Η σπαρακτική κραυγή του Τζορτζ Φλόιντ και η αποτρόπαιη σκηνή που τη συνοδεύει είναι λογικό να προκαλούν φρίκη. Φρίκη μπροστά στην ανορθολογική βία που ασκεί ένας αστυνομικός σε έναν ανυπεράσπιστο πολίτη. Ειδικά όταν μαθαίνεις πως αυτό γίνεται δι’ ασήμαντον αφορμήν. Το ανορθολογικό τρομάζει, πρέπει να βρεις μια λογική εξήγηση για να το εξευμενίσεις. Στην περίπτωση αυτή, είναι ο χαρακτηρισμός του εγκλήματος ως ρατσιστικού. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν το θύμα ήταν λευκός, ετεροφυλόφιλος και αλκοολικός. Ανάμεσα στους νεκρούς της αστυνομικής βίας, βάσει των στοιχείων, οι λευκοί υπερτερούν κατά πολύ των μαύρων. Ο αστυνομικός προβιβάσθηκε σε εκπρόσωπο ολόκληρης της αμερικανικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα ο ρατσισμός να κάνει τον γύρο του κόσμου ως είδηση: «Τα μάθατε τα νέα; Η Αμερική δεν έχει τελειώσει με τον ρατσισμό». Και δεν αναφέρομαι στους διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τον αλλοπρόσαλλο πρόεδρό τους. Δεν αναφέρομαι καν σε όσους καταστρέφουν περιουσίες και λεηλατούν. Με ενδιαφέρει περισσότερο η πρόσληψη του γεγονότος παρ’ ημίν και η μετάφραση της λέξης ρατσισμός στις δικές μας εμπειρίες.
Κάποιοι έσπευσαν να συγκρίνουν τη δολοφονία με το τέλος του άτυχου Ζακ Κωστόπουλου. Μειονότητα και αυτός, θύμα της ρατσιστικής αντίληψης των «νοικοκυραίων» για την ομοφυλοφιλία. Και γιατί δεν συγκρίνουν την κραυγή του δύστυχου Φλόιντ με τις κραυγές των δύστυχων θυμάτων της δολοφονίας της Marfin; Και αυτοί δεν φώναζαν ότι δεν μπορούν να αναπνεύσουν πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή; Αυτοί όμως δεν ανήκαν σε καμία μειονότητα. Ησαν κανονικοί άνθρωποι, που είχαν πάει στη δουλειά τους, όπως έκαναν κάθε μέρα. Αρα, δεν τους πιάνει το ραντάρ της πολιτικής ορθότητας. Ασε που δεν τους σκότωσε η αστυνομία. Οπότε δεν προσφέρονται για το κυρίαρχο αφήγημα της προοδευτικής συνείδησης, που ευαισθητοποιείται μόνον όταν βρεθεί απέναντι στα δύο στερεότυπα, τον ρατσισμό και την αστυνομική βία. Οι Antifa που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας θεωρούν πως ρατσισμός είναι η οποιαδήποτε αντίδραση ημών των ιθαγενών στο πρόβλημα που προκαλεί ο συνωστισμός των μεταναστών.
Η θέση των μαύρων στην Αμερική δεν είναι ίδια με τη θέση που είχαν στον εμφύλιο και ο ρατσισμός δεν είναι ίδιος με αυτόν που πολέμησε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Χωρίς να είμαι ίστωρ της αμερικανικής κοινωνίας, θα έλεγα πως ο ρατσισμός κατά των μαύρων εντάσσεται στον κατακερματισμό της κοινωνίας που επέφερε η ηγεμονία της πολιτικής ορθότητας. Θυμάμαι τη δήλωση κάποιου φτωχού αγρότη που έλεγε ότι θα ψηφίσει Τραμπ διότι, ενώ ο ίδιος δεν μπορούσε να αποκαλέσει τον μαύρο νέγρο, ο μαύρος μπορούσε να τον αποκαλέσει ατιμωρητί «καράβλαχο» – redneck. Από τον μπαρμπα-Θωμά ώς τον Φλόιντ, βλέπετε, έχουν μεσολαβήσει και οι Μαύροι Πάνθηρες.