Αν αληθεύουν όσα καταμαρτυρεί ο Καλογρίτσας, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από ό,τι νομίζαμε. Ο Παππάς και η παρέα του, ψάχνοντας χρήμα για να οργανώσουν το τηλεοπτικό τοπίο, άρχισαν να ρωτούν δεξιά κι αριστερά πού μπορούν να τα βρουν. Ρωτώντας και ψάχνοντας βρήκαν μια κατασκευαστική εταιρεία η οποία ανήκε σε μια οικογένεια από τον Λίβανο ονόματι Χούρι. Επειδή ήθελαν να κάνουν την δουλειά «επιστημονικά», ρώτησαν τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί, αν είναι προοδευτικοί και αν θα ήσαν πρόθυμοι να συνεργαστούν στο επαναστατικό έργο της κυβέρνησης. Μαθαίνοντας ότι ήρθαν στην Ελλάδα επί Ανδρέα Παπανδρέου, στον οποίον τους είχε συστήσει ο Γιάσερ Αραφάτ, αποφάσισαν πως είναι οι άνθρωποί τους. Τότε πίστευαν πως ακόμη και ο Πούτιν είναι «δικός» τους. Είπαν λοιπόν στον Καλογρίτσα να τους κάνει ένα τηλέφωνο εκ μέρους τους και τα υπόλοιπα θα τα βρουν. Εκείνος τους διαβεβαίωσε πως τα βοσκοτόπια του αξίζουν είκοσι εκατομμύρια και κάτι ψιλά οπότε του λείπουν μόνον τρία. Και τι είναι τρία εκατομμύρια για τους Χούρι. Δεν ξέρω τι έγινε. Μπερδεύτηκαν οι γραμμές; Δεν τους εξήγησε καλά ο Καλογρίτσας περί τίνος πρόκειται; Μήπως πήγε να τους μπλέξει με την οδό Πάτρας- Πύργου; Πάντως αυτοί αδιαφόρησαν.
Και τότε ο Λευκός μας Οίκος θύμωσε. Ποιοι είναι αυτοί που αδιαφορούν για τις επιθυμίες του; Η τρίτη μεγαλύτερη κατασκευαστική στον κόσμο; Εχουν κατασκευάσει στα εξήντα πέντε χρόνια ζωής της εταιρείας τους, εκτός των άλλων, 19.000 χλμ. αγωγών; Ναι, αλλά εμείς είμαστε η «πρώτη φορά Αριστερά», κι αν δεν θέλουν με το καλό, θα τους τρίξουμε τα δόντια. Και τους έστειλαν το ΣΔΟΕ. Προσοχή δεν το έστειλαν επειδή ανακάλυψαν κάτι ύποπτο. Το έστειλαν για να κάνουν επίδειξη της δύναμής τους κι ας μην έχει η εταιρεία δοσοληψίες με το ελληνικό Δημόσιο. Οπότε κάποιο στέλεχος της εταιρείας, προκειμένου να μην τους έχει στα πόδια του, πρότεινε να δώσουν στον Καλογρίτσα τα τρία εκατομμύρια φτάνει να τηρηθούν οι κανόνες της διακριτικότητας και να τους επιστραφούν εν ευθέτω χρόνω. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα και το αύριο που μας περιμένει με νεότερα στοιχεία.
Συμφωνώ ότι η υπόθεση αυτή απειλεί την πολιτική υγεία του τόπου. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η δυσοσμία της ή η ανεπιθύμητη όξυνση των ηθών. Το πρόβλημα είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία της κοινωνίας μας αν συνειδητοποιήσουμε, βάσει στοιχείων πλέον, ότι για μία τετραετία τις τύχες του τόπου τις διαχειρίζονταν οι αδελφοί Ντάλτον και οι συνεργάτες τους. Το υποψιαζόμασταν. Ομως άλλο να το υποψιάζεσαι και άλλο να το βλέπεις με τα μάτια σου. Οι ιδεοληψίες έχουν κάτι το ευγενές, καθότι έχουν να κάνουν με ιδέες. Η βλακεία όμως δεν αντέχεται, ειδικά όταν συνδυάζεται με τσαπατσουλιά και το θράσος της άγνοιας.