Χτύπησε το τηλέφωνο. Ηταν η Μυρτώ. «Μπορείς να μου πεις τη συνταγή για καγιανά, να τη γράψω, να μου την κάνει η μαμά;», είπε η φωνούλα. Ξεκίνησα να της μεταφέρω τη συνταγή βήμα βήμα, όσο πιο απλά γινόταν, με τσιρ τσιρ και τσικ. Ακουγε πολύ προσεκτικά και έκανε και διευκρινιστικές ερωτήσεις: «Οταν λες ένα τσικ ζάχαρη, τι εννοείς;».
Συνεννοηθήκαμε μια χαρά εντέλει και αργότερα μου τηλεφώνησε ξανά για να μου πει πόσο νόστιμα ήταν τα αυγά καγιανά. Το απόγευμα έλαβα στο κινητό μου από τη μαμά της, τη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο.
Η μαγειρική θα έπρεπε να διδάσκεται στο σχολείο. Οχι δεν έχω στο μυαλό μου μια διαδικασία σαν παιχνίδι, ελάτε παιδιά να πλάσουμε κουλουράκια –να περάσει η ώρα–, αλλά ένα μάθημα ουσίας. Τι απ’ όλα όσα συζητάμε και μας προβληματίζουν δεν σχετίζεται με τη μαγειρική;
Η εντατικοποίηση της γεωργικής παραγωγής, οι προκλήσεις της σύγχρονης κτηνοτροφίας, τα αποθέματα του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή, η παγκοσμιοποίηση, η διαχείριση της πρώτης ύλης, η εποχικότητα και η τοπικότητα, η τεχνολογία τροφίμων που φέρνει επανάσταση, οι θαλάσσιες οικολογικές φάρμες, τα ρομπότ που μπαίνουν όλο και περισσότερο στις κουζίνες, όλα αυτά τα θέματα συνιστούν ένα πολύτιμο μάθημα με άξονα τη μαγειρική.
Η παράδοση, τα ταξίδια των υλικών ανά τους αιώνες, ο τρόπος που μαγείρευαν στην Αρχαιότητα και το Βυζάντιο, γιατί οι αρχαίοι Ελληνες αγαπούσαν το μέλι και τα βότανα και για ποιο λόγο δεν έτρωγαν μαρούλι (το θεωρούσαν υπεύθυνο για τη σεξουαλική ανικανότητα), οι ρίζες των φαγητών και οι μεταβολές που έχουν υποστεί, ο σεβασμός στη Φύση, το μέτρο ως κανόνας, η οικονομία στη διαχείριση, η επιδίωξη της απλότητας και της ουσίας, το πώς κανείς μεταλαμπαδεύει τη γνώση στις επόμενες γενιές και το πώς βοηθάει στη διαμόρφωση της γαστρονομικής ταυτότητας ενός τόπου είναι αντικείμενα γνώσης με τα οποία θα πρέπει να έχει επαφή ένα παιδί από μικρή ηλικία.
Η Μυρτώ θα πρέπει να γνωρίζει ότι το να αγνοείς ή να εξαντλείς τη Φύση, έχει κόστος. Θα πρέπει να ξέρει πάνω-κάτω τι φέρνει κάθε εποχή και να μαθαίνει σιγά σιγά να ξεχωρίζει την ποιοτική πρώτη ύλη. Θα πρέπει να συνδέσει από νωρίς τη διατροφή με την υγεία και να καταλάβει ότι για να είναι κανείς υγιής, «πρέπει να ρυθμίζει τη δίαιτά του ανάλογα με την ηλικία, την εποχή, τη συνήθεια, τον τόπο και τον οργανισμό του». Ο,τι είχε πει ο Ιπποκράτης ισχύει και σήμερα.