Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει γέφυρα ανάμεσα στην Αβάνα και την Αθήνα, ανάμεσα στη Λατινική Αμερική και τη Μεσόγειο; Και πόσο κοντινή είναι η βραζιλιάνικη μουσική με τον Σουγιούλ και τον Μανώλη Χιώτη; Για την Αντρια Αντωνίου αυτά είναι μάλλον εύκολα ερωτήματα. Η Κύπρια μουσικός και ερμηνεύτρια τραγουδά σε πέντε γλώσσες (ισπανικά, αγγλικά, πορτογαλικά, ελληνικά και ιταλικά), ενώ μιλάει επιπλέον και σουηδικά, καταφέρνοντας να συγκεράσει διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες.
«Οσο περισσότερο εμβαθύνω σε διάφορα μουσικά είδη της λάτιν και της δικιάς μας κουλτούρας, βρίσκω όλο και περισσότερες ομοιότητες σε μουσικό, κοινωνικό και εκφραστικό επίπεδο. Πέρα από τις άμεσες επιρροές της ελληνικής μουσικής από τη λατινική διαμέσου του έργου συνθετών όπως Αττίκ, Σουγιούλ, Χιώτη και άλλων, μουσικά και οι δύο κουλτούρες εστιάζουν στο πλάσιμο απλών σχετικά μελωδιών που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, σε ρυθμούς που σκοπός τους είναι να προσκαλέσουν τον άλλο σε χορό και γλέντι και επιπρόσθετα μελωδίες και ρυθμούς που έχουν μια φυσικότητα και αμεσότητα. Υπάρχουν και τα φολκλορικά είδη λατινικής μουσικής που παρουσιάζουν έντονες επιρροές από την ευρωπαϊκή μουσική –λόγω των Ισπανών κατακτητών– με μελωδίες που θυμίζουν ελληνικούς δρόμους και χρώματα από Μεσόγειο».
Πράγματι, αν την αναζητήσει κανείς στο YouΤube θα βρει μια εκφραστική φωνή που δείχνει να εκτιμά ως πολύτιμη κάθε λέξη όσων ερμηνεύει. Οπως μας λέει άλλωστε και τα θέματα, οι στίχοι δηλαδή των τραγουδιών είναι εξίσου σημαντικοί: «Οι μουσικές αυτές πηγάζουν από απλές ιστορίες ανθρώπων, από τη βαθιά ανάγκη για εξωτερίκευση των δυσκολιών μιας εποχής, από την αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος, ενός “καταφυγίου” – κάτι που ένιωσα πολύ έντονα ταξιδεύοντας στην Κούβα. Λατρεύω να μελετώ τις ρίζες μιας μουσικής κουλτούρας, καθώς και τους ιστορικούς και κοινωνικούς της κώδικες. Πιστεύω πως η διαδικασία αυτή δεν έχει να προσφέρει μόνο σε μουσικό επίπεδο αλλά και σε προσωπικό συμβάλλοντας στο να έχει κανείς περισσότερη κατανόηση και αποδοχή για το διαφορετικό. Αυτό επιδιώκω να μοιραστώ μέσω του τραγουδιού. Τις εμπειρίες αυτές που φέρνουν τους ανθρώπους κοντά, τα χρώματα και τις γεύσεις ενός ταξιδιού, την έντονη εξωτερίκευση συναισθημάτων, το γλέντι, το ρομαντικό στοιχείο, την ποιητική και βαθιά έκφραση ενός στίχου – στοιχεία που οι Ελληνες μοιράζονται με τους Λατίνους.
Σε κοινωνικό επίπεδο και οι δύο μουσικές κουλτούρες πηγάζουν από την ανάγκη του λαού να εξωτερικεύσει τον πόνο που προκαλούν η φτώχεια και η μετανάστευση, την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και τον έρωτα που αποτελεί και στις δύο κουλτούρες απόλυτη ποιητική έμπνευση. Εκφραστικά και οι Λατίνοι και οι Ελληνες είναι “έξω καρδιά”, δεν συγκρατούν τα συναισθήματά τους. Είναι εκρηκτικοί, με πάθος και ρομάντζο ενώ η οικογένεια, η διασκέδαση, το καλό φαγητό και οι συνάξεις με καλή παρέα είναι πράγματα ιερά και απαραίτητα».
Μέσα στο περασμένο έτος, η Κύπρια καλλιτέχνιδα κυκλοφόρησε το άλμπουμ με τίτλο «Encuentro», μαζί με τον συνεργάτη της Ρομάν Γκόμεζ. Με τίτλο που παραπέμπει στη «συνάντηση», ο δίσκος αντιπροσωπεύει ακριβώς το αμάλγαμα μουσικών επιρροών που περιγράφονται παραπάνω. Η Αντρια Αντωνίου αυτόν τον καιρό ζει και εργάζεται στο Λονδίνο μοιράζοντας τον χρόνο της ανάμεσα στο τραγούδι και τη διδασκαλία μουσικής και χορού. Αν και αναμφισβήτητη καλλιτεχνική πρωτεύουσα της Ευρώπης, η βρετανική πόλη έχει τις δικές της δυσκολίες και προκλήσεις.
«Οπου και να βρίσκεσαι στον κόσμο πιστεύω πως η ζωή ενός καλλιτέχνη έχει τα πάνω και τα κάτω της. Το Λονδίνο πέρα από την ευκαιρία που μου έδωσε να εμβαθύνω στους τομείς που με ενδιαφέρουν μέσω μουσικών σπουδών, μου έχει προσφέρει επίσης πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες, σημαντικές γνωριμίες και μου έδωσε τον χώρο και την ελευθερία να διαμορφώσω τον καλλιτεχνικό μου χαρακτήρα. Οι περιορισμοί και οι δυσκολίες που αντιμετώπισα τα πρώτα χρόνια της διαμονής μου εκεί ήταν κυρίως σε οικονομικό επίπεδο. Το Λονδίνο είναι πανάκριβο, ειδικά τα ενοίκια. Οπότε πέρασαν δυο-τρία χρόνια μέχρι να νιώσω ότι έχω μια βασική οικονομική άνεση και μια σταθερότητα στη δουλειά μου. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο δεν ήταν ούτε είναι εύκολος ο δρόμος αυτός γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν ευκαιρίες, υπάρχει εξέλιξη και ροή. Εντέλει, δυσκολίες υπάρχουν όπου και να είσαι και είναι απαραίτητες για την εξέλιξή μας. Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχουν ευκαιρίες και να βρίσκεσαι σε ένα χώρο όπου οι άνθρωποι είναι ανοιχτόμυαλοι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει κάτι που δεν παλεύεται».