Οποτε τα λύματα ενός σκανδάλου αναβλύζουν στην επιφάνεια, ενθουσιάζονται αυτοί που τα βλέπουν ως όπλο με το οποίο θα καταστρέψουν τους εχθρούς τους, ενώ οι εκτεθειμένοι από τις αποκαλύψεις ισχυρίζονται ή ότι είναι θύματα σκευωρίας ή ότι όλοι είναι εξίσου λερωμένοι. Οι περισσότεροι από εμάς θα πιστέψουμε αυτούς που θέλουμε να πιστέψουμε, έχοντας μάθει να μην εμπιστευόμαστε κανέναν. Οι πιο αφελείς θα ελπίζουν ότι ίσως αυτή τη φορά η υπόθεση θα διαλευκανθεί με τρόπο που θα αποτρέψει νέα κρούσματα διαφθοράς. Αυτό, όμως, θα συμβεί μόνο όταν όλοι –θεσμοί, πολιτικοί, Τύπος και πολίτες– θα είναι διατεθειμένοι να σπάσουν τον φαύλο κύκλο διαφθοράς και κυνισμού.
Η Ελλάδα έχει κάνει τεράστια άλματα από το 1821. Ομως, θα είχε επιτύχει πολύ περισσότερα, με λιγότερο μίσος και αίμα, εάν οι ηγέτες της δεν επιδίδονταν με τέτοιο ενθουσιασμό στη διαχρονική προσπάθεια να καταστρέψει ο ένας τον άλλον. Εντυπωσιακή, επίσης, είναι η ευκολία με την οποία οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας μας τροφοδοτούν αλλήλους με επιχειρήματα και όπλα για τη συντήρηση της αδελφοκτονίας. Οι σημερινές αποκαλύψεις για τις προθέσεις μελών της προηγούμενης κυβέρνησης εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους προστίθενται στην κυνικότατη προσπάθεια των ίδιων να σπιλώσουν, να «ακυρώσουν» κορυφαίους πολιτικούς και άλλους παράγοντες. Ενώ φέρονται να χειραγώγησαν κρατικές υπηρεσίες και θεσμούς όσο βρίσκονταν στην κυβέρνηση, σήμερα καταγγέλλουν ότι είναι θύματα τέτοιων μηχανισμών.
Εχουν υπάρξει αμέτρητες τέτοιες ιστορίες καθώς η Ελλάδα επεκτεινόταν και προόδευε μεταξύ πολέμων, καταστροφών, θριάμβων και σκανδάλων. Σήμερα, όμως, η χώρα αντιμετωπίζει τόσο πολλές και επικίνδυνες προκλήσεις, που δεν υπάρχει πολυτέλεια για σπατάλη δυνάμεων. Πρέπει να ξεκαθαρίσει τάχιστα η αλήθεια για την υπόθεση Novartis και για όσα ακούγονται για παρακρατικές πρακτικές και εκβιασμούς. Αυτό απαιτεί άψογη λειτουργία των αρμόδιων θεσμών, της κυβέρνησης και των πολιτικών γενικώς, καθώς και σοβαρή και δίκαιη δημοσιογραφία. Εάν φανεί ότι και σε αυτή την περίπτωση η προτεραιότητα εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία είναι η υπονόμευση των αντιπάλων τους και όχι η διαφάνεια και η θωράκιση της δημοκρατίας, τότε θα ενισχύσουν τον κυνισμό των πολιτών ότι «όλοι τα ίδια κάνουν». Πέρα από την αποκάλυψη της αλήθειας και την τιμωρία των ενόχων, το αιώνιο ζητούμενο είναι οι πολίτες να εμπιστευθούν το κράτος.