Με τα κρούσματα του νέου κορωνοϊού να καταρρίπτουν καθημερινά νέα ρεκόρ 24ωρης αύξησης στις ΗΠΑ, θα περίμενε κανείς από έναν Αμερικανό πρόεδρο να γιορτάσει την εθνική γιορτή της 4ης Ιουλίου με ένα διαδικτυακό μήνυμα, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και με περιορισμένο κοινό. Αγνοώντας ωστόσο τις σχετικές εκκλήσεις της δημάρχου της Ουάσιγκτον, Μίριελ Μπάουζερ, ο Ντόναλντ Τραμπ προχώρησε στη διοργάνωση των καθιερωμένων εκδηλώσεων ενώπιον κοινού (ομιλίες, αεροπορικές επιδείξεις, πυροτεχνήματα), σαν να μη βρισκόταν η χώρα εν μέσω πανδημίας. Kατά μία έννοια, η απόφασή του είναι συνεπής με ολόκληρη τη συμπεριφορά του στη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων: από την υποβάθμιση του κορωνοϊού και την αμφισβήτηση της χρήσης μάσκας μέχρι την προώθηση σκευασμάτων, που αποδείχθηκαν τελικά εξαιρετικά αναποτελεσματικά – ώς και επικίνδυνα και τη σύσταση προς τις Αρχές να επιβραδύνουν τους ρυθμούς διενέργειας τεστ.
Δεν είναι μόνο η αλγεινή διαχείριση της πανδημίας από τον Τραμπ που έχει πλήξει ανεπανόρθωτα το γόητρο των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή, γεγονός που αποτυπώθηκε άλλωστε και στον αποκλεισμό της χώρας από την ευρωπαϊκή λίστα ασφαλών χωρών για την υποδοχή τουριστών μετά το άνοιγμα των συνόρων την 1η Ιουλίου.
O θρυλικός δημοσιογράφος του «Ουότεργκεϊτ», Καρλ Μπέρνστιν, επικαλούμενος ανώτατους αξιωματούχους, περιέγραψε με μελανά χρώματα τον τρόπο που ο Τραμπ συνδιαλέγεται με διεθνείς ηγέτες. Με έκδηλο μισογυνισμό, αμφισβητεί την ευφυΐα γυναικών πολιτικών, όπως η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ ή η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι, αποκαλώντας τες κατάμουτρα ηλίθιες και αδύναμες. Οι προσβολές του έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε η Μέρκελ περιόρισε σημαντικά τον κύκλο συμβούλων της που έχουν δικαίωμα συνακρόασης των συνδιαλέξεων, παραδεχόμενη και η ίδια πως τα τηλεφωνήματα αυτά ήταν τω όντι «προβληματικά».
Αντίθετα φαίνεται ότι επιδεικνύει ένα περίεργο δέος απέναντι σε αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν ή ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ειδικά ο πρώτος εμφανίζεται να έχει άμεση πρόσβαση στον Τραμπ, να μιλάει μαζί του ώς και δύο φορές την εβδομάδα και να τον εντοπίζει στο τηλέφωνο ακόμη και όταν ο Αμερικανός πρόεδρος παίζει γκολφ. Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος φέρεται να υπαγόρευσε σχεδόν στον Αμερικανό συνάδελφό του την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία.
Εκτιμήσεις
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Αμερικανών αξιωματούχων, που αποτέλεσαν τις πηγές για το συναρπαστικό ρεπορτάζ του Μπέρνστιν, η εμμονή του Τραμπ με τον Πούτιν ή τον Ερντογάν δεν πηγάζει από την προσωπικότητά τους καθεαυτή αλλά με ό,τι εκείνοι εκπροσωπούν. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν ή τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ο Τραμπ παρουσιάζεται ευάλωτος στις κολακείες τους και υποκύπτει συστηματικά στα αιτήματά τους. Το ερώτημα είναι γιατί οι πηγές του Αμερικανού δημοσιογράφου αποφάσισαν να αποκαλύψουν τώρα, λίγους μήνες πριν από την επόμενη αναμέτρηση, πόσο επικίνδυνος και χειραγωγήσιμος είναι ο Τραμπ – και δη από ηγέτες αντιπάλων χωρών. Είναι αυτή μια ένδειξη ότι το κατεστημένο της Ουάσιγκτον και τα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος αποφάσισαν, έστω καθυστερημένα, να αποστασιοποιηθούν από εκείνον ή ακόμη και να τον εγκαταλείψουν, για να διασωθούν;
«Αν οι συγκεκριμένοι αξιωματούχοι είχαν μιλήσει νωρίτερα, ίσως να μη βρισκόμασταν σήμερα σε αυτήν την κατάσταση», σχολίασε ο ίδιος ο Μπέρνστιν σε συνέντευξή του στο CNN. Πράγματι, πολλοί στενοί συνεργάτες του εξακολουθούν να καλύπτουν ατυχείς χειρισμούς του, όπως για παράδειγμα την αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισε την αποκάλυψη ότι η Ρωσία είχε προσφέρει στους Ταλιμπάν χρήματα για να σκοτώσουν Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν.
Οι μυστικές υπηρεσίες υποτίθεται –με βάση αμερικανικά ΜΜΕ– πως τον είχαν ενημερώσει σχετικά από τον Μάρτιο, γεγονός που εξόργισε το Κογκρέσο. Το Σώμα ζήτησε αυτήν την εβδομάδα εξηγήσεις για την αδράνεια της κυβέρνησης και τον πρόεδρο έσπευσε να θωρακίσει ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, ο Ρόμπερτ Ο’ Μπράιεν, ισχυριζόμενος πως η CIA αποφάσισε να μην τον ενημερώσει, επειδή οι σχετικές πληροφορίες ήταν ανεπιβεβαίωτες.
Oι αναλυτές στις ΗΠΑ ανησυχούν πως οι εχθροί της Ουάσιγκτον, γνωρίζοντας πως χαίρουν ασυλίας επί Τραμπ, θα εκμεταλλευθούν τους τελευταίους μήνες της προεδρίας του για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους με μηδενικό διεθνές κόστος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν τα γεγονότα στο Χονγκ Κονγκ και τη θέσπιση του νέου νόμου ασφαλείας, που διασφαλίζει τον ασφυκτικότερο έλεγχο εκ μέρους του Πεκίνου μέχρι την επιθετική ρητορική και πολιτική της Αγκυρας με την εκπνοή της θητείας Τραμπ. Η ανάδειξη ενός νέου προσώπου στον Λευκό Οίκο τον προσεχή Νοέμβριο θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά τα σχέδιά τους, καθώς και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Η χρηματοδότηση του Μπάιντεν
Αν η χρηματοδότηση είναι μια έμμεση ψήφος εμπιστοσύνης, τότε ο Δημοκρατικός υποψήφιος Τζο Μπάιντεν θα πρέπει να αισθάνεται ήδη νικητής: ξεπέρασε τον Ντόναλντ Τραμπ σε επίπεδο συγκέντρωσης χρημάτων για δεύτερη φορά φέτος, αλλάζοντας τα έως τώρα δεδομένα στην προεκλογική εκστρατεία. Ο εκπρόσωπος του Μπάιντεν είπε αυτή την εβδομάδα ότι η εθνική επιτροπή μάζεψε 141 εκατ. δολάρια τον Ιούνιο, με αποτέλεσμα το συνολικό ποσό να ξεπεράσει τα 282 εκατ. δολάρια. Τα αντίστοιχα ποσά στο κόμμα των Ρεπουμπλικανών είναι 131 εκατ. δολάρια τον Ιούνιο και 266 εκατ. δολάρια στο σύνολο. Συνολικά η καμπάνια επανεκλογής του προέδρου από κοινού με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει στη διάθεσή της περισσότερους πόρους από το αντίπαλο στρατόπεδο, αν και η ενισχυμένη χρηματοδοτική δυναμική του Μπάιντεν μαρτυρεί ότι έχει αυξημένες πλέον δυνατότητες να συγκεντρώσει πόρους σε πολλές διαφιλονικούμενες πολιτείες, που θα μπορούσαν να αποδειχθούν καίριες για τη νίκη του τον Νοέμβριο.