Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις αποτελούσε εκ των προτέρων κάτι περισσότερο από ένα απλό νομοθέτημα για το Κίνημα Αλλαγής. Οταν γνωστοποιήθηκε την Τρίτη ότι θα τασσόταν υπέρ επί της αρχής, μετά τη σειρά αλλαγών που πέτυχε στην αρμόδια επιτροπή, διεφάνη στον ορίζοντα για πολλοστή φορά η σύνθετη εξίσωση των εσωτερικών ισορροπιών και των πολιτικών κατευθύνσεων, καθώς είχε γίνει γνωστό ότι κατεγράφησαν και διαφωνίες μεταξύ των βουλευτών. Επιβεβαιώνοντας τις παραπάνω… υποψίες, παρά τις διαβεβαιώσεις για συνοχή στην ψηφοφορία, η αποχή των Γ. Παπανδρέου και Χαρ. Καστανίδη πυροδότησε ακόμη μια εσωτερική κρίση. Αυτή τη φορά δε, σε μια περίοδο κατά την οποία η Χαρ. Τρικούπη βλέπει μπροστά της πρόσφορο έδαφος για ανοδική πορεία.
Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο, το ΚΙΝΑΛ ανέδειξε το μήνυμα της «δημιουργικής και συνθετικής αντιπολίτευσης», με προφανή στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ, που βάλλεται με σφοδρότητα αυτή την περίοδο ως «αντιθεσμικός» παράγοντας, λόγω των εξελίξεων της Προανακριτικής. Ταυτόχρονα, προέταξε εξαρχής τις αρκετές αλλαγές που έφερε ως «ασπίδα απέναντι στη συντήρηση της κυβέρνησης», καθιστώντας σαφές ότι τηρεί αποστάσεις από το αρχικό πλαίσιο και γνωρίζοντας, παράλληλα, ότι η στάση αυτή θα αναδεικνυόταν από την Κουμουνδούρου ως ταύτιση με τη Δεξιά. Οπως ακριβώς δηλαδή συνέβη στη σφοδρή κοινοβουλευτική μονομαχία της Φώφης Γεννηματά με τον Αλέξη Τσίπρα την Πέμπτη, που έθεσε την πιο ηχηρή μέχρι τώρα «ταφόπλακα» στα περί γεφυρών μεταξύ των δύο πλευρών.
Επρόκειτο, ωστόσο, και για στρατηγική επιλογή, με την ηγετική ομάδα να θεωρεί ότι η θέση της ανταποκρίνεται στις επιθυμίες της βάσης της. Στελέχη κοντά στην κ. Γεννηματά, άλλωστε, παρέπεμπαν, μιλώντας στην «Κ», και σε σχετικά δημοσκοπικά δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία, ποσοστό άνω του 60% μεταξύ των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ βλέπει θετικά τη θέσπιση κανόνων στις πορείες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και με βασικό επιχείρημα ότι οι αλλαγές που έφερε προσέδωσαν πιο προοδευτικό πρόσημο στο σχέδιο νόμου, η Χαρ. Τρικούπη αποφάσισε να κινηθεί υπέρ της ψήφισής του. Το πρόβλημα, ωστόσο, όπως αναδείχθηκε και στις τοποθετήσεις της έκτακτης Κοινοβουλευτικής Ομάδας την Παρασκευή ήταν ότι τα βέλη περί ταύτισης με τη Δεξιά δεν εκτοξεύθηκαν μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εσωκομματικά. Φέρνοντας στην επιφάνεια για πολλοστή φορά το δύσκολο στοίχημα του σαφούς πολιτικού στίγματος.
Η διαφορετική άποψη των κ. Παπανδρέου και Καστανίδη δεν αποτέλεσε έκπληξη. Για τους γνωρίζοντες τα δεδομένα στο ΚΙΝΑΛ, οι «παπανδρεϊκοί» του ΚΙΔΗΣΟ διατηρούν σταθερά τον ρόλο… επίβλεψης της πορείας της παράταξης, μακριά από ίχνη σύγκλισης με την κυβέρνηση και ως τέτοιο εξέλαβαν την ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου. Ωστόσο, η μεγάλη έκταση που έλαβε αυτή η διαφοροποίηση, μέσω της αποχής, εκτιμάται ότι αποτέλεσε ένα σαφές μήνυμα προς την ηγεσία από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού. Αλλωστε, δεν θεωρείται τυχαίο ότι από την εκλογή του, πριν από έναν χρόνο, ο ίδιος σπανίως παρεμβαίνει στην Ολομέλεια και το έπραξε τόσο τώρα για τις διαδηλώσεις όσο και το περασμένο φθινόπωρο για το «συγγενές» ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, όταν το ΚΙΝΑΛ, αν και είχε ανοιχτούς διαύλους συνεννόησης με το Μαξίμου, δεν στήριξε τελικά, με συλλογική απόφαση, το κυβερνητικό πλαίσιο.
Η διαχείριση αυτού του μηνύματος από την κ. Γεννηματά αποτυπώθηκε στη συνεδρίαση της Παρασκευής. Παρά τις εισηγήσεις για διαγραφή και τη σκληρή γλώσσα κατά του κ. Παπανδρέου από ολόκληρη σχεδόν την Κοινοβουλευτική Ομάδα, η ηγεσία δεν προχώρησε σε αποπομπή του. Κατά κάποιες ερμηνείες, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη εσωστρέφεια και ενδεχομένως θα άνοιγε τον δρόμο σε «παπανδρεϊκά» στελέχη προς τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ εκτιμά ότι βρίσκεται πολιτικά και ηθικά σε σαφή θέση ισχύος απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση. Κατά μια άλλη οπτική, γιατί ήδη η πρόεδρος του κινήματος έχει στο «ιστορικό» της τη ρήξη με τον Ευ. Βενιζέλο, ενώ η ίδια αποδέχθηκε την επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού το 2017.
Σχολιάζοντας το κλίμα και το αποτέλεσμα της προχθεσινής συνεδρίασης στην «Κ», στενός συνεργάτης της κ. Γεννηματά έκανε λόγο για επίτευξη των σκοπών της, δηλαδή για καθαρό μήνυμα προς το εσωτερικό, που, όπως ανέφερε, «αλλάζει το τοπίο στη λήψη αποφάσεων». Το ζήτημα, πάντως, συνόψισε περιεκτικά βουλευτής, σημειώνοντας ότι «πρόβλημα δεν είναι οι διαγραφές, αλλά ο συλλογικός προσανατολισμός», προσθέτοντας πως «αυτό δεν χωράει άλλες καθυστερήσεις».