Το προβληματικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ λέει περισσότερα απ’ όσα θα ήθελαν να γνωστοποιήσουν οι δημιουργοί του. Κυρίως αν αφαιρέσουμε τις «χοντράδες» και τους φτηνούς υπαινιγμούς για τον δημοσιογραφικό κόσμο, τον οποίο κατόρθωσε να συσπειρώσει εναντίον του.
Ποντάροντας σε μια αναβίωση του διχαστικού λόγου της περιόδου 2012-15, ο ΣΥΡΙΖΑ με το διαδικτυακό του σποτ κλείνει το μάτι στα αντανακλαστικά του αντιμνημονιακού ακροατηρίου που τον έφερε στην εξουσία. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε 2012 και δεν υπάρχει μνημόνιο. Ακόμα περισσότερο, έχουν προηγηθεί 4,5 χρόνια κυβερνητικής θητείας του όπου κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν τα καλύτερα (και σίγουρα όχι τα πιο αθώα) ως προς τον χειρισμό θεμάτων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τα βοσκοτόπια και η σκληροπυρηνική κομματικοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης είναι πολύ πρόσφατα για να εμφανίζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως τιμητής της «κανονικότητας» στα ΜΜΕ.
Και να πώς το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ (η ρηχή αξιοπιστία του) γίνεται και πρόβλημα του πολιτικού συστήματος της χώρας. Αν στο θέμα των κονδυλίων υπάρχουν σκιές που αξίζει να διερευνηθούν, οι καταγγελίες του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα είναι καταδικασμένες να γίνουν σκόνη στο «κλωτσοσκούφι» ανάμεσα στους παίκτες του νέου δικομματισμού. Η απουσία μιας πολιτικής δύναμης που δεν θα είχε ξοδέψει το πολιτικό της κεφάλαιο τόσο αλόγιστα και θα διατηρούσε ένα μίνιμουμ φερεγγυότητας αναδύεται κραυγαλέα στο υπάρχον σκηνικό.
Με το ΚΙΝΑΛ να αντιμετωπίζει αντίστοιχα ελλείμματα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει κυρίαρχος στον χώρο του Κέντρου. Αυτό είναι καλό για τη Νέα Δημοκρατία αλλά δεν είναι καλό για τη χώρα.
Αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά και ένα κόμμα σαν το Ποτάμι εξακολουθούσε να έχει κοινοβουλευτική παρουσία και φωνή στον δημόσιο διάλογο, τα κυβερνητικά φάουλ δεν θα εξατμίζονταν στο κενό της κοκορομαχίας Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί σήμερα πολλοί κεντρώοι ψηφοφόροι αντιλαμβάνονται τις αστοχίες αλλά σίγουρα δεν περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να τους «σώσει». Το σποτ, λοιπόν, μιλάει στο μπετοναρισμένο κοινό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε κανέναν άλλον, για τον πολύ απλό λόγο ότι ουδείς άλλος είναι πρόθυμος να ακούσει ξανά την ίδια παλιά κασέτα. Ετσι η απουσία αξιόπιστης φωνής αριστερά της Νέας Δημοκρατίας διευκολύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά μόνο πρόσκαιρα. Μακροπρόθεσμα, του κάνει μόνο κακό.