Με αυτή την κουζίνα και σε αυτόν τον φούρνο έφτιαξα τεράστια παστίτσια, που για να φαγωθούν έπρεπε να καλέσω όλη την παρέα.
Ένα ηχηρό «μπαμ» ακούστηκε και το κακό δεν άργησε να φανεί. Μαζευτήκαμε όλοι από κάθε γωνιά του σπιτιού για να δούμε την πηγή της έκρηξης. Και να, εκεί, στη θέση της κουζίνας μας, τζάμια σπασμένα από την πόρτα του φούρνου. Με μηχανικές κινήσεις καλώ το σέρβις της αντιπροσωπείας, όπου με συνδέουν με τον τεχνικό, ο οποίος, ακούγοντας τη μάρκα και το μοντέλο, τόλμησε να ξεστομίσει: «Ε, είναι και παλιά· γριούλα, πώς να σας πω. Μάλλον δεν σας συμφέρει να την επισκευάσετε». Αυτό ήταν. Τον αντιπάθησα αμέσως. Δέχτηκα πιέσεις για να έρθει σπίτι μας να δει τη ζημιά. Πώς τολμά, τι αγένεια, «παλιά» η κουζίνα μου, «γριούλα» μια κυρία με την ανοξείδωτη, γυαλιστερή μουρίτσα της, τη λαμπερή, εβένινη κεραμική εστία της, τα διπλά κρύσταλλά της, τον χρονοδιακόπτη της, την πυρόλυσή της (αυτή ευθυνόταν για το κακό) και έναν φούρνο σαν αγκαλιά, 72 λίτρων παρακαλώ.
Με αυτή την κουζίνα και σε αυτόν τον φούρνο έφτιαξα τεράστια παστίτσια, που για να φαγωθούν έπρεπε να καλέσω όλη την παρέα. Έψησα τα πρώτα μπισκότα για αγαπημένες κοιλίτσες, ρολάκια πίτσας προς τέρψιν όλης της παρέας τους. Ακόμα θυμάμαι τον συμμαθητή τους που τους παρατούσε σύξυλους για να ελέγξει τον φούρνο και να με ρωτήσει: «Έγιναν; Σε πόση ώρα; Ωραία που μυρίζουν!». Και ο φούρνος μου, πολύ περιποιητικός. Μέχρι κρύο αέρα έβγαζε, για να μην καούν τα μουτράκια που πλησίαζαν τα τζάμια του. Τι πίτες, πόσες γαλοπούλες και βασιλόπιτες, για να έρθει τώρα αυτός ο αναίσθητος και να τον κακολογήσει. «Θα αλλάξουμε την πόρτα και όλα καλά. Σκληρό καρύδι η κουζίνα σας». Δεν του χαρίστηκα, παρά τα καλά νέα. Τον πλήρωσα, τον ξεπροβόδισα τυπικώς ευγενικά και την εγκαινίασα με το φουρνιστό μου ρύζι:
Σε μαντεμένια κατσαρόλα βάζουμε μία παχουλή στρώση ψιλοκομμένων κρεμμυδιών. Πασπαλίζουμε με αλατοπίπερο, ραντίζουμε με λάδι και αχνίζουμε σε χαμηλή φωτιά. Τακτοποιούμε άλλη μία στρώση με τριμμένα καρότα, αλατοπίπερο, λάδι και συνεχίζουμε το άχνισμα. Επαναλαμβάνουμε με μία στρώση ρύζι και αχνίζουμε χωρίς να χαλάσουμε τις στρώσεις. Ρίχνουμε καυτό ζωμό λαχανικών (σε ποσότητα διπλάσια του ρυζιού) προσεκτικά, για να μην ανακατευτούν τα υλικά, σκορπίζουμε κομματάκια βουτύρου και ψήνουμε στον φούρνο μέχρι να φουσκώσει το ρύζι και να απορροφήσει τα υγρά.