Ο χθεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» «Στήριξη σε εταιρείες-ζόμπι» είναι ατυχής και παραπλανητικός. Η μάχη που δίνει η ελληνική κυβέρνηση για την αλλαγή του ευρωπαϊκού κανονισμού του 2014, που απαγορεύει την ενίσχυση «προβληματικών» (κατά τον κανονισμό) επιχειρήσεων, δεν γίνεται για την ενίσχυση εταιρειών-ζόμπι, όπως γράφτηκε, αλλά για τη διάσωση του ελληνικού παραγωγικού ιστού, καθώς η πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων είναι «προβληματικές» (κατά τον κανονισμό) και, άρα, κινδυνεύουν να μείνουν εκτός χρηματοδότησης, πέραν της de minimis ενίσχυσης.
Ο χαρακτηρισμός μιας εταιρείας ως «προβληματικής», κατά τον ευρωπαϊκό κανονισμό, έχει να κάνει με τη σχέση ιδίων με ξένα κεφάλαια. Μια εταιρεία που έχει προχωρήσει σε επενδύσεις με leasing μπορεί εύκολα να καταστεί «προβληματική», σύμφωνα με τον κανονισμό. Μια εταιρεία που της χρωστάει το κράτος και εγγράφει στον ισολογισμό της τις σχετικές απαιτήσεις ως επισφάλειες, το ίδιο. Γενικά, τα κριτήρια του συγκεκριμένου κανονισμού είναι απαρχαιωμένα και, συχνά, αυθαίρετα. Ιδιαίτερα για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ύστερα από μια δεκαετή και βαριά οικονομική κρίση, τα κριτήρια του κανονισμού φαντάζουν παράλογα.
Αντιθέτως, μια επιχείρηση μπορεί να είναι καθ’ όλα βιώσιμη, σύμφωνα με τα πολύ αυστηρά τραπεζικά κριτήρια, και απολύτως ενήμερη (φορολογικά και ασφαλιστικά), να παράγει, να εξάγει και να διατηρεί ή και να αυξάνει το μερίδιο αγοράς της, αλλά ως «προβληματική», για τους ως άνω λόγους, να μη χρήζει κρατικής ενίσχυσης μέσα στην καταιγίδα της πανδημίας του κορωνοϊού. Ομως, αυτή η εταιρεία που με το lockdown είδε τον τζίρο της να κατακρημνίζεται, δυσκολεύεται να εισάγει πρώτες ύλες και να εξάγει τα προϊόντα της εξαιτίας της αρρυθμίας στο διεθνές εμπόριο, είναι υποχρεωμένη να χορηγεί άδειες ειδικού σκοπού στα στελέχη της, που ανήκουν, τα ίδια ή συγγενείς τους, σε ευπαθείς ομάδες, ως «προβληματική» αφήνεται στη μοίρα της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει και να αντιπαλέψει την εχθροπάθεια, άλλοτε από άγνοια άλλοτε κακόβουλα, όσων τη χαρακτηρίζουν «ζόμπι» και, άρα, νεκρή που πρέπει να ταφεί!
Ολα αυτά προσπάθησα να εξηγήσω με την επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσα προς τον υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα, και απαντήθηκε στη Βουλή, στις 5 Ιουνίου 2020, από τον υφυπουργό Θόδωρο Σκυλακάκη. Σε συνέχεια μιας σειράς συντονισμένων ενεργειών, υπήρξε η πολύ θετική εξέλιξη της ενίσχυσης των μικρών «προβληματικών» επιχειρήσεων και η διεκδίκηση για τη διεύρυνση της ενίσχυσης και στις μεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 250 εργαζομένους.
Την ώρα που το μείζον ζήτημα στην Ευρώπη σήμερα είναι η ανισορροπία των κρατικών ενισχύσεων, καθώς η Γερμανία δίνει πάνω από τις μισές του συνόλου. χάρη στους άφθονους διαθέσιμους πόρους της, και, άρα, την ώρα που οι περιφερειακές ανισότητες κινδυνεύουν να διευρυνθούν εις βάρος του ευρωπαϊκού Νότου και, κατ’ εξοχήν, της Ελλάδας, το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» έστειλε το λάθος μήνυμα και στο εσωτερικό, στην πανταχόθεν βαλλόμενη ελληνική επιχειρηματικότητα, και στο εξωτερικό και σε όσους αντιστέκονται στις Βρυξέλλες για την αλλαγή του κανονισμού, ώστε να μπορέσουν να τύχουν βοήθειας οι ελληνικές επιχειρήσεις. Το τελευταίο που χρειάζεται η ελληνική επιχειρηματικότητα είναι να δυσφημείται, εξαιτίας παρανόησης είμαι βέβαιος, από Μέσα, όπως η «Καθημερινή», που με σοβαρότητα και αξιοπιστία έχει σταθεί, στο παρελθόν, στο πλευρό της.
Κλείνοντας, αξίζει να τονισθεί ότι χωρίς αυτές τις επιχειρήσεις, που είναι πάνω από τις μισές του συνόλου, δεν υπάρχει ελληνική οικονομία ούτε απασχόληση. Γι’ αυτό και η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης είναι ύψιστης εθνικής σημασίας και πρέπει να ευοδωθεί.
* Ο κ. Δ. Καιρίδης είναι βουλευτής Ν.Δ., Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών.