Ένας από τους ομορφότερους ταξιδιωτικούς προορισμούς του καλοκαιριού για σύντομες εξορμήσεις από την Αθήνα – μόλις μία ώρα με το καράβι από το λιμάνι του Λαυρίου –, αλλά και για διακοπές διαρκείας, αφού δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, η Τζια κερδίζει όσους αγαπούν τη φύση, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τα ήσυχα μπάνια.
Φτάνοντας στην Κορησσία, αξίζει μια στάση για καφέ στο χέρι και φρέσκια τυρόπιτα από τον φούρνο – χρόνος αρκετός για να σκεφτείς ποια παραλία να διαλέξεις. Η πιο κοντινή επιλογή στο λιμάνι είναι η οργανωμένη αμμουδιά στο Γιαλισκάρι, που αγαπούν οι ντόπιοι αλλά και η νεολαία. Το beach bar της φημίζεται για το καλύτερο κλαμπ σάντουιτς στο νησί. Συνδυάζεται ιδανικά με το κοσμοπολίτικο Βουρκάρι με το οποίο συνορεύει, γνωστό ως λιμανάκι πρόσδεσης των ιστιοπλοϊκών σκαφών, αλλά και ως πόλος έλξης των επισκεπτών για τις ταβέρνες και τα ήσυχα μπαρ. Εάν όμως είναι τα παιδιά αυτά που αποφασίζουν, τότε σίγουρα ο Οτζιάς θα τα ενθουσιάσει με την αμμουδιά, τα ρηχά νερά και την παιδική χαρά, ενώ θα ικανοποιήσει και τους μεγάλους με τις ταβερνούλες του. Σκιά σε ομπρέλες ή αλμυρίκια, ανάλογα με τη διάθεση.
Όταν πια το απόγευμα η ζέστη θα έχει κοπάσει, είναι η καλύτερη ευκαιρία να επισκεφτεί κανείς τη γοητευτική Χώρα του νησιού, την Ιουλίδα. Αυτή η κάπως παράδοξη διαδρομή, που ξεκινά από τον Οτζιά και καταλήγει στην όμορφη πρωτεύουσα από την πίσω πλευρά του νησιού, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την ενδοχώρα της Τζιας με τις αμυγδαλιές, τους ασφενδάμους και κυρίως τις βελανιδιές, τις περίφημες βασιλικές δρυς. Το βελανίδι, που κάποτε χρησιμοποιούσαν για τη βαφή δερμάτων στα βυρσοδεψεία, ήταν μαζί με το περίφημο κρασί Μαυρούδι και το κριθάρι οι κύριοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της τζιώτικης φύσης. Στη διαδρομή θα παρατηρήσετε επίσης τις χαρακτηριστικές παραδοσιακές πετρόχτιστες κατοικίες, ένα πρότυπο βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, τις καθοικιές. Το μεγαλύτερο μέρος των Τζιωτών εξακολουθεί να μένει στις εξοχές. Ίσως αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος χάρη στον οποίο διαμορφώθηκε και διατηρείται ζωντανό ένα εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών, καλά σηματοδοτημένο, που έχει αναδείξει την Τζια σε υπόδειγμα περιπατητικού προορισμού.
Είναι όμορφη η Ιουλίδα, με τα αρχοντικά, τις μικρές πλατείες και τα λιθόστρωτα δρομάκια της. Η σύντομη διαδρομή που ξεκινά από το Αρχαιολογικό Μουσείο και φτάνει μέχρι τον σκαλισμένο πέτρινο Λέοντα είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψει κανείς τις συνοικίες της. Περνά μέσα από τον οικιστικό ιστό και συνεχίζει περιμετρικά πάνω από τις πλαγιές, που είναι ζωσμένες με αναβαθμίδες. Φτάνοντας στο περίφημο λιοντάρι που υπομειδιά, όπως οι σύγχρονοί του αρχαϊκοί κούροι, η Χώρα εμφανίζεται σε πανοραμική διάταξη και στο βάθος ο ήλιος φαίνεται να δύει μέσα στο Αιγαίο.
Και πού τρώμε; Στην Κορησσία ο «Ρολάνδος» έχει σταθερή ποιότητα και κερκυραϊκές σπεσιαλιτέ, στο Βουρκάρι, εκτός από την κλασική ψαροταβέρνα του «Αρίστου», ενδιαφέροντα πιάτα έχει και η «Στροφή του Μίμη». Στον Οτζιά, η ταβέρνα «της Άννας» σερβίρει φρέσκα ψάρια και κλασικά ελληνικά πιάτα, ενώ στην Ιουλίδα το «Οινοζυθεστιατόριον των Καλοφαγάδων» φημίζεται για τα ντόπια κρεατικά και η «Πιάτσα» για τα καλά μαγειρευτά.