Επί δύο μήνες, όταν άλλοι συνάδελφοί του πρότειναν την εμπειρία των διαδικτυακών παραστάσεων, ο Νίκος Καμτσής, ιδρυτής του θεάτρου «Τόπος Αλλού» στην Κυψέλη, προτίμησε τις συζητήσεις. Δηλώνει αντίθετος με την υπερπροσφορά παραστάσεων από το αρχείο προς το κοινό, επειδή όπως λέει, «παραχαράζει τη σχέση του θεατή με τη ζωντανή επικοινωνία του θεάτρου», σκέφτηκε να δει πώς βιώνει ο κόσμος του θεάτρου, αυτό που συνέβη σε όλους μας. Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι συναντήσεις «με αξιοσημείωτους ανθρώπους». Συναντήσεις σε live streaming, κάθε Κυριακή, με ανθρώπους του χώρου των παραστατικών τεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι μιλούν για τον ρόλο του δημιουργού στη μετά COVID εποχή αλλά και προβληματίζονται για την επόμενη μέρα. Οι καλεσμένοι του ήταν πολλοί, ανάμεσά τους οι: Σάββας Πατσαλίδης, Θανάσης Παπαγεωργίου, Τάκης Τζαμαργιάς, Βασίλης Παπαβασιλείου, Λυδία Κονιόρδου, Δημήτρης Λιγνάδης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Μάξιμος Μουμούρης, καλλιτέχνες από το Λος Αντζελες, τη Νέα Υόρκη, τη Γαλλία, κ.ά. Την ερχόμενη Κυριακή 14/6, στις 8 μ.μ., θα συζητήσει με Αγγλους θεατρικούς συγγραφείς, σκηνοθέτες και ηθοποιούς: Ali Tailor, Vinay Patel, Surus Lowe, Adele Thomas, Lisa Spirling, Ned Glasier, Debbie Hannan (στη σελίδα του «Τόπος Αλλού» στο facebook).
«Παρακολουθώ την προσαρμογή του κόσμου σε αυτό που μπήκε στη ζωή μας, αλλά εισπράττω και την αμηχανία του καλλιτεχνικού κόσμου» λέει στην «Κ» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης. Στις συζητήσεις που οργάνωσε, είναι φανερό το άγχος των καλλιτεχνών για το αν και πώς θα ανοίξουν τα θέατρα τα φθινόπωρο. «Με ένα θεατή κάθε πέντε καθίσματα δεν μπορεί να λειτουργήσει το θέατρο» υποστήριξε ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου. Στην ίδια συνάντηση ο καθηγητής θεατρολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, θεατρολόγος και κριτικός Σάββας Πατσαλίδης, τόνισε ότι τώρα ζούμε την πρόβα τζεναράλε της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Κι αυτό που τον φοβίζει, είναι «η εξαφάνιση των ανεξάρτητων ομάδων», της μαγιάς του θεάτρου κάθε χώρας, το «ζουζούνισμα που γοητεύει» όπως είπε χαρακτηριστικά. Αλλά και η συγκέντρωση του θεάτρου σε ορισμένους μεγάλους επιχειρηματίες.
Ναι, θα αλλάξουν πολλά, αλλά όπως υποστήριξε ο σκηνοθέτης Τ. Τζαμαργιάς «αυτοί που βλέπουν θέατρο θα ξανάρθουν», άλλωστε το θέατρο πέρασε κι άλλες κρίσεις και δεν καταποντίστηκε. Λίγο πριν τη 10η συνάντηση της σειράς, ο Ν. Καμτσής, λέει στην «Κ» ότι «τα θέατρα οφείλουν να ανοίξουν κι ας παίξουν για δύο θεατές». Ο ίδιος σχεδιάζει το ανέβασμα του «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ, τον Φεβρουάριο στο «Τόπος Αλλού», ενώ θα προηγηθεί παραγωγή με τρεις ηθοποιούς. Είναι επίσης ανοιχτός στις νέες λύσεις. Αυτό προσπαθεί να κάνει στην παιδική του σκηνή, το «Αερόπλοιο». Στον δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας, είναι φανερό ότι «τα σχολεία θα φοβηθούν να φέρουν τα παιδιά στο θέατρο. Μιλάω με ειδικούς στο εξωτερικό, για συστήματα που διατηρούν το ζωντανό του θεάτρου αλλά προσφέρουν μια ασφάλεια μέσω της τεχνολογίας. Δαπανηρό τοπίο αλλά…».
Πιστεύει κι αυτός ότι ο μεσαίος χώρος του θεάτρου, «αυτός που τροφοδοτεί τις κρατικές σκηνές, τα εμπορικά θέατρα, τη Στέγη, θα κλυδωνιστεί» και ανησυχεί «για τη δημιουργία e-shop μαγαζιών θεάτρου. Στην αρχή του εγκλεισμού, μου πρότειναν να δώσω παλιές μου παραστάσεις για να ανέβουν όπως κι άλλες σε μια πλατφόρμα, λέγοντάς μου ότι σε κάθε κλικ θα παίρνω από ένα ευρώ». Αρνήθηκε. «Φοβάμαι πολύ το κοινό που προσαρμόζεται τόσο εύκολα σε αυτούς του τρόπους θέασης, το fast – θέατρο». Αναφέρεται επίσης σε μια μερίδα παραγωγών που «θέλει να μην ανοίξει τα θέατρα, αλλά να έχει ελαφρύνσεις από την πολιτεία. Τόσο καιρό που έφερναν τα πούλμαν από το Κιάτο και την Αλίαρτο, δεν σκέφτηκαν την πολιτεία. Τώρα ζητούν χαμηλότοκα δάνεια για τα οποία θα εγγυάται το κράτος, να πληρώνονται οι άδειες θέσεις των σκηνών κ.ά. Το θέμα δεν είναι να αλληθωρίζουμε μόνο προς το ταμείο. Εμείς, τα θέατρα ρεπερτορίου, θέλουμε να εκφραστούμε και γινόμαστε παραγωγοί εξ ανάγκης. Φυσικά δεν θα χαθεί το θέατρο, αυτό που φοβάμαι είναι ότι θα μειωθεί το κοινό, το οποίο θα επιλέγει πια τις φίρμες που εμείς δεν μπορούμε να έχουμε όπως μπορούν τα θέατρα της οδού Βουκουρεστίου». Θεωρεί επίσης ότι θα μειωθεί δραστικά το κοινό που προτιμά την εναλλακτική ματιά. Και οι μικροί; «Θα υπάρξει σε βάθος χρόνου ένα αδιέξοδο». Πώς θα είναι αυτός ο χειμώνας; «Τρομακτικός και ενδιαφέρων».