Κατεβαίνουμε κέντρο, τρώμε στην Pizza dal Professore.
Ριστάρτ αύριο για την εστίαση, χαμπέρια πολλά: μετατροπές, ανατροπές, αναδιπλώσεις και πολλή, πολλή ανησυχία για τα μελλούμενα προδιαγράφουν μια περιπετειώδη θερινή σεζόν. Ο ανταγωνισμός σκληρός: η προσφορά μεγάλη, η ζήτηση μαγκωμένη, χτυπά το σήμαντρο του απηνούς απολογισμού. Σαν να έφτασαν όλοι οι κόμποι μονομιάς στο χτένι. Συνιστώ ψυχραιμία ένθεν κακείθεν. Και εμείς, οι πελάτες, χρειάζεται επιπροσθέτως να είμαστε γενναιόδωροι και με καλή προαίρεση. Είναι μια δύσκολη, μεταιχμιακή περίοδος. Σιγά σιγά θα μάθουμε να τρώμε έξω αλλιώς, να κλείνουμε τραπέζι αλλιώς, να απολαμβάνουμε αλλιώς. Θα προσαρμοστούμε στα πρωτόγνωρα δεδομένα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Σε αυτή τη σελίδα, σας το υπόσχομαι, θα μιλάμε για τις αλλαγές, τα νέα σχέδια, τη δημιουργική εναρμόνιση των μαγαζιών στη νέα πραγματικότητα. Για τα καλά και φωτεινά παραδείγματα.
Μέχρι τότε, ας κάνουμε μια στάση σε ένα μαγαζί του κέντρου, το πρώτο στο οποίο σταματήσαμε στην πρώτη μας δειλή βόλτα στην πόλη. Ένα ορθάδικο, μια πιτσαρία με πίτσα για το χέρι, για τον δρόμο. Είναι η πιτσαρία Pizza Dal Professore, δίπλα στο ανακαινισμένο Κεντρικόν. Μαγαζί γαστριμαργικά συγγενές με το ιταλικό ρεστοράν Dal Professore στο Μαρούσι, εξ ου και το όνομα.
Τα ζυμάρι έξοχο, προσεπιμαρτυρεί χρήση προζυμιού και αργή (διπλή λένε), υπομονετική ωρίμανση. Λεπτό, αλλά με ωραία βουναλάκια έντονης ζύμωσης, αφράτο, αλλά και κρουστό, κυψελωτό, έχει τις χάρες όλες. Στέκεται ντούρο, διπλώνεται κιόλας. Είναι ανάριο, αλλά με τσαγανή αίσθηση στόματος.
To ψήσιμο στον ινσταγκραμικό θολωτό ξυλόφουρνο νοστιμίζει στην εντέλεια. Οι επικαλύψεις: σοφές, ισορροπημένες, πλην όμως όχι άνευρες. Τουναντίον: κάθε υλικό ανατέλλει στον ουρανίσκο τη στιγμή που πρέπει. Το άθροισμα σαγηνευτικό. Τρεις ξεχωριστές προτάσεις: η strana με μοτσαρέλα, αντζούγια, ντούγια (ιδιότυπο ιταλικό αλλαντικό, πικάντικο), τσίλι και βασιλικό, η sarda με μπουράτα και αυγοτάραχο και η norcina με σπανάκι, μοτσαρέλα, σαλτσίτσια και λάδι τρούφας. Η ατομική, στο μέγεθος παλάμης… μπασκετμπολίστα, είναι εξόχως χορταστική και κοστίζει από 3 έως 4 ευρώ, ανάλογα με την επικάλυψη. Οι πίτσες διατίθενται και σε μεσαίο, και σε μεγάλο μέγεθος.
Να πάτε. Απέναντι έχει το ωραίο τεϊοπωλείον Madras, που δίνει και τσάι κρύο για τον δρόμο, δίπλα το αγαπημένο τριτοκυματικό καφενείο Kaya. ■
Κολοκοτρώνη 3 και Βουλής 7, Αθήνα, Τ/211-18.28.508. Ανοιχτά από νωρίς το μεσημέρι.
Κάνει και διανομή στις κοντινές περιοχές μέσω συγκεκριμένων app.