Είναι κάποια μέρη που τα αποκαλείς σπίτι σου. Όπου κι αν σε βγάλει, όσα κι αν θες να επισκεφτείς, πάντα θα γυρνάς εκεί, στο καταφύγιό σου. Το Πήλιο, με τη μοναδική του ενέργεια και αυτή τη χαρακτηριστική διάχυτη μυρωδιά της ελιάς, μοιρασμένο σε βουνό και θάλασσα, για να ικανοποιήσει και τον πιο αυστηρό επισκέπτη. Πέτρινα σπίτια σε γήινες αποχρώσεις, ασορτί με τα ξύλινα παράθυρα, στολισμένα με βουκαμβίλιες και γαρδένιες σε περίοπτη θέση. Το Πάσχα με βρήκε μακριά, όμως σύντομα θα βρεθώ στους πρόποδές του. Θα απολαύσουμε την ηρεμία του Παγασητικού και θα περάσουμε στην άλλη πλευρά, στο Αιγαίο, για να βουτήξουμε –εάν ο νοτιάς είναι με το μέρος μας– στα γαλαζοπράσινα νερά των Ποτιστικών.
Θα βολτάρουμε στις αγαπημένες Μηλιές, για να καταλήξουμε στο «Ρόδο και το Αηδόνι» την ώρα που ο ήλιος ταξιδεύει προς τη δύση του. Και αφού κάνουμε στάση στην εξωτική βραχώδη παραλία του Μουρτιά, θα βρεθούμε στην πανέμορφη –με τα αιωνόβια πλατάνια– πλατεία του Λαύκου, του μικρού αυτού διαμαντιού, για να απολαύσουμε τον απογευματινό ελληνικό παρέα με γλυκό του κουταλιού ή παραδοσιακή χορτόπιτα. Και αυτή η θερινή ραστώνη δεν θα έχει τελειωμό. Εκεί θέλω να βρεθώ. Στο μαγικό αυτό Πήλιο που πάντα θα αγαπώ.
– Νατάσα Αβραάμ