Η αντίδραση της ΟΛΜΕ και των καθηγητών στην ύπαρξη κάμερας στις τάξεις, κατά τη δική μου εκτίμηση, δεν αφορά την προσβολή «δήθεν» των προσωπικών δεδομένων των μαθητών (αφού η τεχνολογία επιτρέπει τη μη προβολή των μαθητών στην εικόνα ακόμη και επιλεκτικά) αλλά κυρίως και πρωτίστως τα προσωπικά δεδομένα των διδασκόντων (καθηγητών) οι οποίοι τρέμουν στην ιδέα της «άμεσης» κρίσης και αξιολόγησής τους στο έργο τους, κάτι που δεν έχουν φυσικά συνηθίσει βολεμένοι στη σιγουριά της δημόσιας θέσης που κατέχουν… και των οποίων η ανικανότητα και η έλλειψη πρωτοβουλιών στην εξεύρεση εκπαιδευτικών μεθόδων, μετάδοσης της γνώσης στα παιδιά έχουν γεμίσει τα φροντιστήρια και τις… τσέπες των ιδιοκτητών τους!
Αλλωστε, ο φόβος τους αυτός στην κριτική και αξιολόγηση αποδεικνύεται περίτρανα και από το αναγραφόμενο με κεφαλαία γράμματα σύνθημα σε πανό, στο πρόσφατο συλλαλητήριο της ΟΛΜΕ, «απέσυρε» το νομοσχέδιο αντί του ορθού «απόσυρε» (ως γνωστόν, η προστακτική δεν παίρνει αύξηση).
Είναι, λοιπόν, αυτοί οι ίδιοι οι «γραφείς» τέτοιων ή παρόμοιων συνθημάτων, που διδάσκουν εν συνεχεία τα παιδιά μας, γι’ αυτό φοβούνται τόσο την εικόνα, τον ήχο, την κριτική και κάθε αξιολόγηση: Αλλως… οπτικοακουστικός φόβος.
Μπεσσυ Παπασωτηριου-Μπενου, Συν/χος Συμβολαιογράφος Αθηνών