Αμστερνταμ – Κάιρο

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την ανάγκη για δημόσιο χώρο στην Αθήνα τη συνειδητοποιήσαμε ίσως εντονότερα στη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Οταν με ένα sms τρέχαμε σαν αλαφιασμένοι να βρούμε ένα ανοιχτό πάρκο, όπου θα μπορούσαμε με κάποια απόσταση ασφαλείας να απο-ιδρυματοποιηθούμε για λίγη ώρα, να τρέξουμε ή να κάνουμε ποδήλατο για να ξεμουδιάσουμε από τη διαρκή καθήλωση σε υπολογιστές και τηλεοράσεις, να συγχρωτιστούμε χωρίς να κολλήσουμε τον ιό. Να γευτούμε μια προσωρινή κανονικότητα μέσα σε μια αργόσυρτη δυστοπία. Η πιτσιρικαρία που δεν άντεξε τα κλειστά μπαρ και ξεχύθηκε στις πλατείες με ένα κουτάκι μπίρα στο χέρι, έδειξε τον δρόμο.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του «Μεγάλου Περιπάτου». Βλέποντας την Πανεπιστημίου άδεια και τους ποδηλάτες να έχουν κατακλύσει τη Βασιλίσσης Ολγας, καθώς και την –αμφίθυμη έστω– χαρά για την επαναλειτουργία του σιντριβανιού στην Ομόνοια, κάποιοι φαντάστηκαν μια διαφορετική πρωτεύουσα: πιο ευρωπαϊκή, πιο πράσινη, με λιγότερα αυτοκίνητα και περισσότερα δίκυκλα, γενναιόδωρους ίσκιους και πολίτες αραχτούς στα παγκάκια να διαβάζουν, να φλερτάρουν, να συζητούν.

Συχνά, η μεγαλόπνοη ιδέα από την υλοποίηση απέχουν πολύ. Οι ποδηλάτες δεν αντέχουν τον καύσωνα. Τα δέντρα αργούν να μεγαλώσουν και να κάνουν ίσκιο – συνεπώς τα παγκάκια ψήνονται στο λιοπύρι. Η άσφαλτος βάφτηκε κόκκινη. Οι Αθηναίοι δεν πολυδιαβάζουν. Ούτε πολυφλερτάρουν γιατί δεν έχουν τις απαραίτητες υποδομές.

Τι μένει;

Μια άδεια Β. Ολγας, μια Πανεπιστημίου που ασφυκτιά, μια κόκκινη γραμμή πυρακτωμένη, μια εκτυφλωτικά κίτρινη που ξεθωριάζει, ένας κάθιδρος τροχονόμος στο Σύνταγμα, ο οποίος προσπαθεί να βάλει σε τάξη τους οδηγούς ταξί, και πολλά ξεκαρδιστικά memes στα σόσιαλ μίντια. Την ίδια στιγμή, λίγα μέτρα πιο κάτω, μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο τα «τζάνκι» βαράνε ενέσεις σε όποια φλέβα έχει απομείνει ακέραια, τα ξεφλουδισμένα, άδεια κτίρια καταρρέουν, η Αθήνα υποφωτισμένη και ρυπαρή ξεκινάει στην αρχή της Σταδίου να μιμηθεί το Αμστερνταμ, αλλά στο τέλος της μοιάζει περισσότερο με το Κάιρο.

Οι προθέσεις ήταν αγαθές, το αποτέλεσμα όμως ήδη τις υπονομεύει. Οι πόλεις για να αλλάξουν χρειάζονται ένα συνολικό σχέδιο και όραμα – καλές αστικές συγκοινωνίες, καθαριότητα, πράσινο. Δεν αρκεί ούτε μια ολόκληρη πανδημία να περάσει από πάνω τους για να τις μεταμορφώσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή