Ενα γνωμικό λέει πως το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή «είναι να μάθεις ποιες γέφυρες πρέπει να περάσεις και ποιες να κάψεις». Σε μια τέτοια συγκυρία βρίσκονται αμφότεροι οι δύο «βασικοί» πολιτικοί αρχηγοί, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, που πρέπει να απαντήσουν σε κρίσιμα διλήμματα και να πάρουν κομβικές αποφάσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά πως διανύει την καλύτερη μέχρι τώρα περίοδο της πρωθυπουργίας του, καθώς η δημοφιλία του είναι ακόμα μεγαλύτερη από τον Ιούλιο του 2019, όταν και κέρδισε τις εκλογές. Ο τρόπος που ανταποκρίθηκε στις δύο πρωτοφανείς κρίσεις, αυτές του Εβρου και του κορωνοϊού, έχει αυξήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Αυτό, ωστόσο, μπορεί να δημιουργήσει ψευδή αίσθηση απόλυτης κυριαρχίας, που αποτελεί πάντα μια πολιτική παγίδα, την οποία αντιλαμβάνονται τόσο ο ίδιος όσο και το στενό του περιβάλλον. Ο κ. Μητσοτάκης ξέρει πως το επόμενο διάστημα δεν θα είναι εύκολο σε όλα τα επίπεδα και πιθανότατα να χρειαστεί ευρύτερες συναινέσεις στα μεγάλα μέτωπα, με πρώτο αυτό της Τουρκίας.
Ηπιο πολιτικό κλίμα
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, κυβερνητική πηγή σχολιάζει σχετικά στην «Κ» πως «το ήπιο πολιτικό κλίμα είναι πάντα στις βασικές επιδιώξεις του πρωθυπουργού», θυμίζοντας πως ήδη τον Ιανουάριο του 2019, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωνε στον Economist πως δεν θεωρεί «προδότη» όποιον στηρίζει τη συμφωνία των Πρεσπών, παίρνοντας αποστάσεις από τους ακραίους του κόμματός του. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ως πρωθυπουργός. Τον περασμένο Ιανουάριο, κατά τον γύρο επαφών που είχε με τους πολιτικούς αρχηγούς για να τους ενημερώσει για τα εθνικά θέματα μετά το ταξίδι του στις ΗΠΑ, είχε επιδιώξει να διαμορφωθεί το μίνιμουμ εθνικό μέτωπο, ενώ και τον περασμένο Απρίλιο, τότε με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Βουλή δήλωσε, απευθυνόμενος και προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι «είμαι οπαδός της συναίνεσης και της πολιτικής ωριμότητας».
Δεν είναι, άλλωστε, μόνο ο κίνδυνος από τα ανατολικά σύνορα που χρειάζεται ήρεμα πολιτικά πάθη. Η οικονομική κρίση αποτελεί ένα ακόμα ζήτημα-φωτιά που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η πλειοψηφία το επόμενο διάστημα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν υπάρχουν αυταπάτες για συναινέσεις, αλλά το Μαξίμου θα ήθελε το μίνιμουμ: δηλαδή, η συζήτηση για την επούλωση της κρίσης να διεξαχθεί εποικοδομητικά, δεδομένου ότι δεν είναι αποτέλεσμα ελληνικών χειρισμών, αλλά μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης.
Οι «σκληροί» του κόμματος
Είναι σαφές πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πατάει στη βάρκα της συναίνεσης και του «εθνικού μετώπου» όσον αφορά τα μείζονα θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως ο ίδιος επέλεξε την εβδομάδα που μας πέρασε να μην τοποθετηθεί προσωπικά για το θέμα Παππά, αποφεύγοντας να μπει στο κάδρο της ακραίας πόλωσης, και να μην κάψει στο ανώτερο επίπεδο το χαρτί των συναινέσεων. «Το δόγμα “όλα στο φως”» είναι αδιαπραγμάτευτο, αναφέρουν πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά παράλληλα ο πρωθυπουργός «δεν θέλει η πολιτική ζωή της χώρας να ποδοσφαιροποιηθεί και να κυλήσει άκριτα στα θολά νερά της σκανδαλολογίας». Στο ίδιο πλαίσιο, δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής πως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, παρά το γεγονός ότι ανέβασε τους τόνους στο θέμα του Νίκου Παππά, καθώς έκανε λόγο για «παρακράτος», ταυτόχρονα έπαιρνε προσεκτικές αποστάσεις από ακραία τοποθέτηση του Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος ζήτησε να μπει φυλακή η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη, μιλώντας για «προσωπική αγανάκτηση» του υπουργού «ως πολίτη».
Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, όμως, ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πως πρέπει να ισορροπήσει με την πτέρυγα του κόμματός του που ζητάει «σκληρό ροκ» απέναντι στον κ. Τσίπρα, ενώ αναμένει στη γωνία ακόμα και για τα θέματα που έχουν κλείσει, όπως η συμφωνία των Πρεσπών, καθώς υπάρχει μια μερίδα βουλευτών που ζητάει πιο σκληρή επιτήρηση έναντι του βόρειου γείτονα. Τα διλήμματα του πρωθυπουργού αυξάνονται ενόψει και του πρώτου ανασχηματισμού. Η μία άποψη λέει πως πρέπει να δώσει χαρτοφυλάκια σε περισσότερες βουλευτές. Η έτερη άποψη προκρίνει να κυβερνήσει με αυτούς που θεωρεί καταλληλότερους, αδιαφορώντας για τις εσωκομματικές ισορροπίες.
Ισορροπίες τρόμου
Στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι ισορροπίες είναι ακόμα πιο δύσκολες. Το πρόσφατο θέμα με τις συνομιλίες του Νίκου Παππά με τον επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή ανέδειξε εμφατικά τα διλήμματα του κ. Τσίπρα, που προσώρας μοιάζουν χωρίς απάντηση. Το κυριότερο είναι αν θα αφήσει πίσω παλιούς συνεργάτες και κορυφαία στελέχη που είναι πλέον βαρίδια κάνοντας αυτοκάθαρση ή θα συνεχίσει να κρατάει ισορροπίες τρόμου. Ο τέως πρωθυπουργός για μία ακόμη φορά έδειξε αδυναμία να πάρει ξεκάθαρη θέση τηρώντας μια διφορούμενη στάση έναντι των πρακτικών του κορυφαίου υπουργού του. Χαρακτηριστικό είναι πως συνεργάτης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ερωτήθηκε από την «Κ» αν η στάση Τσίπρα συνιστά «άδειασμα ή στήριξη» στον Νίκο Παππά και η απάντηση ήταν «και τα δύο». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει παγίως να βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, τα οποία, όπως είχε πει σε συνέντευξή του πρόσφατα, «τα λύνει συνήθως η ζωή».
Τα εσωκομματικά προβλήματα του κ. Τσίπρα, όμως, δεν σταματούν εκεί, καθώς η προσπάθεια για την κεντρώα στροφή βρίσκει διαρκώς εμπόδια από το βαθύ κόμμα του 3%. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον με κάρο κολλημένο στη λάσπη και αργά ή γρήγορα ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να πάρει αποφάσεις.
Τέλος, κρίσιμο δίλημμα για τον τέως πρωθυπουργό αποτελεί και η στάση του στα εθνικά θέματα. Ο ίδιος κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη πως δεν έβαλε πλάτη στην «εθνικά επωφελή» συμφωνία των Πρεσπών και δηλώνει πως ο ίδιος δεν θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Τα διλήμματα, όμως, είναι μπροστά. Πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημειώνουν στην «Κ» πως ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα υποπέσει στο σφάλμα να κάνει άκριτη αντιπολίτευση στα εθνικά θέματα», αλλά παράλληλα δεν θα σταματήσει να επισημαίνει εκείνα που θεωρεί λάθος «στο όνομα μιας δήθεν εθνικής ομοψυχίας», κάτι που τα αφήνει όλα ανοικτά.