους «Παλιάτσους» του Λεονκαβάλο.) Χθες, στη σύσκεψη των προέδρων της Βουλής, για κάποιο λόγο που ουδείς κατάλαβε, ξέσπασε στεντορείως κατά του Γ. Κατρούγκαλου, σε σημείο ώστε όλοι οι άλλοι έμειναν άφωνοι, τόσο για το αναίτιον της έκρηξης όσο και για την ένταση (και την κρυστάλλινη ποιότητα!) της φωνής. Κατά μία ερμηνεία, ήταν επειδή είχε φάει εκλεράκια του «Βάρσου» –τα είχε φέρει ο εορτάζων πρόεδρος της Βουλής– και είχε καρδαμώσει. Η άλλη ερμηνεία υποστηρίζει ότι προκάλεσε το επεισόδιο για να μην προσέξουν οι άλλοι ότι εκείνος είχε φάει τα περισσότερα. Πάντως, και στις δύο ερμηνείες τα εκλεράκια του «Βάρσου» έχουν τον κεντρικό ρόλο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή