Η μεταποίηση είναι σε θέση να προσφέρει μεγάλα οφέλη στην ελληνική οικονομία, αρκεί η πολιτεία να κατανοήσει τα προβλήματά της –τα οριζόντια και κάθε κλάδου ξεχωριστά– και στη συνέχεια να θελήσει να βοηθήσει, ώστε να δημιουργηθεί φιλικότερο περιβάλλον, τόνισε κ. Μιχάλης Στασινόπουλος, επικεφαλής του ομίλου Βιοχάλκο και πρόεδρος της «Ελληνικής Παραγωγής – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη».
«Τη δεκαετία της κρίσης 2009-2019, χωρίς καμία ουσιαστική κρατική υποστήριξη και χάρη στον αγώνα των ίδιων των επιχειρηματιών και του πολύ υψηλού επιπέδου επιστημονικής και τεχνικής κατάρτισης των εργαζομένων, οι εξαγωγές μεταποιητικών προϊόντων αυξήθηκαν κατά 64%, φτάνοντας το 2019 σχεδόν τα 20 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερα από τον τουρισμό», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Παραγωγής έφερε ως παράδειγμα την περίπτωση της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας: «Μέχρι πριν από 20 χρόνια, ο κλάδος απασχολούσε περίπου 200.000 εργαζομένους. Σήμερα, έχει συρρικνωθεί δραματικά και απειλείται ακόμα και με εξαφάνιση. Αυτό, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που παράγει βαμβάκι. Και αντί, γύρω από αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα, να δημιουργηθεί μια αλυσίδα αξίας, προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας, εμείς εξάγουμε το βαμβάκι στη Γερμανία, εκεί γίνεται η επεξεργασία και συχνά το επανεισάγουμε!».
Και φυσικά, η κλωστοϋφαντουργία, σύμφωνα με τον κ. Στασινόπουλο, δεν είναι η μόνη τέτοια περίπτωση: «Οταν μιλάμε λοιπόν για έξυπνη εξειδίκευση, να έχουμε κατά νουν τέτοια παραδείγματα όπως της κλωστοϋφαντουργίας –και υπάρχουν αρκετά–, τα οποία πρέπει να μελετήσουμε, να κατανοήσουμε τι έφταιξε και οδηγήθηκαν τα πράγματα εκεί, και όπου μπορούμε, να διορθώσουμε.
Η κλωστοϋφαντουργία για παράδειγμα, όπως και γενικότερα η ελληνική μεταποίηση, έχουν μεγάλο πρόβλημα με το υψηλό ενεργειακό κόστος, πολύ υψηλότερο από τις επιχειρήσεις του κλάδου στις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Εχουμε επίσης ένα εξαιρετικά υψηλό μη μισθολογικό κόστος και ένα από τα χειρότερα στην Ευρώπη καθεστώτα αποσβέσεων επενδύσεων».
Σύμφωνα με τον κ. Στασινόπουλο, η διεθνοποίηση, η καινοτομία και η έξυπνη εξειδίκευση είναι σημαντικοί παράγοντες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού μεταποιητικού τομέα, αλλά για να αποφύγουμε ένα «άλμα στο κενό» θα πρέπει πρώτα να δούμε πώς έχει η κατάσταση σήμερα.
Για δεκαετίες ολόκληρες, η μεταποίηση ήταν, πολύ απλά, απούσα από τον δημόσιο διάλογο που αφορούσε αναπτυξιακές στρατηγικές και ξεχασμένη από τους λαμβάνοντες τις πολιτικές αποφάσεις. Υπήρχε ένα κυρίαρχο στερεότυπο, ότι η Ελλάδα ήταν ακατάλληλη για βιομηχανία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πρακτικά δεν υπήρξαν ποτέ πολιτικές αποφάσεις με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού μεταποιητικού τομέα.
Οπως σημείωσε ο κ. Στασινόπουλος η μεταποίηση είναι σαν «αντιστάθμιση κινδύνου» για μια οικονομία, την καθιστά πιο στέρεη, πιο ασφαλή και με μεγαλύτερες αντοχές στην περίπτωση εξωτερικού σοκ.