Παρότι δήλωνε διατεθειμένος να απαντά επί δύο μήνες στις ερωτήσεις των μελών της Προανακριτικής, χθες ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος –«ο άνθρωπος που δεν υπέκυψε ποτέ», όπως περιέγραψε τον εαυτό του– αποχώρησε από τη διαδικασία. Ακριβέστερα, έκανε τον τακτικό ελιγμό της ηρωικής υποχώρησης, το καλύτερο παράδειγμα της οποίας μάς έχει δώσει ο Χατζηχρήστος στην ταινία «Της κακομοίρας», όταν φωνάζει «βαστάτε με!» και την ίδια ώρα κρύβεται για να μην τις φάει. Ενδεικτικές, σχετικώς, οι δηλώσεις του: «Λίγο πριν μας στραγγαλίσουν, τους καταγγείλαμε και φύγαμε. Δεν είναι ελιγμός η αποχώρηση. Δεν είχα ολοκληρώσει αυτά που είχα να πω. Πήγανε να με φιμώσουν, γιατί τους πόναγαν αυτά που έλεγα και αυτά που έχω να πω. Αλλά εγώ θα τα πω. Πολύ δύσκολα θα με εξοντώσουν».
Ως συνήθως, πίσω από τα μεγάλα λόγια κρύβεται η ανθρώπινη μικρότητα. Το αληθινό πρόβλημα που έκανε τον «άνθρωπο που δεν υπέκυψε» να υποχωρήσει ήταν ότι τελείωνε η προθεσμία των έξι ημερών που του είχε δοθεί για να αναπτύξει την υπερασπιστική αγόρευσή του και θα ξεκινούσε η βάσανος των ερωτήσεων. Αυτός ήταν ο «στραγγαλισμός» τον οποίο κατήγγειλε και απέφυγε με την υποχώρησή του. Πώς να αντιμετωπίσει τις ερωτήσεις μετά τη δημοσιοποίηση της ηχογραφημένης συνομιλίας του Μιωνή με τον Παππά; Τι εξηγήσεις να δώσει για το «μαγαζί», το «outsourcing» και τα «πολλά λεφτά»; Τουλάχιστον σε αυτό ήταν εξυπνότερος του Παππά, ο οποίος, με τη σπουδή του να εξηγήσει, μπερδεύτηκε στα λόγια του και γελοιοποιήθηκε.
Βέβαια, ο Παπαγγελόπουλος τη γελοιοποίηση έχει αποδείξει ότι δεν τη φοβάται. Απέναντί της είναι πράγματι ατρόμητος και το καταλάβαμε αυτό από την πρώτη κιόλας στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή, με τα αστειάκια του περί Ρασπούτιν και των σεξουαλικών επιδόσεών του. Γιατί να φοβηθεί τη γελοιοποίηση, όταν μόλις την προηγουμένη της αποχώρησής του έχει χαρακτηρίσει την ηχογραφημένη συνομιλία «ωδή στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης»; Είναι ο ίδιος άνθρωπος, θυμίζω, ο οποίος είχε αναγορεύσει τον Τσίπρα σε «εθνάρχη».
Παρεμπιπτόντως, προτού υποχωρήσει, κατήγγειλε τον Μιωνή για κατασκοπεία. Οπως διαβάζω σε εφημερίδα προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, «πρότεινε συγκεκριμένα να επισημανθεί ότι με την παράνομη καταγραφή και δημοσιοποίηση της επίμαχης συνομιλίας έχει τελεσθεί το έγκλημα της κατασκοπείας (άρθρο 148 παρ. 1 και 2), διότι δημοσιοποιήθηκαν παρανόμως κρατικά μυστικά με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο στα συμφέροντα του κράτους». Δεν ξέρεις πώς να το πάρεις. Ηταν παραδοχή ότι τα λεγόμενα του Παππά για «μαγαζιά», «outsourcing» και «πολλά λεφτά» ήσαν όλα αλήθεια και, υπό αυτή την έννοια, κρατικά μυστικά ή το είπε ως αποχαιρετιστήριο αστείο στο κοινό του, που τόσο τον λάτρεψε; Σε κάθε περίπτωση, φρίττω στη σκέψη της δύναμης που είχε αυτός ο αστείος άνθρωπος…
Εξι ώρες
Τόσο διήρκεσε η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς συνεκλήθη λόγω των αναταράξεων που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις Μιωνή. Κατά τις εκτιμήσεις αρκετών, η συνεδρίαση κατέληξε σε «άδειασμα» του Νίκου Παππά. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε έναν αξεπέραστο χαρακτήρα της χαμηλής ή χθαμαλής πολιτικής, τον τέως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη, διότι αυτό δεν ήταν άδειασμα, αλλά «κάτι που μοιαααάζει με άδειασμα», για να παραφράσω την ιστορική εξήγηση που είχε δώσει ο καλός βουλευτής στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το μόνο που αγγίζει τον Παππά, αν δεν τον χαϊδεύει κιόλας, από τη δήλωση του Τσίπρα είναι η γενική διαπίστωση, που διατυπώνεται σε ύφος πατρικής επίπληξης, ότι «ο καθένας μας πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί για λάθη, παραλείψεις ή αστοχίες». Φαντάζομαι ότι, όταν το είπε, θα το συνόδευσε και με μουτράκια. Κατά τα λοιπά, ο πρόεδρος δεν έχει καμία αμφιβολία για την εντιμότητα των στελεχών τους (αυτό έλειπε!) και για όλα φταίει το αδίστακτο σύστημα εξουσίας, που είναι φυσικά της Δεξιάς και σέρνει την πολιτική στον βούρκο της σκανδαλολογίας κ.ο.κ. Στην καλύτερη περίπτωση, όλο αυτό δεν το λες κάτι περισσότερο από «αυστηρά επίπληξη» και γίνεται για τα μάτια του κόσμου και μόνο, ενώ την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τις γραμμές του γύρω από τον Παππά.
Η συνεδρίαση και το αποτέλεσμά της επιβεβαιώνουν ότι είναι φύσει αδύνατον ο Τσίπρας να αφήσει τον Παππά και, επομένως, όσοι τρέφουν ελπίδες για τον εκπολιτισμό του ΣΥΡΙΖΑ αυταπατώνται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μαγαζί των Πολάκηδων και των Παππάδων· και η ατζέντα αυτού του μαγαζιού έρχεται σε κόνφλικτ, που θα έλεγε ο Παππάς, με την ατζέντα του εξευρωπαϊσμού. Μόνο στο καλοκαίρι μπορεί να ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η υπόθεση θα ξεθωριάσει. Φρούδες ελπίδες, αφενός διότι το θέμα το περιέλαβε η Δικαιοσύνη και, αφετέρου, επειδή αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό…