Μάλλον δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα το όραμα όσων ήλπιζαν στα «διαβατήρια ανοσίας» για την επιστροφή στην ομαλότητα, καθώς φαίνεται ότι η ανοσία στην COVID-19 είναι μόνο προσωρινή και άλλοι ιατροκοινωνικοί λόγοι καθιστούν απευκταία την έκδοσή τους.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Αμστερνταμ, στην οποία συμμετείχαν νεαροί άνδρες που είχαν προσβληθεί από τέσσερις κορωνοϊούς που προκαλούν κοινό κρυολόγημα, διαπίστωσε ότι συνήθως παρουσιαζόταν επαναλοίμωξη 12 μήνες μετά την αρχική και συνεπώς η προστασία που παρέχουν τα αντισώματα έναντι των κορωνοϊών εξαλείφεται έξι μήνες μετά τη λοίμωξη, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη «ανοσίας της αγέλης» να είναι επιστημονικώς ανέφικτη. Την ίδια στιγμή, η Φρανσουάζ Μπεϊλίς, καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο Νταλουζί, και η Νάταλι Κόφλερ, ιδρύτρια του οργανισμού Editing Nature, με άρθρο τους στο περιοδικό Nature υποδεικνύουν ότι τα «διαβατήρια ανοσίας» θα προκαλέσουν οξύτερα προβλήματα από αυτά που θέλουν να επιλύσουν.
Τα τεστ αντισωμάτων είναι αναξιόπιστα, η διάρκεια και η ισχύς της ανοσίας στην COVID-19 παραμένει μυστήριο, ενώ είναι ανέφικτο να γίνει ο αναγκαίος αριθμός τεστ αντισωμάτων ώστε να καλυφθεί ολόκληρος ο πληθυσμός. Οσοι ανέρρωσαν –και άρα θα έχουν «διαβατήριο ανοσίας»– είναι πολύ λίγοι για να τονώσουν μόνοι τους την οικονομία. Επίσης, τα «διαβατήρια ανοσίας» θα επιτρέψουν σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού να δουλεύει ή να ταξιδεύει με ασφάλεια, ενώ η έκδοσή τους θα προϋποθέτει ένα σύστημα ταυτοποίησης και επιτήρησης. Οι περιθωριοποιημένες και μειονοτικές ομάδες θα αντιμετωπίσουν περισσότερους ελέγχους, γεγονός που θα αυξήσει τις φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Η ταξινόμηση των ανθρώπων βάσει ανοσίας θα δημιουργήσει έναν νέο παράγοντα διαχωρισμού.
Τέλος, αν σε ορισμένες ελευθερίες και προνόμια έχουν πρόσβαση μόνον όσοι διαθέτουν «διαβατήρια», υγιή άτομα ίσως προσπαθήσουν να αρρωστήσουν σκοπίμως.