Εθνικό Σύστημα Υγείας: Ο ρόλος των ΜΕΘ στη σύγχρονη Ιατρική

Εθνικό Σύστημα Υγείας: Ο ρόλος των ΜΕΘ στη σύγχρονη Ιατρική

12' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βλέπειν, Προβλέπειν, Ενεργείν: (Β΄ Μέρος: Οι Προτάσεις)

Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να προτείνω με λεπτομέρειες ένα πλήρες αναβαθμισμένο ΕΣΥ. Θα περιοριστώ σε λίγες σημαντικές αλληλοεξαρτώμενες ενότητες με ιδιαίτερη έμφαση τις ΜΕΘ που βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων για τα συστήματα υγείας.

1) Δημιουργία ενός οργανισμού από επαΐοντες καταξιωμένους, που κατεξοχήν γνωρίζουν από την πείρα τους με ασθενείς το σύστημα Υγείας. Ο οργανισμός αυτός πρέπει να είναι ανεξάρτητος και διακομματικός με στόχο τον στρατηγικό σχεδιασμό.

2) Σύστημα αξιολόγησης των νοσοκομείων όχι μόνο από εγχώριους αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως το Joint Commission International. Ενας μη κερδοσκοπικός διεθνής οργανισμός που παρέχει επίσημη αναγνώριση και πιστοποίηση για την ασφάλεια και σωστή ιατρική φροντίδα των ασθενών έπειτα από αξιολόγηση του νοσοκομείου και άλλων φορέων της Υγείας. Η Τουρκία έχει πάρει αναγνώριση για περίπου εκατό νοσοκομεία. Στην Ελλάδα το νοσοκομείο «Υγεία» έχει μόνο αναγνωριστεί από τον διεθνή αυτόν οργανισμό. Με βάση την αξιολόγηση θα γίνεται η αποζημίωση, με κριτήριο όχι μόνο τον όγκο των ασθενών αλλά και της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών.

3) Συνεργασία ιδιωτικού και δημοσίου τομέα (ΣΔΙΤ). Επιτέλους! Οι δύο αυτοί κόσμοι δεν είναι εχθροί. Παραφράζοντας τον Σολωμό μπορούμε να στοχαστούμε με το εξής: «Διχόνοια επί τέλους πάψε να διχάζεις το ΕΣΥ έλα φύγε κι άφησέ μας για να κλείσει η πληγή». Ο ιδιωτικός τομέας καλύπτει ήδη σήμερα πλέον του 30% των κλινών. Με επενδύσεις ιδιωτών στον χώρο της Υγείας διευρύνεται η αγορά εργασίας με κανόνες που θέτει το Δημόσιο. Ο Καναδάς και η Σουηδία αποτελούν άριστα παραδείγματα προς αυτή την κατεύθυνση.

4) Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου των νοσοκομείων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ανώνυμες εταιρείες του Δημοσίου. Σε μια τέτοια νομική υπόσταση υπάρχει το προνόμιο της διοίκησης να σκέπτεται το κέρδος ή καλύτερα το λελογισμένο κόστος και αποφυγή της σπατάλης υπό την επιτήρηση του κράτους με εφαρμογή μηχανισμών ελέγχου για μια ανθρωπιστική ιατρική.

5) Οριοθέτηση της εξωνοσοκομειακής και ενδονοσοκομειακής ιατρικής. Με την πρόοδο της ιατρικής επανέρχομαι στην αρχική μου διαπίστωση ότι τα ανέφικτα του παρελθόντος έγιναν εφικτά σήμερα και κατά κανόνα χρήζουν ενδονοσοκομειακής ιατρικής. Τα λοιπά περιστατικά αντιμετωπίζονται εύκολα στα εξωτερικά ιατρεία, κέντρα υγείας ή με κατ’ οίκον φροντίδα.

Για τη σωστή εξυπηρέτηση των ασθενών, αλλά και τη σωστή χρήση των πόρων της Υγείας χρειαζόμαστε κατανόηση, προγραμματισμό και εφαρμογή ενός σχεδίου που θα καθορίζει τις δομές και τα σύνορα της ενδονοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής ιατρικής. Είναι πλέον καιρός να αντιληφθούμε, ότι δεν μπορεί ένα νοσοκομείο να είναι ένα συνονθύλευμα πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας νοσηλείας. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στα νοσοκομεία θα «διανυκτερεύουν» οι βαριά άρρωστοι. Οι λοιποί ασθενείς θα είναι ημερήσιοι επισκέπτες στο νοσοκομείο.

Α) Eξωνοσοκομειακή ιατρική φροντίδα

Προς τον σκοπό αυτό δεν μπορεί να γίνονται, όπως σήμερα, τα νοσοκομεία μιας κακής ποιότητας πανδοχεία. Για να αλλάξει όμως αυτό χρειάζεται μια ισχυρή οργάνωση της εξωνοσοκομειακής ιατρικής στους εξής τομείς:

α) Της πρωτοβάθμιας περίθαλψης με ανάπτυξη σύγχρονων μονάδων κέντρων υγείας, τα οποία θα μειώσουν το βάρος των επειγόντων στα δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια και εξειδικευμένα νοσοκομεία.

β) Του συστήματος του οικογενειακού γιατρού, ενός θεσμού ο οποίος είναι αναγκαίος αλλά επί χρόνια έχει βαλτώσει.

γ) Της κατ’ οίκον φροντίδας, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους και ασθενείς με ειδικές ανάγκες καθώς και της φροντίδας στις μονάδες χρόνιων ασθενών σε νοσοκομεία ή κέντρα υγείας.

δ) Σύγχρονης ανάπτυξης αυτοδύναμων εξωτερικών ιατρείων, υψηλής ποιότητας κοινωνικής μέριμνας, ανάπτυξης στα μεγάλα και μικρά νοσοκομεία νοσηλείας ημέρας. Δημιουργία κέντρων αποκατάστασης.

Β) Ενδονοσοκομειακή ιατρική

Βαριές λοιμώξεις, σηψαιμία, κυκλοφορική καταπληξία, τραύμα, μεταμοσχεύσεις, εγχειρήσεις καρδιάς, νευροχειρουργικές επεμβάσεις, παγκρεατίτιδες αποτελούν λίγα από τα παραδείγματα των νοσημάτων που υποχρεώνουν έναν ασθενή να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Βασική υποδομή του σύγχρονου νοσοκομείου για την αντιμετώπιση αυτών των περιπτώσεων είναι οι μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ). Οι ΜΕΘ μαζί με τα χειρουργεία, τα ακτινολογικά/πυρηνικής φυσικής εργαστήρια, το τμήμα επειγόντων, οι επεμβατικές σουίτες, αποτελούν τον κορμό των νοσοκομείων. Είναι οι χώροι που ο βαριά ασθενής εξυπηρετείται.

Η δημιουργία των ΜΕΘ ξεκίνησε περί το 1950 με την επιδημία της πολιομυελίτιδας. Τότε οι ασθενείς απεβίωναν λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών και επινόησαν τον σιδηρούν πνεύμονα, ο οποίος βοηθούσε τον ασθενή να αναπνέει.

Από τότε μέχρι σήμερα δημιουργήθηκαν οι σύγχρονες ΜΕΘ, οι οποίες αποτελούν ένα τμήμα που έχουν χρέος συνεργασίας όλες οι ειδικότητες. Παγκοσμίως δε παρατηρείται μείωση των κοινών θαλάμων και κλινών στα νοσοκομεία και αύξηση των κλινών των ΜΕΘ. Πιθανολογείται δε ότι στο μέλλον τα νοσοκομεία θα απαρτίζονται κυρίως από μονάδες εντατικής θεραπείας.

Η χώρα μας εμφανίζει ενοχλητική παραδοξότητα στην πρόβλεψη αυτή: Διαθέτει κοινά κρεβάτια ανά χίλιους κατοίκους πολύ περισσότερα, κατά 30-50%, από άλλες πολύ πλούσιες χώρες (Αμερική, Καναδάς, Σουηδία, Αγγλία, Ιταλία, Δανία κ.λπ.)· κατέχει δε τη χαμηλότερη πληρότητα των κλινών αυτών (61%) από όλες τις χώρες του OECD! Σε αριθμό δε κλινών ΜΕΘ, η Ελλάδα είναι μεταξύ των ουραγών: έξι (6) κλίνες ανά 100.000 κατοίκους με μέσο ευρωπαϊκό αριθμό 11,5 κλίνες. Σχήμα οξύμωρο; Ασφαλώς ναι. Παρ’ όλα αυτά, στη χώρα μας οι διοικούντες θεωρούν ανοσιούργημα τη μείωση κοινών κλινών και μετατροπή των σε κλίνες ΜΕΘ. Πώς το επιτυγχάνουν αυτό οι εκ δυσμών μας Ευρωπαίοι; Απλά: Με «πολλή δουλειά» και κοινή λογική για την αντιμετώπιση των αναγκών. Αυτές που ως αριστοτέλεια «κινούσα αρχή» ουριοδρομούν την πορεία τους για το κοινό καλό και όχι για το κομματικό όφελος (μόνο).

Οι ασθενείς οι οποίοι είναι σε βαριά κατάσταση πάσχουν από περισσότερα του ενός οργάνου με «πρωτεργάτη» τους πνεύμονες, οι οποίοι όταν ανεπαρκούν υποχρεώνουν τον γιατρό να διασωληνώσει τον ασθενή, να τον συνδέσει με τον αναπνευστήρα για να του εξασφαλίσει επαρκή οξυγόνωση του αίματος διότι η έλλειψη οξυγόνου, η βασική αυτή πηγή της ζωής, για λίγα λεπτά οδηγεί είτε σε βαρύτατες βλάβες κυρίως του εγκέφαλου είτε στον θάνατο. Δημιουργείται κατά κανόνα μια αλυσιδωτή αντίδραση βλαβών στα διάφορα όργανα η οποία σε πολύ βαριές καταστάσεις τείνει να συμπαρασύρει τον ασθενή στο χάος. Το είδαμε σε μεγάλη έκταση τις ημέρες αυτές με την πανδημία του κορωνοϊού.

Θα μπορούσε συνεπώς κάποιος να πει πως η ιατρική στη ΜΕΘ είναι κάτι ανάλογο της γενικής ιατρικής που ασχολείται με όλες τις παθολογικές καταστάσεις των διαφόρων συστημάτων του πάσχοντος οργανισμού, αλλά στις ΜΕΘ ο άρρωστος είναι σε κρίσιμη κατάσταση και χρήζει πολυσχιδούς και άμεσης φροντίδας.

Για να λειτουργεί π.χ. μια εντατική θεραπεία σωστά χρειάζονται 5-6 νοσηλευτές ανά ασθενή και όχι λιγότερο από δύο όπως συμβαίνει στη χώρα μας. Η στελέχωση αυτή είναι βασικός παράγων των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Το αγγλιστί Burn Out Syndrome ήτοι η εξαθλίωση. Για τον σκοπό αυτό οι εργαζόμενοι στις ΜΕΘ χρειάζονται όλες τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας ώστε να μπορούν να ανθίστανται σε φθορά και κόπωση. Είναι αποτελεσματικοί μόνο όταν έχουν σωστές εργασιακές δομές και ανάλογες απολαβές ώστε να εμφορούνται από εντατική αυταπάρνηση, γιατί στις ΜΕΘ δεν επιτρέπεται ανακωχή, ραστώνη χρονική, ραστώνη πνευματική, ραστώνη ηθική. Ο ασθενής επιτάσσει εγρήγορση, απαιτεί από το προσωπικό γνώση και εμπειρία με πλούσια ενσυναίσθηση, γιατί ο βαριά πάσχων ασθενής δεν έχει το προνόμιο της αναβολής των αποφάσεων.

Είναι προφανής συνεπώς και επιτακτική ανάγκη οι θεράποντες να ξέρουν πολλά για όλα αλλά και κάτι επιπλέον: να είναι διά βίου μαθητές των νέων εξελίξεων με νοοτροπία καταστολής στην ενίοτε αναδυόμενη οίηση και έπαρση χάρη των επιτευγμάτων τους. Να μαθαίνουν από ποικίλους ειδικούς τις ραγδαίες εξελίξεις σε πλείστα επιμέρους θέματα, αλλά και να διδάσκουν τους ειδικούς το δέος και τη γνώση της πολυπλοκότητας του ασθενούς της ΜΕΘ. Γίνεται έτσι η μονάδα εντατικής θεραπείας σχολείο συνεισφοράς γνώσεων όλων των ειδικοτήτων και υποχρεωτικής συνύπαρξης όλων των ειδικών. Διδάσκεται το όλον του ασθενούς και η συνύπαρξη όλων.

Η πανδημία κορωνοϊού επιστράτευσε παγκοσμίως όλους τους επιστήμονες όλων των κλάδων της βιοϊατρικής κοινότητας με ιδιαίτερη προσοχή στα βαριά περιστατικά των ΜΕΘ όπου εμφανίστηκαν σύνδρομα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Η προσφορά υπηρεσιών στις ΜΕΘ αποτελεί σχολείο ηθικής αναζήτησης. Στροβιλίζεσαι στο καμίνι της συνείδησης. Ποιον να δεχθείς να θεραπεύσεις και ποιον να απορρίψεις όταν βρίσκεσαι υπό την πίεση των ολίγων διαθέσιμων κλινών, ιδιαίτερα σήμερα όπως μαρτυρούν όλοι οι συνάδελφοι σε όλη την υφήλιο; Και όταν υπό την πίεση της οικονομικής δυσπραγίας των ημερών μας σε βασανίζει ο βραχνάς του τεράστιου ημερήσιου κόστους κατά ασθενή που μπορεί να ανέρχεται στις 5.000 ευρώ και του ετήσιου κόστους των ΜΕΘ να αποτελεί το 30-40% του ολικού κόστους της νοσοκομειακής περίθαλψης; Σε ποιον να εφαρμόσεις καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και σε ποιον όχι;

Πώς αναγγέλλεις στους γονείς τον θάνατο του παιδιού τους και από πού να αντλήσεις δυνάμεις να ζητήσεις να γίνει το παιδί τους ή κάθε άλλος άμεσος συγγενής δωρητής οργάνων; Ο ευγενής αγώνας σου είναι μια ατέρμονη μάχη. Οσο και να πιστεύεις ακράδαντα ότι η μεταμόσχευση οργάνων είναι μυσταγωγία κατά την οποίαν η προσφορά οργάνων μεταφέρει τη σπίθα της ζωής στον άγνωστο συνάνθρωπο σου, η μεταφορά οργάνων από τον ζωοδότη συνάνθρωπο στον δέκτη ασθενή υπερβαίνει τα όρια της Θεραπείας. Είναι μυστήριο μέγα όπου έχεις τη χαρά του να σώζεις ζωές ασθενών οι οποίοι πριν από μερικά χρόνια δεν θα επιζούσαν. Αλλά δεν παύει να πλανάται ενοχλητικά το φάσμα των άλλων ασθενών, που δεν μπόρεσες να τους φέρεις πίσω στη ζωή. Είναι επώδυνη η αποδοχή της ήττας σου σε μια μάχη που στόχο είχες την επαναφορά στη κοινωνία του ασθενούς που έφευγε από τη ζωή.

Σχεδιασμός του χάρτη της χώρας σε αριθμό, κατανομή και λειτουργικότητα των κλινών ΜΕΘ;

Με αφορμή την παρούσα λαίλαπα της πανδημίας δημιουργήθηκε από τον υπουργό Υγείας μια ad hoc επιτροπή με επαΐοντες για έναν στρατηγικό σχεδιασμό. Οι βασικές κατευθύνσεις είναι οι εξής:

1) Επιλογή ανά ΥΠΕ των τριτοβάθμιων νοσοκομείων που διαθέτουν όλες σχεδόν τις ειδικότητες και τα κατάλληλα εργαστήρια υποστήριξης που κρίνονται απαραίτητα για τη λειτουργία μιας σύγχρονης πολυδύναμης ΜΕΘ που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε είδους περιστατικό ΜΕΘ.

2) Στα νοσοκομεία αυτά δημιουργούνται μεγάλες ΜΕΘ, οι οποίες θα αποτελούν το κέντρο αναφοράς για τη δημιουργία ενός δικτύου εντατικής θεραπείας στο οποίο θα εντάσσονται οι μικρότερες ΜΕΘ περιφερειακών νοσοκομείων μικρότερης δυναμικότητας.

3) Για τα περιφερειακά μικρά νοσοκομεία θα εξετάζεται η δημιουργία μιας ΜΕΘ τύπου 2 (σύμφωνα με τα standards της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας, ESICM), η οποία θα νοσηλεύει τα ελαφρύτερα περιστατικά του νοσοκομείου, ενώ τα βαρύτερα θα τα στέλνει στη ΜΕΘ του κεντρικού νοσοκομείου του δικτύου στο οποίο θα ανήκει.

4) Ο συνολικός αριθμός κλινών των ΜΕΘ και ΜΑΦ θα πρέπει να ανέλθει στις 1.200 πανελλαδικά από τις περίπου 600 σήμερα. Το κόστος grosso mondo υπολογίζεται στα 50 εκατ. ευρώ με κατάλληλες διαρρυθμίσεις εντός των ήδη υπαρχόντων κτιρίων. Μέρος του κόστους αυτού που αφορά τον εξοπλισμό έχει ήδη εξασφαλιστεί από τις δωρεές που έχουν συγκεντρωθεί. Με τις πλούσιες αυτές δωρεές δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω πως είναι η πρέπουσα συγκυρία να δείξουν οι δωρεοδόχοι, τουτέστιν το κράτος, οι γιατροί, το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό και οι απλοί πολίτες ότι δεν είναι επιλήσμονες προς τους χορηγούς όπως προτρέπει ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος «Ευποιίας ής έτυχες, μνημόνευε». Είναι πιστεύω χρέος μας να μάθουμε να λέμε αξιοπρεπώς και ευγνωμόνως «ευχαριστώ» στον χορηγό προς το σύστημα υγείας. Στον κοινωνικό αυτό τομέα που η επιστήμη, η πνευματικότητα, η φιλαλληλία και ο υλικός βίος βρίσκουν αγαστή συνύπαρξη.

5) Προσωπικό. Δημιουργία εξειδικευμένων στελεχών, σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για να σώζουμε ζωές και θα μειώσουμε τη θνητότητα στο 10-15%. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με ειδική εκπαίδευση και κατάλληλη επιλογή νοσηλευτικού και ιατρικού δυναμικού.

Πρέπει να δεχθούν οι κυβερνώντες ότι η πρόσληψη στελεχών χωρίς τα απαραίτητα προσόντα και ταλέντο μετατρέπουν τις ΜΕΘ σε πολυέξοδες «διεξόδους» των ασθενών προς τα κοιμητήρια ή σε σκληρότερη έκφραση αυξάνουν τη θνητότητα στις ΜΕΘ. Η χρήση των μηχανημάτων στις ΜΕΘ είναι σωσμός, αλλά αν δεν ξέρεις να τα χρησιμοποιείς και δεν τα αγαπάς, γίνονται «μπελάς» και θανατηφόρα.

6) Αμοιβές προσωπικού. Η λειτουργία των ΜΕΘ δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς σοβαρά οικονομικά κίνητρα. Η εργασία στα τμήματα αυτά έχει όλα τα προσόντα του βαρέως και επικίνδυνου επαγγέλματος. Οι νέοι συνάδελφοι που θέλουν να ακολουθήσουν την ειδικότητα αυτή είτε αποθαρρύνονται και επιλέγουν άλλες ειδικότητες ή φεύγουν στο εξωτερικό όπου αμείβονται αξιοπρεπώς. Η υστέρηση στις αμοιβές του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού μπορεί φαινομενικά να περισώζει λίγα χρήματα στον προϋπολογισμό του κράτους αλλά δεν σώζει τους αρρώστους της σύγχρονης ιατρικής. Ας μη ξεχνούμε πως όταν η νοσηλεία και ιατρική φροντίδα υπολείπονται σε επάρκεια, οδηγούμεθα στην κακή ιατρική που αναπόφευκτα είναι σπατάλη και μάλιστα τεράστια.

7) Ψηφιοποίηση. Το να υποστηρίζουμε την ανάγκη της τεχνολογίας της πληροφορικής αποτελεί βαρετή κοινοτοπία σε όλο τον σύγχρονο κόσμο, ενώ στη χώρα μας είμαστε πολύ πίσω. Το σύστημα Υγείας πρωτοστατεί στην ανεπάρκεια αυτή!

Ο ηλεκτρονικός φάκελος στις ΜΕΘ με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που καθημερινώς καταγράφονται είναι κατεξοχήν απαραίτητος. Ο υπεύθυνος ιατρός σε κάθε νοσοκομείο (ιδιωτικό/δημόσιο) μπορεί να έχει πρόσβαση στο ιστορικό του ασθενούς και να δει φάρμακα, θεραπείες, ακόμα και συζητήσεις μεταξύ ιατρών, ασθενών και συγγενών. Στη δημιουργία του δικτύου των ΜΕΘ, όπως ανέφερα, η εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος θα βοηθήσει τα μέγιστα την επικοινωνία των ιατρών και νοσηλευτών μεταξύ νοσοκομείων, αλλά και την ταχεία διεκπεραίωση των αποφάσεων.

8) Σύνδεση του πανεπιστημίου με τις ΜΕΘ ιδιαίτερα στα μεγάλα νοσοκομεία της ΥΠΕ. Η εκπαίδευση στις ΜΕΘ απαιτεί θεωρητική και πρακτική άσκηση δίπλα στον άρρωστο. Ο συνωστισμός μεγάλου αριθμού φοιτητών δεν πρέπει να υπάρχει μέσα στον χώρο της ΜΕΘ. Ο δε φοιτητής χρειάζεται προσωπική φροντίδα και ιδιαίτερη αγάπη ώστε να μην είναι ανώνυμος μέσα σε ένα πλήθος. Η λύση είναι απλή: Να εκπαιδεύονται και σε άλλες μονάδες του ΕΣΥ, οι οποίες θα έχουν ένα κοινό πρόγραμμα και θα μπορούν οι διδάσκοντες να έχουν τον τίτλο του κλινικού καθηγητή με υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ο συναγωνισμός δε αυτός που θα προκύψει μεταξύ των νοσοκομείων θα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει για φοιτητές και διδάσκοντες. Λαμβάνοντας ως δεδομένο τη μεγάλη ανάγκη των ΜΕΘ, η μύηση των φοιτητών πρέπει να αρχίζει νωρίς, οι δε ειδικευόμενοι όλων των ειδικοτήτων θα πρέπει να εκπαιδεύονται κάθε χρόνο επί δύο μήνες στη ΜΕΘ. Ολοι οι γιατροί πρέπει να εξοικειωθούν με τη συνεχώς αυξανόμενη νοσολογία των βαριά αρρώστων.

Ως φοιτητής εκπαιδεύθηκα στη χειρουργική κλινική του ΕΣΥ στο Τζάνειο υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Αβλάμη. Δεν έτυχα καλύτερης εκπαίδευσης ποτέ άλλοτε.

Τελειώνοντας θα επαναλάβω τη σκέψη από την οποία διακατέχομαι όλα αυτά τα χρόνια.

1) Το σύστημα Υγείας πάσχει και χρειάζεται αναδιοργάνωση έχοντας ως μοχλό συνεχούς βελτίωσης τα ηθικά και οικονομικά κίνητρα.

2) Το θέμα της υγείας δεν αντέχει πλέον ιδεοληπτικούς κομματικούς πειραματισμούς.

Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται η δημιουργία μιας ανεξάρτητης αρχής επαϊόντων ώστε:

α) Να βλέπουν (βλέπειν) με αντικειμενικότητα και σθένος τι συμβαίνει στον χώρο της Υγείας εντός και εκτός της Ελλάδας.

β) Να συνθέτουν προβλέψεις (προβλέπειν) με βάση τα επιστημονικά και διεθνή δεδομένα, έχοντας ως γνώμονα το γεγονός ότι κάθε πολίτης έχει ανάγκη να βρει την άριστη φροντίδα όπου και αν αποταθεί.

γ) Να προτείνουν στην εκτελεστική εξουσία λύσεις είτε για να γίνονται διορθώσεις του συστήματος είτε για να γίνουν ενέργειες (ενεργείν) για αλλαγή πορείας. Διατηρώντας τα καλά της παράδοσης και προσθέτοντας με σύνεση βελτιώσεις στην ήδη αποκτηθείσα εμπειρία άλλων χωρών (κατά το γνωμικό copy and improve = αντίγραφε και βελτίωνε). Και βεβαίως να έχουν ως θεμελιώδες αζιμούθιο της σκέψης τους την Αξιοκρατία για την οποίαν έχουν δώσει δείγματα γραφής πως πιστεύουν ότι χωρίς αυτήν ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων. Αρκετά έχουμε μεμονωμένα αυτοσχεδιάσει. Ηρθε η ώρα για συλλογική προσπάθεια. Η πανδημία του κορωνοϊού έδειξε ότι μπορούμε.

* Ο κ. Χαράλαμπος Σπ. Ρούσσος είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ομότιμος καθηγητής των Πανεπιστημίων McGill και Αθηνών, διοικητής του Ιδρύματος ΘΩΡΑΞ. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή