Πρέπει να περάσει λίγος καιρός ώστε να ξεχάσει κανείς τις παλιές του συνήθειες. Η πρόσφατη προθυμία της γερμανικής κυβέρνησης να διοχετεύσει στήριξη και η επικέντρωσή της στην εγχώρια κατανάλωση είναι και τα δύο αποτελέσματα της κρίσης του κορωνοϊού. Το επόμενο έργο, το οποίο οφείλει να φέρει εις πέρας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Ολαφ Σολτς, είναι να διασφαλίσει ότι και οι δύο αυτές στρατηγικές θα παραμείνουν και μετά τη λήξη της πανδημικής κρίσης.
Η δημοσιονομική ανταπόκριση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για την αντιστάθμιση του οικονομικού αντικτύπου του κορωνοϊού –δηλαδή η στήριξη που ισοδυναμεί σε 9,4% του γερμανικού ΑΕΠ χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα δάνεια και οι εγγυήσεις– είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τα αντίστοιχα μέτρα της βρετανικής κυβέρνησης (το 6,2% του ΑΕΠ) και της γαλλικής κυβέρνησης (2,7% του ΑΕΠ), σύμφωνα με σχετικές εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
H αποδέσμευση από τις μακροχρόνιες γερμανικές πολιτικές για ισοστάθμιση των προϋπολογισμών της χώρας θα αποδώσει καρπούς: η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 7,8% το 2020, σύμφωνα με προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ η Βρετανία θα σημειώσει ύφεση της τάξης του 10,2% και η Γαλλία ύφεση 12,5% φέτος.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών διοχετεύει στις οικογένειες της χώρας 300 ευρώ για κάθε παιδί, μειώνει τον ΦΠΑ στο 16% από το 19% και διπλασιάζει τις επιχορηγήσεις σχετικά με την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ενισχύοντας τη ζήτηση, απεξαρτητοποιεί τη Γερμανία από τις εξαγωγές, στις οποίες ούτως ή άλλως είχαν ανακύψει εμπόδια λόγω των παγκόσμιων εμπορικών εντάσεων. Πλέον, όμως, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο για την απεξάρτηση από τις εξαγωγές. Ο κορωνοϊός αναμένεται πως θα προκαλέσει κάθετη μείωση στο διεθνές εμπόριο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, το διεθνές εμπόριο πρόκειται να υποχωρήσει φέτος μεταξύ 13% και 32%.
Ωστόσο, θα χρειαστούν ακόμα περισσότερες προσπάθειες προκειμένου να αποδεσμευθεί από τις εξαγωγές, οι οποίες συνεισέφεραν περίπου στο 50% του γερμανικού ΑΕΠ το 2018, ενώ στη Βρετανία και στη Γαλλία συνεισέφεραν περίπου στο ένα τρίτο του ΑΕΠ. Τα συνδικαλιστικά σωματεία εργαζομένων και οι κυβερνήσεις έθεταν ως προτεραιότητα τη διατήρηση του ποσοστού απασχόλησης παρά την αύξηση των μισθών. Ως αποτέλεσμα, το 30% των Γερμανών δεν είχε καμία αύξηση στο διαθέσιμο εισόδημά του μεταξύ του 2000 και του 2015, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ενίσχυση της δυνατότητας δαπανών είναι απαραίτητη, εφόσον η Γερμανία θέλει να μειώσει την εξάρτησή της από τις εξαγωγές.
Οι περικοπές φόρων ενδέχεται να βοηθήσουν σε αυτή την προσπάθεια. Ο καθαρός μισθός του μέσου Γερμανού εργαζομένου ανέρχεται στο 61% των συνολικών του αποδοχών μετά φόρων και κοινωνικής ασφάλειας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ. Ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ανέρχεται στο 74%. Εφόσον το κρατικό χρέος της Γερμανίας ανερχόταν μόλις στο 60% του ΑΕΠ το 2019, ο Σολτς έχει περιθώριο ευελιξίας. Θα μπορούσε επίσης να διοχετεύσει περισσότερη στήριξη στις περιφέρειες της χώρας, ώστε να επενδύσουν σε δρόμους και σε σχολεία.
Ομολογουμένως, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Σολτς, το οποίο μαζί με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ απαρτίζει την κυβέρνηση, ενδέχεται να χάσει το υπουργείο Οικονομικών στις εκλογές του 2021. Κάποιο κόμμα πιο συντηρητικό ως προς τα δημοσιονομικά ενδέχεται να αναλάβει το υπουργείο. Και πάλι, όμως, η πολιτική στήριξης του Σολτς έχει ενισχύσει τη δημοτικότητά του, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί κορυφαίος υποψήφιος για την προεδρία του κόμματός του. Αυτό ενδέχεται να στρώσει τον δρόμο για ένα νέο οικονομικό μοντέλο στη Γερμανία.