Wild Rose ★★★
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Τομ Χόπερ
Ερμηνείες: Τζέσι Μπάκλεϊ,
Τζούλι Γουόλτερς, Τζέιμς Χάρκνες, Μορίν Καρ
Ακολουθώντας τα ίχνη του οσκαρικού «A Star is Born», δίχως όμως το ρομάντζο και με μπόλικο σκληρό ρεαλισμό στη θέση του, το βρετανικό φιλμ του Τομ Χόπερ («War and Peace», «Peaky Blinders») αφηγείται την ιστορία ενός μουσικού ονείρου.
Η Ρόουζ-Λιν, μια νεαρή μητέρα, βγαίνει από τη φυλακή αποφασισμένη να ακολουθήσει την φιλοδοξία της να γίνει τραγουδίστρια της κάντρι. Το Νάσβιλ του Τενεσί, ωστόσο, βρίσκεται πολύ μακριά από τα φτωχικά προάστια της Γλασκώβης, όπου εκείνη ζει μαζί με τη μάνα και τα δύο παιδιά της.
Τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή όταν πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια στο σπίτι μιας πλούσιας (και φιλόμουσης) γυναίκας, η οποία θα βαλθεί να τη βοηθήσει.
Η ταλαντούχα Τζέσι Μπάκλεϊ τα δίνει όλα και αποκαλύπτεται πραγματικά, ερμηνεύοντας μια κοπέλα-σίφουνα, η οποία ξεχειλίζει από ταλέντο και ζωντάνια, την ίδια στιγμή όμως βρίσκεται αντιμέτωπη και με ένα βουνό ευθυνών.
Αδιέξοδες αποφάσεις
Το σενάριο της Νικόλ Τάιλερ δεν περιγράφει απλώς μια δύσκολη ενηλικίωση, αλλά το πορτρέτο μιας ολόκληρης τάξης ανθρώπων, των οποίων τα όνειρα συνήθως θολώνουν νωρίς και η άγρια ωρίμανση έρχεται υποχρεωτικά.
Εγκλωβισμένη ανάμεσα στον έρωτα για το τραγούδι και στην αγάπη για τα παιδιά της, η Ρόουζ-Λιν παίρνει την μια αδιέξοδη απόφαση μετά την άλλη ώσπου οι περιστάσεις θα την οδηγήσουν σε μια τελική επιλογή.
Το δεύτερο σημαντικό κομμάτι της ταινίας είναι φυσικά η ίδια η μουσική. Το μότο «Τρία ακόρντα και η αλήθεια» που η πρωταγωνίστρια έχει χαραγμένο στο χέρι της, χαρακτηρίζει τους ύμνους της κάντρι, η οποία εκ πρώτης όψεως μοιάζει αρκετά παράταιρη στη μουντάδα της Σκωτίας.
«Η κάντρι είναι το πάθος μου από τότε που ήμουν δώδεκα και ίσως είναι αυτό που ξέρω καλύτερα σε αυτόν τον κόσμο. Η συναισθηματικότητά της βοηθά τους ανθρώπους να ανοιχτούν, ειδικά σε μέρη όπως η Γλασκώβη. Είμαι από τη Γλασκώβη και όλη μου τη ζωή είχα εμμονή με το είδος. Είναι δημοφιλές σε μέρη όπου οι άνθρωποι δεν μιλάνε για το πώς νιώθουν. Αλλά όταν ακούν αυτή τη μουσική, που είναι συναισθηματική, νιώθουν μια κάθαρση», δηλώνει σχετικά η σεναριογράφος.
Η Τζέσι Μπάκλεϊ από την πλευρά της είναι εξαιρετική και σε αυτόν τον τομέα, τραγουδώντας ακόμα και α καπέλα ενώ –το πιο σημαντικό– πετυχαίνει να αποδώσει τον βαθύ λυρισμό της συγκεκριμένης μουσικής.
Δίπλα της έχει την επίσης πολύ καλή Τζούλι Γουόλτερς στον χαμηλότονο αλλά καθοριστικό ρόλο της μητέρας.