Η «Καθημερινή» ως γνωστόν στεγάζεται σε κτίριο επί της οδού Εθνάρχου Μακαρίου και Φαληρέως στο Νέο Φάληρο, δίπλα στον κόμβο του ΣΕΦ, εκεί όπου συναντώνται η λεωφόρος Ποσειδώνος και ο αυτοκινητόδρομος της εθνικής οδού.
Την προηγούμενη εβδομάδα, δουλεύοντας από το σπίτι μου σε γειτονιά των βορείων προαστίων, με έπιασα να αναπολώ την… ησυχία του γραφείου. Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Η αιτία; Μα φυσικά η ακατάσχετη λειτουργία των μηχανημάτων του διαβόλου και δημοφιλέστερων με διαφορά αξεσουάρ σε γειτονιές με κήπους: των φυσητήρων φύλλων!
Από τις 7.30 το πρωί και σχεδόν ανά πάσα στιγμή μέσα στην ημέρα, ένα τέτοιο εργαλείο «μαρσάρει» δίπλα στο αυτί σου ή σε εμβέλεια κρίσιμη για την ψυχική σου υγεία (οι δίχρονοι βενζινοκίνητοι φυσητήρες βγάζουν ίδιο ήχο με παπάκι με κομμένη εξάτμιση). Συχνά, υφίστασαι ανήμπορος την ταυτόχρονη δράση δύο και τριών φυσητήρων έξω από το παράθυρό σου, όπως υπομένεις στη θέση σου το κακό ανέβασμα κάποιου μονόπρακτου από ερασιτεχνικό θίασο. Αν και το να κυνηγάς λίγα σκόρπια φυλλαράκια εξοπλισμένος σαν τον «τερμινέιτορ» θυμίζει μάλλον θέατρο του παραλόγου. Γιατί φυσικά με τέτοια μηχανήματα δεν έχουν εφοδιαστεί μόνο οι εργαζόμενοι στην υπηρεσία πρασίνου και οι επαγγελματίες κηπουροί, αλλά και ιδιώτες για την περιποίηση του κήπου τους, αφήνοντας μια για πάντα στην άκρη την ταπεινή τσουγκράνα. Απλώς, μαζί με τα πεσμένα φύλλα και τη σκόνη, μας παίρνουν και το μυαλό.
«Ελα στα βόρεια προάστια, μου είπαν, και θα δεις» έγραφε στο facebook προ ημερών ένας φίλος που ζει σε άλλο δήμο των βορείων προαστίων. «Είδα. Αν δεν ακούς να βαράει ένας συναγερμός, θα ακούς να παλεύει ένας κηπουρός με τα γρασίδια και τις περικοκλάδες με το εργαλείο του διαβόλου». Αν δεν είναι το χλοοκοπτικό, θα είναι το θαμνοκοπτικό. Κι αν δεν είναι αυτό, θα είναι ο φυσητήρας.
«Τι λέει αυτή τώρα, με τον ιό ακόμα να καραδοκεί» θα πείτε. Κι όμως, αφενός ήταν ακριβώς η εμπειρία της καραντίνας και η παρατεταμένη παραμονή μας στο σπίτι που αποκάλυψε το πρόβλημα σε όλο του το μεγαλείο. Κι αφετέρου, σήμερα είναι πιο σημαντική από ποτέ η ανάγκη για ψυχική ηρεμία. Τώρα είναι που νοσηλεύουμε ασθενείς στα σπίτια μας, τώρα είναι που εργαζόμαστε και κάνουμε μάθημα από το σπίτι. Αλλά μας ακούει κανείς; Πού να μας ακούσει…